فرهیختگان: یک توقف کوتاه در پله یکم؛ از همان‌‌ها که معمولا وقتی سرعت مغزش به پاهای کم‌رمقش نمی‌رسد، در قاب دوربین‌ها ثبت می‌شود. کمی بالا آوردن دو دست که هیجان‌زدگی‌اش را به نمایش بگذارد و پایین آمدن از 12 یا 13 پله بعدی بدون زمین خوردن. 10 قدم از پله‌های هواپیمای ‌ایر فورس وان‌ یا هواپیمای شماره یک نیروی هوایی آمریکا فاصله می‌گیرد تا بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی او را در آغوش بکشد. این پراهمیت‌ترین بخش سفر جو بایدن رئیس‌جمهور آمریکا به سرزمین‌های اشغالی بود. بایدن در این سفر از رژیم‌صهیونیستی تمجید کرد. او بر حق آنچه ‌دفاع از خود‌ در برابر حماس می‌خواند، تاکید کرده و بر تداوم حمایت دولتش از تل‌آویو نیز تصریح کرد. این جملات‌انگیزشی در رسانه‌ها بازتاب بی‌نظیری پیدا کرد اما در میدان، نه. برای بیان این جملات، بایدن نیاز به رنج سفری این‌چنین طولانی نداشت. او می‌توانست این اظهارات را از کاخ سفید بیان کند و در وقتش صرفه‌جویی و ریسک سفر را کم کند. ‌توماس شوارتز‌، مورخ دانشگاه واندربیلت آمریکا می‌گوید این سفر نمادین قرار بود نشان دهد که «اسرائیل و نگرانی‌های اسرائیل تا چه حد در سیستم سیاسی آمریکا گنجانده شده است.» از همین رو، پس از پایان این سفر، ‌مروان بشاره، تحلیلگر ارشد الجزیره در مقاله‌ای این پرسش را مطرح کرد که «پرزیدنت بایدن تمام راه را به اسرائیل رفت تا نخست‌وزیر نتانیاهو را در آغوش بگیرد، اما او چه کاری انجام داده است؟»
تحلیلگر الجزیره برای آنکه نشان دهد سفر به سرزمین‌های اشغالی چیزی جز یک ‌نمایش‌ نبوده است، آن را با سفر بایدن به اوکراین در اوایل سال جاری قیاس کرده است: «این دومین باری بود که رئیس‌جمهور آمریکا از یک منطقه جنگی که تحت کنترل نیست، بازدید می‌کرد.» بشاره با اشاره به اینکه در سفر بایدن به اروپای شرقی، رئیس‌جمهور آمریکا با موفقیت توانست «ناتو را علیه روسیه گرد هم آورد»، به سفرش به فلسطین اشغالی پرداخت و نوشت سفر بایدن به خاورمیانه با لغو نشست برنامه‌ریزی‌شده سران کشورهای عربی و آمریکا در اردن، پس از بمباران بیمارستان ‌المعمدانی‌ لغو شد؛ رهبران عرب بمباران بی‌رویه غزه توسط اسرائیل را محکوم کردند و پیشنهادهای آمریکا برای ایجاد ‌کریدور بشردوستانه‌ را که عملا منجر به اخراج فلسطینی‌ها از سرزمین‌شان می‌شود، رد کردند. همچنین درگیری‌های مرزی بین حزب‌الله لبنان و اسرائیل تشدید شد. 
در جریان همین سفر، بایدن رژیم‌صهیونیستی را از تکرار اشتباهات آمریکا پس از حوادث 11 سپتامبر 2001 برحذر داشت، نسبت به اشغال مجدد غزه هشدار داد و آن را «اشتباهی بزرگ» خواند. بایدن پس از بازگشت از سفر، مجددا به کلمات پناه برد و ضمن حمایت بی‌قید و شرط از اسرائیل، قول داد همیشه از اسرائیل حمایت کند، بدون اینکه امتیازی بگیرد. او همچنین نتوانست به یک دستاورد مهم سفرش اشاره‌ای بکند زیرا به نظر می‌رسد استراتژی او شکست خورده است و شرایط به شکل دیگری در حال پیشروی است. 
بایدن در شرایطی به سرزمین‌های اشغالی سفر کرده بود که پیش از ورود او، آمریکا با هدف حمایت از تل‌آویو دو ناو جنگی‌اش را به منطقه اعزام کرده بود. همچنین این کشور ضمن در اختیار قرار دادن زرادخانه خود در فلسطین اشغالی به صهیونیست‌ها، حداقل پنج محموله تسلیحات نظامی را نیز به تل‌آویو ارسال کرد. طراحی صهیوینست‌ها در مقابل با ضربه سخت 7 اکتبر، در گام نخست حملات گسترده و کور هوایی و در گام دوم ورود زمینی به غزه و ‌نابودی مقاومت اسلامی‌ در غزه بود. در‌حالی‌که رسانه‌های غربی افکار عمومی را به نفع صهیونیست‌ها مدیرت کرده بودند و فضا برای تداوم جنایت‌های این رژیم مهیا بود اما عملیات زمینی از زمانی به زمانی دیگر حواله داده شد تا اینکه اواسط هفته گذشته، سخنگوی ارتش رژیم‌صهیونیستی مدعی شد که حمله زمینی «ممکن است چیزی متفاوت از آنچه شما فکر می‌کنید» باشد. آنها مدعی شدند این عملیات ممکن است ‌دیرتر‌ شروع شود و ‌بیشتر‌ طول بکشد.
  تغییر  راننده ماشین جنگی
رویکرد جدید رژیم‌صهیونیستی، بیش از هر چیز ناشی از دو عامل است؛ اول «ناتوانی در نفوذ زمینی» و دوم «تغییر استراتژی». آنها یک دهه پیش در سال 2014 با همین شیوه یعنی بمباران هوایی و سپس تهاجم زمینی، در تلاش برای ضربه زدن به مقاومت بودند اما گردان‌های پیاده‌نظام تل‌آویو متحمل خسارات سنگینی از مین‌های ضدتانک، تک‌تیراندازها و کمین‌های مقاومت شدند. 
در روزهای اول جنگ2023، روزنامه عبری معاریو اعلام کرد که رژیم، 100 هزار نیروی نظامی در اطراف غزه مستقر کرده و برای تقویت آنها 300 هزار نیروی ذخیره را نیز فراخوانده است. پس از صدور این فراخوان، نفتالی بنت، نخست‌وزیر اسبق رژیم برای تشویق صهیونیست‌ها، خود را به یگان‌های ذخیره معرفی کرد. در همین حین مقامات نظامی آمریکایی به صهیونیست‌ها نسبت به دو موضوع تعداد نیروی مورد نیاز و مدت زمان جنگ هشدار دادند. آنها گفتند که ورود زمینی به غزه ممکن است ماه‌ها طول بکشد. علاوه‌بر این، برای جنگ رژیم باید حداقل 360 هزار نیروی ذخیره خود را به خدمت بگیرد. 
روز پنجشنبه ‌عبدالباری عطوان، سردبیر روزنامه اینترنتی رای الیوم افشاگری عجیبی پیرامون فراخوان صهیونیست‌ها کرد. او گفت که علی‌رغم تبلیغات فراخوان و خطیر بودن شرایط، تل‌آویو تنها «موفق شده 20 درصد نیروهای درنظر گرفته شده را تامین کند.»‌ به عبارت دیگر صهیونیست‌ها به جای 360 هزار نیرو، 70 هزار نیروی ذخیره را جمع‌آوری کرده‌اند. عملیات با 20 درصد ظرفیت، آن هم در غزه‌ای که صهیونیست‌ها نمی‌دانند چه دامی در آن برایشان پهن شده است، چیزی جز ورود به قتل‌گاه نیست. بخشی از عدم تمایل صهیونیست‌ها به حضور در جنگ به نگرانی‌های آنان از ورود به غزه بازمی‌گردد و بخش دیگر به واگرایی جامعه صهیونیستی از دولت به‌ویژه در پرونده لایحه قضایی است که باعث شد فرماندهان یگان ذخیره به تمرد در ارتش رژیم دامن بزنند و بیش از 11 هزار نفر از آنان به‌صورت هماهنگ، حاضر به همراهی با دولت نتانیاهو نباشند. 
رژیم اگر قادر به جمع‌آوری 360 هزار نظامی ذخیره بود، دست‌کم سه الی چهار ماه زمان آموزش اضافی برای آمادگی حمله به غزه نیاز داشت اما حالا با پیوستن تنها 70 هزار نفر به ارتش، ورود زمینی به غزه آن‌گونه که مقامات رژیم مدعی آن بودند، از دستور‌کار خارج شده است. 
اگرچه هدف مشترک آمریکا و رژیم‌صهیونیستی نابودی مقاومت در غزه است اما هریک برای این هدف، برنامه متفاوتی دارند. به‌نظر می‌رسد تا اینجای کار هشدارهای دولت آمریکا درباره تبعات تهاجم زمینی به غزه، نتیجه‌بخش بوده است. مقامات نظامی دولت بایدن به‌خوبی می‌دانند لازمه نابودی زیرساخت‌های نظامی حماس در غزه، «تهاجم زمینی» است اما روش متفاوتی را به تل‌آویو پیشنهاد داده است. بایدن حتی در کابینه جنگ رژیم شرکت کرد تا از برنامه‌های اسرائیل مطلع شود، همان‌طور که آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه قبل از او شرکت کرده بود. بلومبرگ به نقل از مقامات اسرائیلی نوشته که ایالات متحده درحال شکل دادن به نحوه انجام این حمله و برنامه‌ریزی برای این است که پس از پایان آن چه اتفاقی بیفتد. سه مقام ارشد اسرائیلی که نخواستند نام‌شان فاش شود، مدعی شده‌اند که نقش و نفوذ آمریکا در این جنگ علیه حماس، «عمیق‌تر و شدیدتر» از هر جنگی است که واشنگتن در گذشته اعمال کرده است. 
ایالات متحده به‌طور فزاینده‌ای نگران این است که تهاجم اسرائیل می‌تواند واکنش حزب‌الله را به‌دنبال داشته باشد. این می‌تواند جبهه دومی را در جنگ باز کند و جرقه درگیری گسترده‌تری را ایجاد کند که ایالات متحده را بیشتر به‌سمت خود بکشاند و تلاش‌های دولت بایدن برای ایجاد ثبات در منطقه از طریق برقراری صلح بین اسرائیل و کشورهای کلیدی عربی را از بین ببرد. مایکل اورن، سفیر سابق تل‌آویو در واشنگتن گفته بایدن اسرائیل را تحت‌فشار قرار داده که هم هنگام ورود به غزه و هم در واکنش به حملات روزافزون حزب‌الله لبنان، احتیاط بیشتری به خرج دهد. 
مجموع این نگرانی‌ها باعث شد صهیونیست‌ها از ادعای پیشین خود، یعنی نابودی حماس به‌طور کامل عقب‌نشینی کنند. روز چهارشنبه الی کوهن، وزیر خارجه رژیم‌صهیونیستی گفت که اسرائیل احتمالا به‌دنبال «ایجاد یک منطقه حائل در اطراف غزه است، نه اشغال کامل این سرزمین.» البته روز گذشته یوآو گالانت، وزیر جنگ رژیم‌صهیونیستی مدعی شد جنگ علیه غزه متشکل از سه مرحله و هدف از آن «نابودی جنبش حماس و ایجاد نظام امنیتی جدید در نوار غزه» است. 
فرماندهی میدان این عملیات توسط آمریکایی‌ها، انتقادهایی را به‌همراه داشته است، به‌عنوان نمونه ناداو ایال، تحلیلگر اسرائیلی در روزنامه یدیعوت آحارونوت نوشت که آریل شارون عادت داشت که می‌گفت: «ما به‌تنهایی از خود دفاع خواهیم کرد.» اینها ارزش‌هایی نیستند که نتانیاهو در چند روز گذشته مطرح کرده است. به‌نظر می‌رسد او آرزو دارد پنجاه‌ویکمین ایالت ایالات‌متحده باشد. 
تحولات دوهفته اخیر، به‌خوبی بیانگر تغییر توازن قوا در منطقه به نفع محور مقاومت است. صهیونیست‌ها با وجود جنایت‌های جنگی و نسل‌کشی فلسطینی‌ها، هنوز آمادگی لازم برای ورود به غزه را ندارند، از سوی دیگر درگیری‌های پراکنده در شمال، آنها را ناچار کرده تا صهیونیست‌ها را از مناطق مرزی دور کنند.
صهیونیست‌ها با تهدید ساکنان شمال نوار غزه به خروج از این منطقه و کوچ اجباری‌شان به‌سمت مناطق جنوبی‌تر و همچنین انهدام ساختمان‌ها و تاسیسات این مناطق، احتمالا قصد دارند به بخش محدودی از غزه وارد شوند تا بتواند بخشی از آبروی از دست رفته خود به‌دلیل حمله هفتم‌اکتبر را جبران کند. مشخص نیست در روزها یا حتی ساعات آینده چه اتفاقی رقم خواهد خورد اما مشخص است که حتی جنایت‌ هم نمی‌تواند اوضاع را به نفع رژیم‌صهیونیستی برگرداند.