علی مزروعی، خبرنگار گروه نقد روز: ادعاهای زیادی درمورد آثار هولوکاست در رسانه‌های غربی مطرح میشود. کشتار سیستماتیک و قتل عام شش میلیون یهودی ازجمله آنهاست که مدام تکرار میشود. درحالی‌که جمعیت یهودیان جهان تا قبل از بازه زمانی هولوکاست 17 میلیون نفر گزارش شده است طبیعی است که ادعای کشتار بیش از یک‌سوم این جمعیت توسط بسیاری مورد تردید قرار گیرد. علاوه‌بر کشتار جمعیت درمورد شیوه‌های کشتار نیز ادعای‌های بسیاری مطرح شده که پذیرش آن باعث تداعی یک جنایت تمام‌عیار در ذهن میشود اما زمانی که استنادی مطالبه میشود پاسخ این است که نازی‌ها بخش زیادی از آثار جنایات خود را پاک کرده‌اند. درمورد آمار کشته‌شدگان نیز کسی نباید ابهام داشته باشد چراکه در 16 کشور اروپایی ازجمله آلمان، فرانسه، ایتالیا، بلژیک، جمهوری چک، سوئیس، اتریش، لهستان، مجارستان و همین‌طور در سرزمین‌های تحت اشغال رژیم‌صهیونیستی انکار هولوکاست جرم است و مجازات و جریمه دارد. در بریتانیا هم علی‌رغم ادعای آزادی بیان دادگاهی علیه یک خواننده حکم داد که می‌تواند مورد استناد دادگاه‌های دیگر نیز قرار گیرد.
سازمان ملل نیز در ۲۱ ژانویه ۲۰۲۲ به پیشنهاد آلمان و اسرائیل قطعنامه‌ای را با هدف مقابله با انکار هولوکاست مطرح و در مجمع عمومی تایید کرد. در این قطعنامه با هشدار درباره افزایش انکار هولوکاست، کوچک جلوه دادن فاحش شمار قربانیان یکی از موارد انکار تعریف شده است. این موارد شاید برای باورپذیر بودن به قدر کافی مستند نباشد اما تنها توجیهی است که رژیم‌صهیونیستی و حامیان غربی‌اش مطرح می‌کنند تا بتوانند از زیر بار پاسخ به سوالات درمورد چرایی اشغال سرزمین فلسطین و آواره کردن مردمش طفره بروند؛ مردمی که نه نژادشان با هیتلر نازی یکی بوده، نه دین و عقیده‌شان و نه سرزمین‌شان. حتی اگر ادعای هولوکاست درست باشد این سوال در برابر صهیونیست‌ها وجود دارد که چرا تاوانش را باید مردم سرزمینی بدهند که نمادشان صلح و زیتون است نه «های هیتلر.» سازمان ملل هم که حتی برای انکار آمارهای هولوکاست قطعنامه محکومانه صادر کرده بود برای کشتار بی‌رحمانه هزاران کودک در غزه هنوز هیچ کاری انجام نداده است. اکنون هشت دهه از زمانی که ادعای هولوکاست مطرح شد می‌گذرد و هر روز هم بر حجم جنایات رژیم‌صهیونیستی عیله کودکان و زنان فلسطینی افزوده میشود جنایاتی که حتما مستند‌تر از هولوکاستند. صهیونیست‌ها هرچه درمورد هولوکاست شنیده‌اند را به خاطر سپرده‌اند تا تصویر واقعی آن را هر روز در صبرا، شتیلا و غزه بسازند.
هولوکاست نوشته میشود، غزه خوانده میشود
برای آموزش نوشتن شعر یکی از روش‌ها این است که سعی کنیم جای کلمات و قافیه‌ها را در اشعار مشهور عوض کنیم در ادامه چند بند از مواردی را آورده‌ایم که برای باورپذیرشدنش سال‌ها در رسانه های غربی مجریان و خبرنگاران با ادبیاتی درام سروده‌اند. حال این بندها را مرور کنید و جای واژگان نازی و یهودی را به ترتیب با صهیونیست و فلسطینی جایگزین کنید. حتما دراماتیک‌تر خواهد شد. شعری که نمود عینی دارد مجذوب‌کننده هم خواهد بود. به‌تدریج پوسترهای «جای یهودیان اینجا نیست» در سراسر آلمان مشاهده می‌شد. قانون نورنبرگ شرکت در انتخابات را برای یهودیان ممنوع کرد. همچنین یهودیان اجازه نداشتند شب‌ها بیرون بروند. در «کریستال ناخت» به خانه و مغازه یهودیان حمله شد. بسیاری از مردان یهودی کشته یا به اردوگاه کار اجباری فرستاده شدند. هیتلر یهودیان را به تحریک سایر کشورها علیه آلمان متهم کرد و گفت اگر جنگی در بگیرد آنها را نابود خواهد کرد. آلمان‌ها بسیاری از یهودیان در شهرهای مختلف لهستان را به گتوها منتقل کردند. آنها در گتو هیچ حقوقی نداشتند و بسیاری از گرسنگی جان باختند. در 1941تمام یهودیان مجبور شدند ستاره زرد داوود به لباس خود نصب کنند. در همان سال در شرق اروپا جوخه‌های مرگ اس‌اس آلمان نازی به نام آینزاتس گروپن، بیش از یک میلیون یهودی را قتل عام کردند. در 1942در جلسه وانزه که در ویلایی در حومه برلین برگزار شد سران حزب نازی درباره راه‌حل نهایی برای مساله یهود تصمیم گرفتند که منظورشان کشتار جمعی و سیستماتیک یهودیان بود. بعد از کنفرانس وانزه که در عمارتی در حومه برلین با شرکت سران حزب نازی تشکیل شد تصمیم گرفته شد که راه‌حل نهایی برای مساله یهود اجرا شود که منظور از آن کشتار سیستماتیک و جمعی یا درواقع نسل‌کشی یهودیان است.
زیر بمباران واقعیت
آن سروده محزونی که پیش از این خواندید را مردم فلسطین هر روز زندگی می‌کنند. در بین سال‌های ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۰ بیش از ۵۳۰ شهر و روستای فلسطینی تخریب شد. بسیاری از این تخریب‌ها به این دلیل رخ می‌داد که فلسطینی‌های آواره نتوانند به خانه‌های خود بازگردند. در طول ۷۵ سال اخیر بیش از ۱۰۰ هزار فلسطینی با گلوله مستقیم به شهادت رسیده و یک میلیون نفر نیز دستگیر شدند. یک میلیون واقعی، واقعی واقعی. مستندات این ادعا هم امروز در اردوگاه‌های مهاجران فلسطینی در اردن و سوریه و لبنان کاملا موجود است. مستنداتی به‌مراتب بیشتر از آنچه که درمورد کشتار شش میلیون یهودی در هولوکاست ارائه میشود. درمورد اردوگاه‌های لهستانی که یهودی‌ها در آن با گاز سیلیکون کشته می‌شدند و جسدشان در کوره آجرپزی انداخته می‌شد احتمالا زیاد شنیده‌اید. در دهه 40 میلادی صهیونیست‌ها همزمان با اینکه با دستاویز قراردادن این ادعاها مظلوم‌نمایی می‌کردند ورژن پیشرفته اردوگاه‌های لهستانی را نیز در دیر یاسین، صبرا و شتیلا می‌ساختند. در آوریل 1948 نظامیان صهیونیست با اقداماتی همچون شکنجه، هتک‌حرمت، قطع عضو، پاره کردن شکم زنان باردار و پایین انداختن 53 کودک از دیوارهای این محله قدیمی در قدس نشان دادند که در کلاس هولوکاست به‌خوبی آموزش دیده‌اند. در سپتامبر ۱۹۸۲ اردوگاه‌های صبرا و شتیلا در جنوب لبنان به مدت سه روز به عرصه کشتار آورگان فلسطینی توسط صهیونیست‌ها و نیروهای فالانژ تبدیل شد و در نتیجه آن بیش از 2000 نفر و بنا به روایت‌های دیگری بین سه تا پنج هزار نفر به شهادت رسیدند. فالانژیست‌ها هر انسان زنده‌ای را که می‌دیدند به‌طرز فجیعی به شهادت رساندند. سرها را از تن جدا می‌کردند، روی بدن خونین کشته‌شدگان صلیب می‌کشیدند و به رسم صهیونیست‌ها در دیر یاسین، شکم زنان حامله را می‌دریدند. این جنایت پس از آن صورت گرفت که جامعه بین‌الملل ضمانت داده بود درصورت پایان ایستادگی در برابر رژیم‌صهیونیستی و خروج نیروهای مقاومت از بیروت از ساکنان بی‌پناه اردوگاه‌های فلسطینی حمایت کند. وعده‌ای که محقق نشد تا فلسطینیان بی‌پناه در برابر جنایتکاران تنها گذاشته شوند درست همان‌طور که سال‌ها بعد هم‌کیشان‌شان در بوسنی توسط نیروهای حافظ صلح به صرب‌ها تحویل داده شده و در سارایوو سلاخی شدند تا بزرگ‌ترین نسل‌کشی اروپا بعد از جنگ جهانی دوم رقم بخورد. نسل‌کشی که چون قربانیانش مسلمان بوده‌اند هیچ وقت به اندازه هولوکاست در رسانه‌های غربی دیده نشده است. لیست جنایات صهیونیست‌ها البته به همین سه مورد محدود نیست و بوی خون هزاران فلسطینی هنوز از سلمه، بیار عدس، طبریا، حیفا، قدس، عکا، یافا، صفد و بیسان شنیده میشود و نوار غزه نیز هم. مساحت کوچکی که چند میلیون فلسطینی را در خود گنجانده و متراکم‌ترین منطقه جهان شناخته میشود در سال‌های 2008، 2009، 2012، 2014، 2019 و 2023 چندین هزار شهید فدای آرمان فلسطین کرده است.
تروریست کیست
بعد از حمله غافلگیرانه حماس به رژیم‌صهیونیستی بسیاری از خبرنگاران حامی این رژیم در بهت و اندوه فرو رفتند. مجری شبکه منوتو لباس تیره پوشید و خبرنگار CNN درمورد بریده شدن سر 40 کودک توسط حماس خبر جعلی منتشر کرد، خبری که یک برگ سند هم برایش ارائه نشد تا همچون ماجرای هولوکاست صرفا در حد یک ادعا باقی بماند. ادعایی که هیچ‌کس غیرصهیونیست‌ها آن را تایید نکرد و خبرنگار این شبکه هم صرفا با ابراز تاسف و اعلام اینکه باید کمی بیشتر دقت می‌کرده توییتش را پاک کرد. همزمان با این دروغ‌سازی‌ها چهره‌هایی همچون ایهود باراک نیز در رسانه‌ها حاضر شده و با تروریست خطاب کردن حماس ریختن هزاران تن بمب فسفری و غیرفسفری بر سر زنان و کودکان فلسطینی را توجیه کرد. حال آنکه واقعیت کاملا عکس این روایت است و مردم جهان نیز به‌خوبی آن را می‌دانند. همزمان با طرح این ادعاهای غیرواقعی نیروهای حماس ضمن آزادی چند مادر اسیرشده و فرزندان‌شان تصاویری از نگهداری از کودکان را نیز منتشر کردند. این برخورد باعث شد تا اسرای آزاد شد صهیونیستی خود در مقابل دوربین قرار گرفته و راوی رفتار انسان‌دوستانه نیروهای مقاومت باشند. در سوی مقابل اما تاریخچه پرمحتوایی از رفتارهای تروریستی در کارنامه صهیونیست‌ها قرار دارد. کارنامه‌ای انبوه از جنایات متنوع نظیر سلاخی کودکان و دریدن شکم مادران در آن وجود دارد اما نخست‌وزیر پیشین رژیم‌صهیونیستی ترجیح می‌دهد با نادیده گرفتن آنها درمورد تروریست بودن نیروهای مقاومت داستان‌سرایی کند.
فروکاست از هولوکاست جرم است اما از غزه نه
نه برای محکومیت جنایات صهیونیست‌ها قطعنامه نوشته شده است و نه برای انکارش ممنوعیتی وجود دارد. برای همین هم نخست‌وزیر سابق رژیم‌صهیونیستی با اعتمادبه‌نفس در شبکهBBC حاضر شده و بدون اینکه پوزخند بزند واقعیت عریان جنایت را منکر میشود. ایهود باراک حملات نیروهای مقاومت را قساوت علیه بشریت توصیف کرده و با این توصیف کشتار زنان و کودکان فلسطینی و همچین حمله زمینی به ناحیه‌ای که بیش از دو میلیون ساکن دارد را مشروعیت می‌بخشد و بعد از اینکه مجری از او می‌پرسد چرا رژیم‌صهیونیستی مدارس را هدف قرار داده و جان زنان و کودکان را می‌گیرد این‌گونه استدلال می‌کند که چون نیروهای حماس در مدارس پنهان می‌شوند پس گریزی جز کشتار مردم باقی نمی‌ماند. باراک کشتار نزدیک به 3000 فلسطینی را این‌گونه توجیه می‌کند «وقتی با تروریستی مواجه هستی که بین غیرنظامیان پنهان میشود واقعیت تلخ این است که تاحدی ضرر ناگزیر هم وارد شده و غیرنظامیان هم کشته می‌شوند.» زمانی که قرار است جنایت رژیم‌صهیونیستی توصیف شود استفاده از کلماتی همچون «تاحدی» و «ناگزیر» هم برای تقلیل مساله و فروکاست معنایی ماجرا مجاز است اما اگر به جای اتفاقات غزه هولوکاست روایت شود هرگونه فروکاستی جرم محسوب میشود حتی ذره‌ای تشکیک درمورد رقم شش میلیون نفری کشته‌شدگان نباید استفاده شود.
حرکت روی ردپای هیتلر
نتانیاهو که نقشه نسل‌کشی هیتلر را واو به واو کپی کرده است در رویکرد استراتژیک خود نیز گویا همین مسیر شکست خورد را درپیش گرفته است. پس از پیروزی‌های پی‌در‌پی در جنگ جهانی دوم تمام اروپای غربی تقریبا یا توسط نیروهای آلمانی اشغال شده بود و یا به تصرف دولت‌های ایتالیا و اسپانیا درآمده بود. این موفقیت‌ها هیتلر را به طمع انداخت که برای فتح کامل شوروی عملیات باباروسا را با استفاده از سه میلیون نفر نیرو و 3500 فروند تانک متحدین آغاز کند. فتح مناطق بالتیک و لنینگراد در شمال، مسکو در مرکز و منابع اقتصادی اوکراین و روسیه در جنوب اهداف اصلی این عملیات بود. عملیات حمله به مسکو یا تایفون در ۲ اکتبر ۱۹۴۱ آغاز شد. ۱۰ روز بعد واحد‌های آلمانی در فاصله ۹۰ مایلی پایتخت روسیه قرار داشتند، اما مقاومت سرسختانه اتحاد جماهیر شوروی و همزمان باران شدید و جاده‌های ناهموار تلفات سنگینی را به آلمان‌ها تحمیل کرد و درحالی‌که نیروهای آلمانی به نزدیکی مسکو رسیده بودند ضد‌حمله گسترده نیروهای شوروی عملیات تهاجمی آلمان را متوقف کرد. این شکست مقدمه‌ای شد برای شکست‌های دیگر متحدین و پایان اشغال سرزمین‌های تحت تصرف آنها. حال بعد از هشت دهه از جنگ جهانی دوم، نتانیاهو دیوانه‌وار همان مسیری را در پیش گرفته که هیتلر یک بار رفته بود. صهیونیست‌ها هر آن ممکن است به طمع پایان بخشیدن به هویت فلسطین وارد نبرد همه‌جانبه با غزه شوند. نبردی که می‌تواند جبهه‌های دیگری را دربرابر رژیم‌صهیونیستی بگشاید و پایانی بر سال‌ها اشغال توأم با جنایت سرزمین فلسطین باشد.
