زینب مرزوقی، خبرنگار گروه جامعه: گزارشگر از پسربچه پنجساله میپرسد: «اهل کدام کشوری؟» پسربچه از روی شیطنت پاسخ میدهد: «اسرائیل!» دوباره و سهباره همین سوال را از پسرک میپرسد و پسرک هم با شیطنت جواب قبلیاش را تکرار میکند. بعد از چهارمین پاسخ، پسر بچه سه سالهای که کنار پسرک ایستاده با حرص و عصبانیت به سمت پسرک حمله میکند و یک چک آبدار برای اصرار به پاسخش نصیبش میکند. این یک کلیپ چند دقیقه وایرالشده در فضای مجازی بود که چند روز گذشته دیدم. انگار این اسرائیلستیزی نه سن و سال و قد و قواره میشناسد و نه نژاد و مذهب و ملیت خاص. اسرائیلستیزی و تنفر از این کیان شبیه به یک مکتب است. مکتبی که شرط حضور و ورود به آن تنها داشتن جوهره انسانیت است.
قبل از شبکههای اجتماعی صدای مردم فلسطین سانسور میشد
در یک دهه اخیر میتوان گفت که تنفر از رژیمصهیونیستی افزایش پیدا کرده است. الهام عابدینی، کارشناس مسائل بینالملل معتقد است که شبکههای اجتماعی در علائم و بروز این تنفر نقش موثری داشته است و خود فلسطینیها نیز به این مساله واقف هستند. عابدینی میگوید: «پیش از شبکههای اجتماعی، رسانههای جریان اصلی در سانسور صدای مردم فلسطین گام برمیداشتند و در این امر هم موفق بودند. برای همین نیز مردم جهان اطلاع دقیقی نداشتند که اکنون در فلسطین چه خبر است. اما حالا شبکههای اجتماعی و فعالیت خود فلسطینیها بیش از سایر افراد، باعث شده که نگاه متعادلتری در رابطه با اوضاع فلسطین به وجود بیاید. مثلا در زمان حوادث محله شیخ جراح، دو خواهر و برادر فلسطینی فعال در اینستاگرام به قدری در فضای مجازی پخش زنده رفتند و فیلم بازنشر کردند که رژیمصهیونیستی تحت تاثیر افکار عمومی، کمی عقبنشینی کرد.»
چپگراهای جهان؛ همه بر ضد صهیونیست
ما در کنار کشورهای اسلامی، در کشورهای غیراسلامی نیز رشد چپگرایی را شاهد هستیم. در آمریکای لاتین و حتی آمریکا نیز چپگرایی در حال رشد است. مسالهای که جریانهای چپگرا بسیار روی آن تاکید دارند، مساله فلسطین است. عابدینی تاکید دارد که جریانهای چپگرا مواضع ضدامپریالیستی دارند و معتقدند که اگر در برابر مساله فلسطین کوتاه بیایند، میل بر امپریالیسم و تشدید و توسعه روند حاکم بر فلسطین، ادامه خواهد داشت. بنابراین باید در مساله فلسطین در برابر امپریالیسم ایستادگی کرد. «یکی دیگر از نکات مورد تاکید این جریان، مخالفت با نژادپرستی است. یکی از نکاتی که درباره فلسطین کمتر مورد توجه قرار میگیرد، مساله آپارتاید است. تاکید ما مردم ایران، بیشتر روی مظلومیت مردم فلسطین بوده و به موضوع آپارتاید به خوبی نپرداختهایم. درحالی که واقعیت این است؛ یک جداسازی نژادی وجود دارد و بحث کاملا نژادی است.»
رژیمصهیونیستی دنبال روز نکبت دوم است
عابدینی در ادامه گفتوگوی خود درباره نویسندهای میگوید که متولدشده اسرائیل است اما حالا به دلیل مواضع ضدصهیونیستیاش اجازه ورود به اسرائیل را ندارد. «یک نمونه آن کتاب ایلان پاپ است. ایلان پاپ فردی است که در اسرائیل متولد شده اما حالا به دلیل کتابهایی که نوشته، اجازه ورود به اسرائیل را ندارد و در انگلیس استاد دانشگاه است. ایلان پاپ نیز میگوید که بحث رژیمصهیونیستی، کاملا یک بحث نژادی است و رژیمصهیونیستی به دنبال پاکسازی نژادی است. یعنی هیچ فلسطینیای باقی نماند و تنها یهودیهای صهیونیست باقی بمانند. گفته میشود چرا فلسطین قطعنامههای سازمان ملل را نمیپذیرند یا چرا تن به گفتوگو و سازش نمیدهند. این پرسشها زمانی مطرح میشوند که واقعیت امر دیگری است. واقعیت این است که صهیونیستها خودشان را نژاد برتر میدانند و سرزمین فلسطین را تنها برای خودشان میدانند. حتی الان هم نماینده رژیمصهیونیستی میگوید که ما باید یک روز نکبت دوم را رقم بزنیم. روز نکبت روزی بود که هزاران فلسطینی را از خانههایشان آواره کردند و از فلسطین بیرون راندند. همه اینها باعث میشود که حتی غیرمسلمانان نیز وقتی بخواهند در رابطه با مساله فلسطین نگاه منصفانه داشته باشند، به این نتیجه برسند که طرف حق کدام سمت است.»
جنبش بیدیاس: کالای اسرائیلی نخرید
با گذشت زمان، واقعیتهای بیشتری را در رابطه با آنچه که در سرزمین اشغالی درحال وقوع است، میفهمیم. البته همین مساله هم طیفبندی خاص خودش را دارد. عابدینی میگوید که برخی معتقدند باید به زمینهای 1968 بازگردند و راهحل دو کشوری باشد. «دسته دیگر بر این باورند که کل سرزمین اشغالی، متعلق به فلسطینیهاست و اسرائیل باید به این اشغال پایان بدهد. موضع برخی دیگر نیز موضع جمهوری اسلامی است و این موضع، برگزاری همهپرسی و تصمیمگیری فلسطینیها برای آینده سرزمینشان است. نگاهها به این مساله که آیا کشوری با نام اسرائیل وجود داشته باشد یا خیر، متفاوت است.» اما اقدامات عملی بسیار زیادی در رابطه با اعلام مخالفت با رژیمصهیونیستی درحال وقوع است. مثلا یکی از کارهایی که انجام میشود، جنبش «بی دی اس» است. این کارشناس امور بینالملل ادامه میدهد: «این جنبش، جنبش تحریم کالا و خدمات اسرائیلی است. این جنبش در سال 2005 رسما آغاز شده اما در سالهای اخیر، تعداد آدمهایی که به این جنبش پیوستهاند، بیشتر شده است. البته جنبش به صورتی نیست که ثبتنامی باشد، برای همین بسیاری، به صورت خودجوش تصمیم میگیرند که کالای ساخت اسرائیل است را خریداری نکنند. مثلا در رابطه با زیتون و خرما من این مساله را بسیار دیدم. افرادی که در شبکههای اجتماعیشان عکس دو مدل خرما را به اشتراک میگذارند و مشخص میکنند کدام ساخت اسرائیل و کدام ساخت فلسطین است. درنهایت هم خرید خرمای ساخت فلسطین را پیشنهاد میدهند. امسال در ایام ماه مبارک این کمپین بسیار جدی شده بود و مدام میگفتند که حواستان باشد که کدام را خریداری کنید. هرچند آمار رسمی در رابطه با تعداد افرادی که به این کمپین پیوستهاند وجود ندارد اما تعداد این جنبشهای دیگر و گروههای مردمنهادی که به این جنبش پیوستهاند، افزایش یافته است. به این صورت که اعضای دیگر جنبشها و گروههای مردمنهاد از اعضای خود خواستهاند تا طبق جنبشی که گفتم عمل کنند.»
اسرائیل جنبشهای جهانی حامی فلسطین را یهودستیز جا میزند!
عابدینی تاکید دارد رژیمصهیونیستی، بسیاری از فعالیتهایی که در حوزه حمایت از فلسطین انجام میشود را درنهایت بهعنوان فعالیتهایی تحت عنوان«یهودستیزی» معرفی میکند: «رژیمصهیونیستی برچسب یهودستیزی را روی فعالیتها، افراد و جنبشها میزند و همین امر مقداری کار را سخت میکند؛ چراکه اگر این برچسب زده شود، فرد ممکن است دچار مشکل جدی در زندگی و فعالیتش شود. مثلا اگر استاد دانشگاه باشد، امکان دارد که از تدریس منع یا کنترلها رویش زیاد شود. برای همین باید بسیار محتاط عمل کنند، به دلیل فاصله بسیار کم میان صهیونیسمستیزی و آنچه که آنها به نام یهودیستیزی معرفی میکنند.» از امور دیگری که در حمایت از فلسطینیها در جهان انجام میشود، تجمعهای مختلفی است که مردم جهان برای حمایت از فلسطین تدارک میبینند. عابدینی میگوید: «در سالهای اخیر، حتی تعداد راهپیماییها و اعتراضاتی که در روز قدس صورت گرفته، بیشتر شده است. همچنین راهپیماییهای دیگر مثل راهپیمایی در حمایت از اتفاقات دو روز گذشته نیز بیشتر شده است. در شهرهایی مانند نیویورک، بروکسل، لندن و اوتاوا برای حمایت از فلسطین تجمع صورت گرفته است. یک آمار رسمی وجود دارد که تعداد تجمعهای آمریکایی 650 مورد بوده که این رقم نسبت به سال قبل از آن دو برابر شده است.»