محمدرضا حاجی‌عبدالرزاق، خبرنگار گروه ورزش: تیم ملی امید ایران در حالی بازی‌های آسیایی هانگژو 2022 را سپری می‌کند که شرایط این تیم در نوع خود بسیار جالب است. از یک سو تیمی بی‌روحیه از ازبکستان بعد از حذف از مقدماتی المپیک راهی چین شده تا از حیثیت فوتبال ایران در بازی‌های آسیایی در رده سنی امیدها دفاع کند و از سوی دیگر تداوم بدشانسی‌ها باعث شد چند نفر از ارکان اصلی تیم عنایتی از جمله سامان فلاح با مصدومیتی شدید مواجه شده تا کار برای این تیم در بازی‌های آسیایی هم دشوار شود. درنهایت هم رفت و آمد‌های پرسپولیسی‌ها دیگر جای هیچ بحثی را باقی نمی‌گذارد.
با این حال این تیم تا مرحله یک چهارم نهایی صعود کرده و باید فردا از این مرحله به مصاف تیم ملی امیدهای هنگ‌کنگ برود. درخصوص شرایط تیم ملی امید و حواشی پیرامون این تیم دقایقی با محمد خدابنده‌لو که سال‌هاست این تیم را همراهی می‌کند به گفت‌وگو پرداختیم که متن آن را در ادامه می‌خوانید.
صحبت را از بازی‌های آسیایی آغاز کنیم. شرایط تیم در این رقابت‌ها چطور است؟
بازی‌ها از سطح بالایی برخوردار است. ما هم در آغاز در مرحله گروهی نتایج خوبی را کسب کردیم. در این مرحله سرسخت‌ترین حریف ما عربستان بود که با زمان و تمرین کمی که داشتیم خیلی خوب از پس این تیم برآمدیم و در این دیدار تیم برتر میدان بودیم. در ادامه هم در دو بازی دیگر کاملا سرتر بازی کرده و مستحق پیروزی بودیم. هدف‌مان این بود که از گروه بالا بیاییم تا به یک قرعه خوب بخوریم که خوشبختانه این اتفاق هم افتاد. مقابل تایلند می‌دانستیم بازی سختی داریم چون ما را خوب آنالیز کرده بودند و خیلی منظم بازی می‌کردند و فکر نمی‌کردیم آنقدر بازی‌مان سخت باشد. خدا را شکر این بازی را هم بردیم و حریف هنگ‌کنگ شدیم. در ادامه هم کارمان برای رسیدن به‌عنوان سخت‌تر هم خواهد شد. الان هم همه تمرکزمان برای دیدار با هنگ‌کنگ است چون این تیم هم با بزرگسالان خود به هانگژو آمده و مثل ماست. آنها هم منظم و سرعتی هستند. الان همه هدف ما این است که از بازی یکشنبه دست پر بیرون بیاییم و ابتدا به جمع چهار تیم برسیم و سپس راهی فینال شویم.
چقدر این شانس وجود دارد که بعد از 21 سال بتوانیم دوباره عنوان قهرمانی این بازی‌ها را به دست بیاوریم؟
به نظرم کار ما جلوی هنگ‌کنگ حتی سخت‌تر از بازی با ژاپن است. چراکه از این تیم شناخت زیادی نداریم و نمی‌دانیم جلوی ما چطور بازی می‌کند. در غیر این‌صورت تکلیف بازی ژاپن که تیمی تکنیکی و باکیفیت است و باز بازی می‌کند و تیمی قدرتمند محسوب می‌شود، مشخص است. تحت هر شرایطی جلوی هنگ‌کنگ مجبوریم برنده باشیم تا به نیمه نهایی برسیم و فکر می‌کنم اگر این مرحله را بگذرانیم به این باور خواهیم رسید که می‌توانیم فینالیست و قهرمان شویم.
هدف‌تان باید قطعا قهرمانی باشد؟
صددرصد. البته در صحبت‌هایی که مطرح می‌شود هدف فینال است اما اگر این امر محقق شود صددرصد روی قهرمانی هم فکر میکنیم. البته الان تمام تمرکزمان روی هنگ‌کنگ است چون همه انتظار دارند ما این تیم را با اختلاف گل شکست دهیم هرچند خودمان می‌دانیم چه کار سختی داریم ولی می‌خواهیم از این دیدار برنده بیرون بیایم و سپس به فینال و قهرمانی فکر کنیم؛ همه اینها در حالی هستند که ما برای بازی‌های باقی‌مانده نفرات کم و مصدومانی پرشمار داریم.
با این وضعیت که کارتان برای رقابت‌های پیش‌رو سخت خواهد شد.
کار سخت بود و سخت‌تر هم شد. با 15 نفر کار را آغاز کردیم و بعد از این دو بازی دوباره تعدادمان کم شد و الان چند نفر هم مصدوم هستند. فاصله بازی‌ها هم کم است و واقعا توان اینکه بخواهیم سه روز درمیان بازی کنیم وجود ندارد و این موضوع کارمان را سخت کرده است هرچند این شرایط برای همه یکسان است. با این حال نکته منفی برای ما این است که بازیکنان ما مدام در رفت و آمد هستند و برخی هم دیر رسیدند. امیدوارم با همه این مشکلات بتوانیم به خواسته‌مان برسیم و با دست پر به ایران برگردیم.
بسیاری از تیم‌ها در این رقابت با نگاه به آینده برای پشتوانه‌سازی به هانگژو آمده‌اند. نمی‌شد ما هم با چنین هدفی به این رقابت‌ها نگاه کنیم؟
من نمی‌توانم در این مورد اظهارنظر کنم چون تصمیم مسئولان بوده است و خودشان می‌دانند. اما برخی از تیم‌های دیگر مثل کره جنوبی هر دوره با سهمیه‌های بزرگسالان خود می‌آیند تا با قهرمانی به معافی از خدمت سربازی برسند. دوره قبل هم با حضور سون که از تاتنهام به این رقابت‌ها آمد، قهرمانی را به دست آوردند. در وهله بعدی نمی‌دانم چرا تا به این بازی‌ها می‌رسد همه دنبال پشتوانه‌سازی هستند. اگر دنبال هدف‌گذاری و برنامه‌ریزی هستیم، چرا وقتی المپیک چهار سال دیگر است، ما شش ماه باقی‌مانده به مسابقات کار را شروع میکنیم؟ این خودش بزرگ‌ترین مشکل است. مشکل بعدی اینکه ما ساختار مناسب و برنامه‌ریزی درست و هدف‌گذاری نداریم. الان اگر با تیم زیر 21 سال می‌آمدیم و پشتوانه‌سازی را آغاز می‌کردیم، آیا برای بعد از این مسابقات این کادرفنی ماندگار هستند؟ صددرصد اگر نتیجه نگیریم دوباره با فشار رسانه‌ها شاهد تغییرات خواهیم بود، مثل سالیان اخیر. خودم در این پنج سال با شش سرمربی کار کردم از کرانچار تا عنایتی. این تعداد یک مقدار زیاد است. تیمی که می‌خواهد موفق باشد باید ثبات داشته باشد که ما آن را نداریم. با این وضعیت دیگر چه فرقی می‌کند با چه تیمی بیاییم؟ موافقم که با یک برنامه‌ریزی درست از بازیکنانی استفاده کنیم که تا چند سال در این رده به دردمان بخورند. البته باید از رده‌های سنی پایین‌تر آغاز کنیم. نسلی که چهارم جهان شد امروز کجاست؟ چرا از آن تیم حمایت نکردیم؟ از آن تیم فقط صیادمنش و یکی دو نفر دیگر چهره شدند و اصلا بقیه چه شدند؟ الان همه می‌گویند چرا ما با بزرگسالان آمدیم. این در حالی است که اگر مسابقات همان پارسال برگزار می‌شد سن ما هم با این رقابت‌ها بدون لحاظ کردن برخی شرایط مطابقت داشت. کره جنوبی و شمالی هم شرایط ما را دارند. بنابراین این هجمه‌ای که وارد کردند درست نیست و بعدا مفصل در این خصوص صحبت خواهم کرد.
کار با رضا عنایتی چطور است؟
دو سه هفته است با او کار میکنیم. وی ارتباط خوبی با بازیکنان دارد و خواسته‌های تاکتیکی معقولی از ما دارد و از ما می‌خواهد صددرصد آن را انجام بدهیم. در کل کار با عنایتی پیچیده نیست. می‌دانیم چه می‌خواهد و ما هم نسبتا راحت دستورات فنی او را انجام می‌دهیم. فکر می‌کنم این همکاری تجربه خوبی برای ما بود ضمن اینکه این چهره آقای گل فوتبال ما در لیگ برتر به شمار می‌رود و خیلی باتجربه است. با این حال بعد از انتخابی المپیک به قدری فشار روی عنایتی هست که ما خودمان هم از این امر به‌شدت می‌ترسیم که نکند در ادامه رقابت‌ها ببازیم و این فشار روی او بیشتر شود. بنابراین داریم دو برابر تلاش میکنیم تا اتفاقات خوبی را درنهایت در این بازی‌ها رقم بزنیم. ضمن اینکه به شخصه جز اینکه این کادر سخت کار کند و بخواهد امکانات لازم را برای ما فراهم کند، چیز دیگری ندیده‌ام. خوشحالم دارم با آنها مثل سایر مربیان کار می‌کنم.
درباره لیگ پر از تعطیلاتی که داریم سپری میکنیم چه صحبتی دارید؟
به نظرم لیگ‌مان فرسایشی‌ترین لیگ دنیاست. نه رقابتی در آن هست نه جذابیتی وجود دارد. مشخص است جنگ بین چه تیم‌هایی هست. بیانیه‌ها را هم ببینید معلوم است چه تیم‌هایی با هم جنگ دارند و چه تیم‌هایی دنبال قهرمانی هستند.
به نظر شما ارزشش را داشت به خاطر بازی‌های آسیایی بخواهیم لیگ را تعطیل کنیم؟
به نظر من بازی‌های آسیایی بهانه است. چطور مس رفسنجان بدون دو ملی‌پوش جلوی آلومینیوم اراک بازی کرد؟ در ادامه چه اتفاقی می‌افتد که بازی‌ها لغو می‌شود؟ استقلال و پرسپولیس فقط ملی‌پوشان بیشتری داشتند که پرسپولیسی‌ها هم بعد از بازی با النصر آمدند و بعدا برگشتند. فکر می‌کنم ما را بهانه کردند تا تیم‌ها در آسیا راحت بازی کنند که این هم به ضرر آنها شد چون بدون آن که بازی رسمی درست و حسابی داشته باشند و بدون آمادگی وارد مسابقات شدند. این بازی‌ها را هم بهانه کردند در غیر این صورت ما دو هفته پیش در لیگ بازی کردیم و لیگ برگزار شد. اگر قصد حمایت از ما داشتند تیم‌ها به موقع همه بازیکنانی که سرمربی خواسته بود را در اختیار تیم ملی امید قرار می‌دادند نه اینکه بخواهند تیم امید را بهانه کرده و رقابت‌های لیگ را به اهداف دیگری تعطیل کنند.
