فرهیختگان|  شامگاه 9 اسفند در فرهنگسرای نیاوران، نشست آموزشی پژوهشی موسیقی دستگاهی ایران با محوریت موضوعی ساز تار برگزار شد و هوشنگ ظریف، کیوان ساکت و داریوش طلایی که هرکدام از چهره‌های شاخص در قید حیات تار هستند، در این نشست پژوهشی درباره تار سخن گفتند. هوشنگ ظریف تار را مادر سازهای ایرانی دانست و گفت: «تار مادر سازهای ایرانی است. امروزه نوازندگی این ساز متفاوت شده است. الان دیگر نوازندگان روی دسته ساز آکروبات بازی می‌کنند و یکی دو نفر هم پیدا شده که کباب‌کوبیده سیخ می‌کنند. اصالت نوازندگی ساز تار باید حفظ شود. تکنیک باید با اصالت‌ها همخوانی داشته باشد. متاسفانه امروز در نوازندگی برخی از جوانان صدای سازهای هندی و ترکی شنیده می‌شود.»
 داریوش طلایی هم در بخشی از سخنانش گفت: «نوازندگی تار موتوری نیست که روشنش کنند تا هرکسی سرعتش بیشتر باشد، برنده شود. نوازندگی تار فقط یک نوازندگی صرف نیست. نوازنده تار باید بداند که سازش در خدمت چه بیان و چه لحنی قرار می‌گیرد. آنچه نوازنده تار می‌نوازد باید در خدمت فرهنگ جامعه باشد و با جامعه ارتباط درستی داشته باشد.»
رامین جزایری از سازندگان ساز تار نیز گفت: «تار ساز غالب موسیقی ما بوده است.»
حسین علیزاده که در این نشست حضور نداشت، در سخنانی ضبط‌شده که برای حاضران در این نشست پخش شد، مدیران دولتی را خطاب قرار داد و گفت: «رسیدگی به همه امور وظیفه دولت نیست. اگر هرکسی در جایگاه خود وظیفه‌اش را درست انجام دهد، همه‌چیز درست می‌شود. اصلا اگر جریان درستی شکل گیرد، دولت خودش حمایت می‌کند. اگر هم چیزی درست نشد، اشکال ندارد. ما خودمان هم دولتیم، هم ملت.» خالق «نینوا» گفت: «همیشه در کنار تغییر و تحولاتی که در هنر ایجاد می‌کنیم، باید توجه داشته باشیم که از ریشه جدا نشویم. با جدایی از ریشه، تحول بی‌معنی است. موسیقی باید با ریشه آمیخته شود وگرنه تبدیل به مسائل روزمره می‌شود. با اعتقاد، خودتان را به ریشه وصل کنید. در غیر این صورت شما برای بازار کار کرده و خدمتی به موسیقی نداشته‌اید که البته این، کار یکی دو روز نیست؛ کار دولت هم نیست بلکه باید خودمان در این راستا تلاش کنیم.» علیزاده همچنین منتقدان موسیقی سنتی را خطاب قرار داد تا بگوید: «بعضی‌ها می‌گویند موسیقی ایرانی غمگین است. بله؛ وقتی غمگین به نظر می‌رسد که با نگاهی پویا بررسی نشود. در این صورت موسیقی ایرانی زنده نیست.»