مراسم رونمایی از کتاب «ایران آینده» به همراه یادبود عماد افروغ، در سی‌وچهارمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، برگزار شد.‌ در این نشست خانواده مرحوم افروغ، علی رمضانی قائم‌مقام نمایشگاه کتاب، علیرضا شفاه عضو شورای علمی موسسه علم و سیاست اشراق، مدیر دفتر اقتصادسیاسی پژوهشکده شهید رضایی، حامد ملک‌زاده‌، معاون فرهنگی اجتماعی معاونت اول ریاست‌جمهوری، عضو شورای مرکزی ستاد پیشرفت و نوآوری، علی محمدی، مدیر موسسه معنا و محسن دنیوی، مسئول بنیاد ایران آینده حضور داشتند.
در ابتدای برنامه زهرا کاظم‌پور، همسر زنده‌یاد «افروغ» در صحبت‌هایی با ابراز مسرت از اینکه نام و یاد نیکی از دکتر افروغ باقی مانده، گفت: «در مراسم تشییع و تدفین ایشان ترافیک اصلاح‌طلبان و اصول‌گرایان صورت گرفت. او همیشه می‌گفت چه دوستی‌ها که پای این جناح‌بندی‌ها ازبین رفت. امیدوارم از این پس هم با نشر افکار دکتر که دغدغه اصلی‌شان بود، دوستی‌ها بیشتر شود. دکتر افروغ همیشه می‌گفت در طول عمرش شاهد نشر افکارش نبوده، همیشه امیدوار بود بعد از مرگش این اتفاق رخ دهد و در واقع وصیت ایشان بود که برای این مساله «بنیاد»ی برای نشر افکارشان تشکیل شود و هرکس که می‌خواهد به کمک ما بیاید تااین اتفاق رخ دهد. دکتر افروغ حدود چهل اثر دارند و از مردم‌سالاری تا عدالت و نظریه علم و عمل، حقوق شهروندی وارد شده و درواقع نیاز و عطش جامعه را در نظر داشت. رنج مردم و غم‌شان همیشه برای دکتر مهم بود و همیشه سعی می‌کرد باری از دوش مردم بردارد، پشت سیاست‌مداری ایشان فکر و نظریه بود،‌ حتی مباحث آینده را پیش‌بینی می‌کردند و برای ایران دل‌شان می‌تپید.»
وی در ادامه افزود: «هر زمان که ایران تحقیر می‌شد یا به پرچم و سرود ایران توهین می‌شد، به‌شدت ناراحت می‌شدند که هویت ما پرچم و سرود ماست، این جمع علم و سیاست است که در ایشان تلفیق شده بود، اما اگر سیاست را رسیدن به قدرت و ثروت بدانیم، از آن فراری بود. او معتقد بود در کشور ما از قدرت به ثروت می‌رسند درحالی‌که خیلی کشور‌ها این‌طور نیست. او خود برای یک مقاله اینقدر زحمت می‌کشید که چهل و اندی سال باهم زندگی کردیم، یک لحظه کتاب از دستش نیفتاد جز چند ساعت خواب شب. حضور دکتر افروغ در محافل علمی به این علت بود که انقلاب اسلامی باید جهانی شود، از بیست سال پیش ایشان گفتند که دلار باید از اقتصاد ما حذف شود و به آن توجه نشد. خیلی‌ها باایشان تماس می‌گرفتند که ناامید شدند، اما ایشان توصیه به صبر و ناامید نشدن همراه با اخلاص داشتند.»
محسن دنیوی، تدوین‌کننده این کتاب درباره نام ‌کتاب و اینکه چرا «آینده ایران» نام کتاب انتخاب شده است، گفت: «قصه‌ این کتاب به سال پایانی قرن یعنی سال ۱۴۰۰ برمی‌گردد. ایده کتاب و دغدغه مصاحبه‌ها پیش آمد و با یک تیم که نزدیک به یک دهه فعالیت نزدیک داشتیم این گفت‌وگوها را شروع کردیم. «آینده ایران» یک ویژگی منحصربه‌فرد داشت، در هر موضوع برای گفت‌وگو یک سابقه طولانی و جبهه‌بندی وجود دارد. لذا مساله ایران یک عدم قطعیت دارد که یک امکان می‌دهد که همه درباره آن صحبت کنند و بیندیشند. همه افراد درباره آینده عدم قطعیت قائلند و چالش امروز ما در این مسیر هم مساله است و آینده ایران این امکان را می‌دهد تا با دیگران هم‌مساله شویم. کتاب از یک ساختار و پرسش از دهه ۲۰ و ۳۰ ایران شروع می‌شود که همه نیروها هم‌گرا برای توسعه شدند،‌ اما چه شد که نشد. دهه ۲۰ و ۳۰ دهه‌های مهمی برای ایران است و از سال ۱۳۰۱ که دولت مدرن شکل گرفت، مهم شد و سوالات مهمی در دوران طلایی اقتصاد و انفجار تورمی و چرایی شکل‌گیری انقلاب اسلامی شکل گرفت. پرسش پایانی مصاحبه‌ این است که در پایان قرن هستیم و تصویر آینده دور ایران را چگونه متصور می‌شوید، و این پرسش خوب و جذابی بود.»
سپس علیرضا شفاه در صحبت‌هایی گفت: «ما گاهی گمان می‌کنیم هر چیزی آینده‌ای دارد و فکر می‌کنیم نایاب نیست، اما در دنیای امروز دست‌کم این شرایط تغییر کرده است. خیلی گفتارهای آینده‌نگر افول کرده‌اند. اروپایی‌ها هم خیلی تلاش کردند طرحی از آینده ارائه دهند. اما به سادگی نمی‌شود طرحی از آینده متصور شد. به نظر می‌رسد ایران می‌تواند طرحی از آینده داشته باشد. کشور ما به لحاظ تاریخی خود به خودی نیست، بلکه معنای خاصی دارد و مردم ذیل کلمه ایران با هم وحدت پیدا کرده‌اند و این قابل بحث است. به‌نظر می‌رسد هرچقدر این آینده‌ها غیرضروری باشند به همان اندازه خانه‌ای برای ایران نیستند و از خطرات ایران را حفظ نمی‌کنند. ایران امروز به سمت یک صلح حرکت می‌کند.»
در ادامه مصطفی ملک‌زاده طراح کتاب و معاون فرهنگی معاون اول رئیس‌جمهور نیز در صحبت هایی درباره آینده ایران گفت: «اعتبار یک آینده روشن برای ایران مرهون فعالیت‌های دکتر افروغ است. مدت‌ها ما با هم صحبت می‌کردیم در همین صحبت‌ها دکتر افروغ می‌گفت در دل من و قلب من اینقدر رسیدن به این ایران متقن است که گاهی به‌خدا می‌گویم به ‌من عمر زیاد دهد تا بارقه‌های این ایران را ببینم. بعد مدت‌ها ویژگی‌های این ایران را برایم می‌گفت و حتی تصویرسازی می‌کرد. بعد از این صحبت‌ها یکی از ذهنیات من آرزوی این ایران آینده شد. امسال دکتر افروغ در یک خفقان و فشار این رویا را زنده نگه داشتند. من همواره چهار سوال درباره طرح ایران آینده در ذهنم زنده است، اول اینکه چرا ایران نزدیک پنجاه یا هشتاد سال است که الگوی توسعه را درون خود نمی‌تواند هضم کند و پذیرش توسعه را ندارد؟ چرا علی‌رغم اینکه به هر لحاظ تا حدی زمینه را برای الگوهای توسعه آماده کرده بودیم‌، الگوهای توسعه در قاموس ایران ما نمی‌گنجند. دوم چرا ایران آینده ما آنچنان تصویر حکمرانی فقه‌بنیان را نمی‌تواند ترسیم کند، بااینکه قرن‌هاست با شریعت عجین شدیم. سوم آیا می‌شود بین ایران آینده مبتنی بر پیشرفت با ایرانی که بخشی از آن محقق شده ارتباطی برقرار کرد؟ نسبت ما با توسعه چه خواهد بود و سوال آخر اینکه نقشه گذار ایران امروز با همه مولفه‌ها از ایران امروز به آینده چیست؟»
گفتنی است این برنامه به همت ستاد اجرایی فرمان امام خمینی‌(ره) در نمایشگاه کتاب برگزار شد.