رطوبت، بارندگی، ریزگرد، استفاده از سموم کشاورزی و نداشتن روش‌های نگهداری نقش‌برجسته‌های تاریخی ایران باعث شده تا به مرور گیاهان در درزهای این نوشته‌های باستانی رشد کنند و باعث از بین رفتن این خطوط تاریخی شوند. تقریبا می‌توان گفت این گلسنگ‌ها در تمام نقش‌برجسته‌ها و کتیبه‌های سنگی کشور وجود دارند اما به تازگی یکصد نمونه گلسنگ در تخت‌جمشید شناسایی شده که هرکدام در محو کردن نقوش و کتیبه‌های این بنای عظیم جهانی نقش تاثیرگذاری دارند. کارشناسان معتقدند اگر رشد گلسنگ‌ها کنترل نشود و از بین نروند، ظرف 60 سال می‌توانند نقوش و کتیبه‌ها را محو کنند. گلسنگ‌ها سالانه بیش از 100 میلیارد تومان به آثار سنگی کشور خسارت وارد می‌کنند که 20 میلیارد تومان از آن مربوط به تخت‌جمشید است.
به‌طور کلی می‌توان گفت سنگ‌هایی مانند مرمر، سنگ آهک و ماسه سنگ که حاوی کلسیت هستند، بیشترین آسیب را بر اثر بارش باران‌های اسیدی در هوای آلوده و ترکیبات طبیعی و مصنوعی موجود در آلودگی هوا که بیشترین سهم را در فرسودگی سنگ دارند و به رشد گلسنگ‌ها به‌طور فاجعه‌باری کمک می‌کنند، می‌بینند. مسعود رضایی‌منفرد، سرپرست پایگاه تخت‌جمشید به مهر گفت: درباره گلسنگ‌ها با یک گروه ایتالیایی تفاهمنامه‌ای منعقد شده و در این مدت برخی از گلسنگ‌ها را با لیزر و برخی دیگر را با شست‌وشوی کتیبه‌ها از بین بردیم اما به‌خاطر حساسیت تخت‌جمشید نباید خطا کنیم و در این مورد به دنبال راهبرد علمی و جامع برای مبارزه با گلسنگ‌ها هستیم.