قبل از آغاز به کار رسمی مجلس ششم در خرداد 79، نظراتی درباره اولویت‌های قابل طرح و بررسی در مجلس توسط نمایندگان عنوان شده بود. اما تنها با گذشت دوهفته از آغاز رسمی کار مجلس ششم مشارکتی‌‌های مجلس ششم که اکثریت مجلس را در دست داشتند از لزوم اصلاح قانون مطبوعات که در آخرین‌ روزهای مجلس پنج نیز اصلاح شده بود، سخن راندند. روزنامه دوم‌خردادی‌ بیان در 25 خرداد 79 نیز خبر داد که «پیش‌نویس این طرح اصلاحیه‌ جدید، توسط حزب مشارکت ایران اسلامی تهیه شده است.» پیش از این خبر، دبیرکل وقت حزب مشارکت، درحالی که هنوز دو هفته از بازشدن مجلس ششم نمی‌گذشت، پرده از این حرکت حزبی برداشت و از این طرح به‌عنوان «مهم‌ترین مساله‌ سیاسی مشارکتی‌ها» یاد کرد و گفت: «اکنون مهم‌ترین مساله‌ سیاسی ما که می‌تواند خیلی راحت برطرف شود، محدودیت‌های بسیار شدیدی است که برای مطبوعات به‌ وجود ‌آمده، ما درصدد هستیم در اولین قدم‌هایمان محدودیت‌های شبه‌قانونی، قانونی و غیر‌قانونی مطبوعات را برداریم.» سازمان مجاهدین انقلاب هم در پیامی به نمایندگان مجلس ششم، ضمن ارائه توصیه‌هایی از اصلاح قانون مطبوعات به‌عنوان یکی از اولویت‌های کاری مجلس یاد کرد.
مجلس ششمی‌ها 29 خرداد 79 نیز طی نامه‌ای با بیش از 150 امضا خطاب به ریاست قوه قضائیه خواستار رفع توقیف از مطبوعات شدند. مهدی کروبی، رئیس مجلس ششم در گفت‌وگویی که با روزنامه اعتماد در سال 86 داشت، درباره این موضوع در آغاز مجلس ششم گفت: «ما هنوز هیچ کاری در مجلس نکرده بودیم، تازه وارد مجلس شده بودیم که دیدیم عده‌ای دارند امضا می‌گیرند، برای دوفوریت اصلاح قانون مطبوعات، شما به آیین‌نامه‌ داخلی مجلس نگاه کنید، معلوم می‌شود دوفوریت‌ها برای چیست. اخبار این ماجرا به مقام معظم رهبری می‌رسد، از دفترشان تماس می‌گیرند پیامی برای من و نفر دوم مجلس می‌آورند، پیام دوستانه بود، در آن این بود که شما می‌خواهید قانون مطبوعات را اصلاح کنید، خب! اجازه دهید یک مقدار مجلس جلو برود، کارهایش را آغاز کند، کمیسیون‌ها تشکیل شود، قانون مطبوعات قبلی عملی شود و نقایص آن مشخص شود، آن ‌وقت تصمیم بگیرید.» نهایتا 29 خرداد 79 طرح دوفوریتی یکصد نماینده مجلس برای اصلاح قانون مطبوعات در مجلس به رای گذاشته شد اما نهایتا یک‌فوریت آن به تصویب رسید. با تصویب فوریت طرح اصلاح قانون مطبوعات توسط مشارکتی‌ها، چراغ سبز خارجی‌‌ها از آن سوی آب‌ها پررنگ‌تر شد. به‌عنوان نمونه در همان روزها یک گزارشگر آمریکایی، رسیدگی به قانون مطبوعات در مجلس ششم را به‌عنوان «نخستین آزمون عزم اصلاح‌طلبان در مقابل نظام» ارزیابی ‌کرد. «بن‌باربر»، گزارشگر روزنامه‌ واشنگتن‌تایمز، در مقاله‌ مبسوطی که در صفحه‌ اول این روزنامه‌ آمریکایی درج کرد، مدعی شد علت اینکه قانونگذاران ایران، به‌دنبال قانون آزادی مطبوعات هستند، برخورد با روزنامه‌نگارانی است که حکومت مذهبی را زیرسوال می‌برند. رادیوهای خارجی چون رادیو کلن، بی.بی.سی، آمریکا و اسرائیل نیز به حمایت از طرح مجلس ششم برنامه پخش کردند. علی‌‌رغم تصویب یک‌فوریت این طرح، اما با لابی حزب مشارکت در مجلس ششم، طرح تغییر قانون مطبوعات 16 مرداد نیز به صحن علنی مجلس کشانده شد. اما پیش از شروع جلسه مجلس نامه‌ای از سوی رهبر انقلاب به هیات‌رئیسه مجلس ششم ارسال شد. در بخشی از نامه رهبر انقلاب به رئیس مجلس آمده: «قانون کنونی [مطبوعات] تا حدودی توانسته است مانع از بروز این آفت بزرگ شود و تغییر آن به امثال آنچه در کمیسیون مجلس پیش‌بینی شده، مشروع و به مصلحت نظام و کشور نیست. »
پس از قرائت نامه رهبر انقلاب و از دستور جلسه خارج شدن طرح اصلاح قانون مطبوعات، رجبعلی مزروعی، نماینده مشارکتی مجلس ششم خطاب به کروبی رئیس مجلس، نامه رهبر انقلاب را در حد توصیه و ارشاد قلمداد کرد و معتقد بود، هیات‌رئیسه حق از دستور جلسه خارج کردن طرح را نداشته است. مهدی کروبی در پاسخ به اظهارات مزروعی، گفت: «ما براساس قانون اساسی عمل کردیم و ولایت مطلقه همین است و شما به آن رای داده‌اید. این همان ولایت مطلقه‌ای است که امام گفته است و همه شما هم طرفدار آن بودید. همه همدیگر را می‌شناسیم و مواضع همدیگر را می‌دانیم و حرف‌های گذشته نیز از یاد نرفته و همه این حرف‌ها را می‌زدیم. شما بفرمایید که در مجلس دوم که آن بساط‌ها شد و همه ما و شما همدیگر را می‌شناسیم، این بساط را برای آقای آذری‌قمی راه انداخته بودیم چه بود؟ این را جواب بدهید! آنجا گفتیم آنها امر امام را چرا اطاعت نکردند؟ جنابعالی جواب دهید آن موقع اعتقاد داشتید یا نداشتید؟ جواب بده! ببینید با کسی روبه‌رو هستید که نه از کسی خرده‌حسابی دارد و نه مطیع کسی است جز مطیع خدا و امام. شما که یک فاضل و آیت‌الله و مجتهد را به‌خاطر یک مولوی و ارشادی از همه‌چیز انداختید.»