امیرعباس هویدا، نخست‌وزیر 13 سال از 37 سال حکومت پهلوی دوم بود. پدر بزرگ و پدر او از مریدان بسیار نزدیک علی محمد باب، رئیس فرقه بهائیت بودند. خودش نیز اگر چه به حکم تقیه آن زمان بهائیان خود را مسلمان می‌خواند ولی علقه به بهائیت در میان اعمالش مشهود بود. هویدا به واسطه شغل پدر که سرکنسول بود، تحصیلاتش را در مدرسه فرانسویان لبنان گذراند. این مدرسه شاخه‌ای از «آلیانس جهانی اسرائیل» بود که در راستای همدردی با یهودیان و رسیدگی به آنان تشکیل شده بود. هویدا در آن مدرسه به گروه موسوم به شوالیه‌های معبد پیوست. گروهی که هسته اولیه فراماسونری توسط آنان بنا شد و مهم‌ترین پیشینه تاریخ آنان جنگ‌های صلیبی علیه مسلمانان بود. هویدا در مرداد 1324 به‌عنوان وابسته سفارت ایران در پاریس رهسپار فرانسه شد و این سمت رفاقتی 20 ساله برای او و حسنعلی منصور رقم زد. قاچاق مستقیم هروئین
از جمله اقدامات وی در فرانسه بود.

در اوج فعالیت‌های جبهه ملی و ماجرای ملی شدن صنعت نفت، هویدا که چند وقتی بود به ایران آمده بود، با حمایت ارنست وان هک (که نقشی اساسی در ایجاد لژهای فراماسیونی در ایران داشت) سمتی در کمیسیون پناهندگان در ژنو برای خود دست و پا کرد و تا سال 35 در تشکیلات سازمان ملل ماند. پس از اینکه حسنعلی منصور در اسفند 42 به نخست‌وزیری رسید، هویدا نیز به وزارت دارایی منصوب شد. چراکه وی مسئول اصلی تهیه بیلان و فعالیت‌های کنسرسیوم نفت اسرائیل بود. از جمله دیگر اقدامات هویدا در زمان وزارت دارایی تصویب لایحه دریافت200 میلیون دلار وام و همچنین خرید 25 هزار تن ذرت از آمریکا و خرید 60 هزار تن گندم از شوروی بود. بعد از ترور حسنعلی منصور توسط بخارایی، هویدا به نخست‌وزیری رسید و در طول 13 سال حضورش در این سمت 24 مرتبه کابینه خود را تغییر داد. در یکی از گزارش‌های ساواک اشاره شده است: «آقای امیر عباس هویدا به پشتیبانی بیت‌العدل اعظم مدت 13 سال بر ایران حکومت کرد و جامعه بهائیت به پیشرفت‌های قابل توجهی رسید و افراد متنفذ بهایی پست‌های مهمی را در ایران اشغال کردند و پول‌های مملکت را به خارج فرستادند.» از جمله وزرای بهایی کابینه هویدا می‌توان به وزیر جنگ «سپهبد صنیعی»، وزیر کشاورزی و آب و برق «منصور روحانی»، وزیر آموزش‌وپرورش «فرخ‌رو پارسای»، وزیر بهداری «منوچهر شاهقلی»، وزیر امور خارجه «عباس آرام»  و وزیر بازرگانی «منوچهر تسلیمی» اشاره کرد. هویدا موسس و اولین دبیرکل حزب استبدادی رستاخیز ملت ایران نیز بود. با اوج‌گیری انقلاب اسلامی رژیم تصمیم گرفت برای خاموش کردن خشم مردم چهره‌های منفور را دستگیر کند و در همین راستا امیرعباس هویدا 17 آبان 57 بازداشت شد. امام در واکنش به این دستگیری فرمودند: «این هم یک مانوری است که خیال می‌کنند برای اسکات مردم این گونه امور تاثیر دارد» و بار دیگر تاکید کردند: «هویدا از شرکای شاه و یک شریک ضعیفی بود که در خیانت‌ها با شاه شرکت داشت و شاه ظاهرا هویدا را برای نجات خودش دستگیر کرده است. غرض این است ملت را فریب دهد که می‌خواهد اصلاحات کند.»