عباس عطار، دانشآموخته رشته مطبوعات و ارتباطات در انگلستان و عکاس ایرانی است. او در ۱۹۸۱ به مگنوم فتوز «آژانس عکس مگنوم» پیوست و در ۱۹۸۵ عضو تماموقت مگنوم شد. همچنین از ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ ریاست دورهای این آژانس عکس را به عهده گرفت. عطار در سال ۱۹۵۲ به همراه خانوادهاش و زمانی که 10 سال داشت، از ایران مهاجرت کرد. در عکسی خانوادگی که توسط بدرقهکنندگان خانواده عطار از خانوادهاش گرفته شده، عباس 10 ساله، دوربین عکاسی بر گردن آویختهاست. چهار سال بعد اولین عکسهایش را در ۱۴ سالگی در استقلال الجزایر گرفت. او 26 ساله بود که عکسهایش در مجلات جهان با قالب سیاسی و اجتماعی به چاپ رسید. درونمایه اغلب این عکسها را، جنگها و انقلاب «بیافرا» در آفریقا تا بنگلادش و ویتنام و خاورمیانه و شیلی و آفریقای جنوبی، همراه با روایتی از آپارتاید تشکیل داده بودند.
عطار بین سالهای ۱۳۵۷ تا ۱۳۵۹ به ایران بازگشت و وقایعی از این برهه تاریخی را به مدد دوربین عکاسی ثبت کرد. این هنرمند حیطه عکاسی در سال ۱۳۸۵ که در ایران در نشست نمایش نخستین فیلم ماه عکاسی ایران برگزار شده بود درباره عضویت خود در آژانس عکس مگنوم گفته بود: «عکاسان میتوانند نمونه عکسهای خود را به دفاتر مگنوم در پاریس لندن، توکیو و نیویورک بفرستند، دفترها آنها را جمعآوری میکنند و اگر عکسهای آنها بتوانند ۵۱ درصد آرای اعضا را بهخود جذب کنند، آن عکاس عضو میشود. عکاسی در سال اول فقط بهصورت آزمایشی است و در آژانس مگنوم ما فقط با او آشنا میشویم، اما ضروری است در مدت دو سال،
دو سوم رای اعضا را بهدست بیاورد و بعد از آن کاندیدا شده و اگر رای نیاورد از این چرخه خارج میشود. سپس این اعضای نامزد دوباره نمونه عکسهای خود را آماده میکنند و اگر در این مرحله نیز دو سوم آرا را به دست بیاورند، میتوانند عضو شوند. در این آژانس، بعضی از عکاسان کارهای تبلیغی انجام میدهند و پول زیادی نیز بهدست میآورند، اما اگر عکس کسی فروش نرود، هیچ پولی دریافت نمیکند. مگنوم برای پول تشکیل نشده و فقط برای آن است تا به عکاسان کمک کند کارهایی را که خود دوست دارند، انجام دهند و عکس گرفتن از همه چیز مهمتر است.»
او همچنین درباره خط قرمزهای آژانس عکس مگنوم گفته بود: «تنها خط قرمز این آژانس دستکاریهای دیجیتال است. مثلا نباید در عکس از آدمها جداگانه عکاس شود و زمینه عکسها نیز جداگانه گرفته و سپس آنها با هم ترکیب شوند. اگر قرار شد عکس به این صورت گرفته شود، حتما باید زیرنویس داشته باشد و در آن قید شود این عکس دستکاری دیجیتالی شده است و نیز این عکس نباید با عکسهای دیگر ترکیب شود.»
مشهورترین عکسهای عطار مربوط به پایین کشیدن مجسمه رضا و محمدرضا شاه پهلوی از پایههای مجسمه در تهران، عکسهایی از بنیصدر و رجوی بعد از فرار و... است. عطار عکاس مشهور ایرانی که در آن زمان در فرانسه به سر میبرد، پس از اعلام خبر فرار بنیصدر و مسعود رجوی به «ایل دو فرانس» در شمال فرانسه رفت و از آنها در محل اقامتشان عکاسی کرد. عکسهای عطار این دو را در حال مصاحبه، روزنامه خواندن، ورزش و تفریح نشان میدهد. معدود عکسهایی وجود دارد که پس از فرار رجوی و بنی صدر گرفته شده است. عطار یک سال پیش از آنکه او رئیس دورهای آژانس شود، بعد از ۱۷سال دوری از سرزمینش به ایران بازگشت. دستاورد این سفر، کتابی به نام «روزشمار ایران ۲۰۰۲–۱۹۷۱» بود که مشتمل بر عکسها، شامل یادداشتهای روزانه عباس نیز هست. او در این کتاب تلاش کرده مولفههای زیباییشناسی شخصی عکسهایش را برای بیننده شناسانده و معنی کند.»
.gif?v=0)
