هیات‌مدیره هر شرکت مکلف است هر سال پنج درصد از سود خالص شرکت را با عنوان اندوخته قانونی ذخیره کند. همین که اندوخته قانونی به ۱۰درصد کل سرمایه شرکت رسید، ذخیره‌کردن آن اختیاری است. براساس ماده 140 اصلاحیه قانون تجارت، یک بیستم سود خالص هر سال باید به‌عنوان اندوخته قانونی در نظر گرفته شود. ازطرف دیگر، طبق ماده 238 همان اصلاحیه، مبنای محاسبه اندوخته قانونی، سود خالص پس از وضع زیان‌های وارده در سال‌های قبل تعیین شده است.

بنابراین در شرایطی که شرکت زیان انباشته (سنواتی) دارد، تنها رقم سود خالص سال جاری نباید مبنای محاسبه اندوخته قانونی قرار گیرد بلکه لازم است جمع زیان سنواتی از رقم سود خالص سال جاری کسر و یک بیستم مازاد محاسبه و به‌عنوان اندوخته قانونی در نظر گرفته شود. اندوخته قانونی طبق قانون تجارت باید هر ساله یک بیستم معادل پنج درصد سود شرکت جهت اندوخته قانونی ذخیره شود تا به 10 درصد سرمایه برسد و این اندوخته اجباری است (در صورت سودده بودن شرکت)، اما اندوخته عمومی و احتیاطی اختیاری و بسته به نظر هیات‌مدیره است. نکته مهم درخصوص اندوخته قانونی این است که در صورتی که یک واحد تجاری مبلغ اندوخته قانونی خود را از سقف تعیین شده (پنج درصد سرمایه) بیشتر در نظر گرفته باشد (به‌عنوان مثال هفت درصد) تحت هیچ عنوانی اجازه کاهش مبلغ اندوخته خود را نخواهد داشت. مطابق تبصره 2 ماده 158 قانون تجارت انتقال اندوخته قانونی به سرمایه ممنوع است.