«پرزیدنت، آکتور سینما» یک مستند جذاب تاریخی با موضوع بررسی طرز تفکر و نحوه اداره کشور توسط زمامداران حکومت شوروی سابق و روسیه فعلی است. در این مستند اقدامات «میخائیل گورباچف» و «بوریس یلتسین» –آخرین رهبر اتحاد جماهیر شوروی و اولین رئیسجمهور کشور روسیه- بیشتر مورد بررسی قرار میگیرد و در بین اقداماتشان، این رابطه با آمریکاست که بهعنوان سوژه اصلی مستند مورد توجه مستندساز قرار گرفته و به آن پرداخته میشود. اما نه «گورباچف» و نه «یلتسین» هیچکدام شخصیت اصلی این مستند نیستند. بلکه نقش اصلی را «رونالد ویلسون ریگان»، رئیسجمهور وقت آمریکا، ایفا میکند و در حقیقت «ریگان» همان «پرزیدنت، آکتور سینما» است.
دانستن نحوه تعامل و ارتباط «گورباچف» و «یلتسین» با آمریکا و بهخصوص با فردی به نام «ریگان» زمانی برای مخاطب ایرانی جذابتر میشود که بداند «باراک اوباما»، رئیسجمهور سابق آمریکا، درباره مذاکرات ایران و آمریکا گفته بود: «ما اگر بتوانیم به همان روشی که رونالد ریگان با جماهیر شوروی مذاکره میکرد و در ضمن آنها را به چالش میکشید، درباره برنامه هستهای ایران مذاکره کنیم، یک تهدید حساس و موجودیتی در زرادخانه آنها از بین میرود و به ما امکان میدهد که درنهایت بر آنها پیروز شویم.»
«پرزیدنت، آکتور سینما» پاسخی به این سوال است که چرا اوباما الگوی خود برای مذاکره با ایران را نحوه مذاکرات ریگان با شوروی میداند؟ مستندساز برای پاسخگویی به این سوال میتوانست در مسیر نادرستی گام بردارد و مقایسهای بیمورد از مذاکرات آمریکا با شوروی و ایران داشته باشد. مقایسهای که میتوانست ریتم مستند را کند کرده و قدرت تحلیل را از مخاطب بگیرد و صرفا برای سلایقی خاص جذاب باشد. اما «محمدرضا بورونی»، کارگردان و مستندساز، در این اثر بدون هیچ اشارهای به مذاکرات ایران و 6 قدرت جهانی، صرفا چگونگی مذاکرات شوروی و آمریکا و نتایج آن را به تصویر کشیده و روایتی جذاب از واقعهای تاریخی را بدون هیچ قضاوت و تحلیلی به مخاطب عرضه کرده است.
استفاده حوصله سربر از نریشن، مسیر نادرست دیگری است که معمولا مستندسازهای ایرانی برای ساخت یک مستند تاریخی در آن مسیر گام بر میدارند و سعی میکنند ضعفهای اثر خود در زمینههای پژوهشی و استفاده از تصاویر آرشیوی را با خواندن نریشن پنهان کنند. اما «بورونی» در این زمینه هم هوشمندانه عمل کرده و با یک پژوهش دقیق و جمعآوری فیلمهای آرشیوی ارزشمند، میزان نریشن را به حد معقولی رسانده و از حجم بالای نریشن به درستی اجتناب کرده است. همچنین تدوین بسیار خوب «پرزیدنت، آکتور سینما» باعث ایجاد تناسبی جذاب بین فیلمهای آرشیوی و موسیقی و نریشن شده و همین تدوین کم نقص از مهمترین نقاط قوت این مستند است.
شماره ۲۲۶۳ |
صفحه ۴ |
دانشگاه
دانلود این صفحه
«پرزیدنت، آکتور سینما» تـجربه تـاریخ بدون شـعار
محمدرضا تاجداری منتقد سینما