گروه ادب و هنر |    رضا دانشور داستان‌نویس و نمایشنامه‌نویسی که سال‌ها در فرانسه زندگی می‌کرد در 68 سالگی در پی ابتلا به بیماری سرطان در پاریس چشم از دنیا بست. دانشور متولد 1326 بود. آنهایی که کتاب «بازآفرینی واقعیت» گردآوری محمدعلی سپانلو را خوانده‌اند با داستان «آنچه فردابینی و پس‌فردابینی و پسان‌فردا» مواجه شده‌اند که در آن سال‌ها خبر از نویسنده‌ای تجربی را می‌داد و با همان تک‌داستان نامش را در ادبیات ایران بر سر زبان‌ها انداخت. چاپ جسته و گریخته داستان‌های کوتاهش در مجلات خبر از نویسنده‌ای تجربه‌گرا می‌داد تا اینکه داستان بلند «نماز میت» را در ضمیمه لوح منتشر کرد و نامش در میان نویسندگان تثبیت شد. اما رمان «خسرو خوبان» او مورد توجه قرار گرفت. در کنار این رمان‌ها می‌توان به دو رمان «عاشورا، عاشورا» و «کپرنشین‌ها» اشاره کرد مجموعه داستان‌های او از این قرارند: «هی‌هی جبلی قم‌قم»، «شش داستان لوح»، «محبوبه و آل». او در کنار داستان‌نویسی به نمایشنامه‌نویسی هم رو آورد. دانشور که در مشهد متولد شده بود از دوستان و هم‌دوره‌ای‌های داود کیانیان، داریوش ارجمند، انوشیروان ارجمند و رضا صابری، رضا کیانیان بود و نمایشنامه‌های «کجای سال دو هزار منتظرت باشم»، «خورشید روی یخ» و «شهر لوط» را نوشته است. آخرین اثری که از او در ایران منتشر شد نمایشنامه «مسافر هیچ کجا» در سال 1390 بود که نشر آوا آن را روانه بازار کرد.