از حضور نیروهای آمریکایی در افغانستان 15 سال می‌گذرد، نیروهایی که گاهی نقش نظامی داشتند و گاه مستشاری. باراک اوباما در دومین دوره رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، وعده خروج نظامیان این کشور را از خاک افغانستان داد، قرار بود در سال 2014، 9800 سرباز آمریکایی افغانستان را ترک کنند و هزار نیروی باقیمانده نیروهای امنیتی افغان را برای نبرد با گروه تروریستی طالبان آماده کنند، با این حال حمله پارسال طالبان به ایالت قندوز، سربازان آمریکایی را در شرایط دشواری قرار داد؛ آنها مدام از فرماندهان‌شان می‌پرسیدند که در چنین شرایطی چه کنند؟ کماکان نقش یک مستشار را ایفا کنند یا همچون یک رزمنده وارد میدان نبرد شوند. نتیجه این سردرگمی حمله هوایی آمریکا به بیمارستان قندوز بود، حمله‌ای که بیش از 30 کشته برجای گذاشت و به‌عنوان جنایتی جنگی در تاریخ ایالات متحده آمریکا ثبت شد. ژنرال جان کمپل، فرمانده این عملیات خونین در دفاع از عملکرد نیروهای آمریکایی گفت که حمله به بیمارستان قندوز به درخواست نظامیان افغان انجام گرفت، نیروهایی که به ادعای این ژنرال آمریکایی، آن‌زمان توسط گروه تروریستی طالبان محاصره شده بودند. کمتر از یک سال از حادثه خونین قندوز می‌گذرد، آمریکا می‌خواهد هزار نیروی نظامی دیگر به افغانستان اعزام کند، نیروهایی که به گفته مقام‌های آمریکایی این‌بار هم قرار است نقش مستشاران نظامی را ایفا کنند، اعزام نظامیان آمریکایی به افغانستان در حالی صورت می‌گیرد که اخیرا وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) گزارشی 700 صفحه‌ای تهیه کرده و طی آن شرایط نیروهای ویژه ایالات متحده آمریکا را در افغانستان توصیف کرده است؛ گزارشی که بخش زیادی از آن سانسور شده یا تغییر یافته اما حامل یک پیام است، قوانین حاکم بر نظامیان آمریکا که در خاک افغانستان مستقرند از یک طرف دست و پای سربازان این کشور را بسته و از طرف دیگر زمینه را برای بهبود شرایط گروه تروریستی طالبان فراهم کرده و آنها را قدرتمندتر کرده است. سردرگمی نظامیان آمریکایی نه‌فقط در افغانستان بلکه در عراق و در مقابله با گروه تروریستی داعش نیز به یکی از چالش‌های پیش روی آمریکا تبدیل شده است. به عبارت دیگر پس از پایان ماموریت نظامی نیروهای آمریکایی در سال 2014، شرایط نیروهای ویژه در خاک افغانستان سخت‌تر شده است، در ظاهر به نظر می‌رسد برای این گروه‌ها محدودیتی وجود ندارد و حتی به دلیل عدم ورود مستقیم به میدان نبرد از میزان تلفات‌شان نیز کاسته شده است اما برعکس نه‌تنها محدودیت‌ها کاهش نیافته بلکه خط‌قرمز‌ها بیشتر و در عین حال مبهم‌تر شده است، از سوی دیگر ایالات متحده آمریکا در حادثه خونین قندوز ثابت کرد که هرگاه منافعش به خطر بیفتد لباس نظامی بر تن مستشارانش خواهد کرد. یکی از سربازان آمریکایی در این‌باره به «رویترز» گفت: «ما چند بار از فرماندهان‌مان خواستیم تا قوانین را شفاف‌تر کنند، اما پاسخ‌مان چیزی جز نجواهای نامفهوم نبود، خودشان هم نمی‌دانستند چه بگویند. به رغم وعده‌های رئیس‌جمهوری آمریکا در سال 2012، هر روز که می‌گذرد امکان حضور بلند مدت نظامی آمریکا در خاک افغانستان بیشتر و بیشتر می‌شود. ایالات متحده آمریکا برای ساخت زیرساخت‌های نظامی چون تاسیساتی نظامی در فرودگاه بین‌المللی قندهار یا پایگاه هوایی بگرام، صدها میلیون دلار هزینه کرده است. علاوه‌بر هزینه‌های مالی، واشنگتن در باتلاق افغانستان بسیاری از نیروهای نظامی‌اش را از دست داد. براساس تحقیقاتی که توسط مارک هرولد انجام شد بین سال‌های 2001، یعنی زمانی که کابل هدف اولین حمله نیروهای آمریکایی قرار گرفت تا سال 2009 نزدیک به 2975 نفر از نظامیان وابسته به آمریکا یا ناتو کشته شدند. حالا در آستانه اعزام هزار سرباز آمریکایی دیگر به خاک افغانستان، ژنرال جان نیکولسن، فرمانده جدید نیروهای آمریکایی مانده با یک گزارش 700 صفحه‌ای و سربازانی که در باتلاقی از سردرگمی به سر می‌برند.