فرهیختگان آنلاین: هفتۀ بیستوسوم رقابتهای لیگ برتر روز گذشته با پیروزی استقلال و پرسپولیس به پایان رسید تا کورس قهرمانی با جذابیت بیشتری دنبال شود. اما جدا از تداوم بردهای اقتصادی سرخابیها، افزایش فاصلهشان با دیکر رقبا و فرار آنها به سمت قهرمانی، آغاز جنگ بیانیهنویسها را با افزایش تنشهای داوری میتوان مهمترین چالش فوتبال ایران در هفتههای آینده قلمداد کرد.
ساعتی پس از پایان بازیهای این هفته، آبیها با انتشار بیانیهای نسبت به شرایط داوری رقابتهای لیگ برتر واکنش تندی نشان دادند. در بخشی از این بیانیه آمده است: «در هفته های پایانی لیگ برتر نگذارید نتایج بیرون زمین رقم بخورد؛ چرا اشتباهات داوری فقط به نفع یک رنگ خاص است؟ به گل آفساید رقیب در بازی امشب و پنالتی سوخته حریفش در همین بازی نگاه کنید؛ چگونه به هواداران خود بگوییم اینها جزئی از فوتبال است؟» در ادامه نیز همانطور که پیشبینی میشد این بیانیه با پاسخ تندتر پرسپولیسیها همراه شد. سرخها در واکنش به این اعتراض رقیب نوشتند: « آنها در همین فصل جاری رقابتها اگر در رویایی مستقیم با پرسپولیس از اشتباهات داوری بهرهمند نشده بودند، اکنون در صدر جدول نبودند.»
بدونشک، جدال شب گذشته استقلال و پرسپولیس، اتفاق تازهای برای اهالی فوتبال کشور نیست. هر ساله با نزدیک شدن به دیدارهای پایانی فصل و افزایش رقابت شاهد چنین رفتارهای از سوی باشگاهها هستیم. نوع برخورد متولیان فوتبال کشور نیز با سیاست رسانهای باشگاهها هیچگاه قاطع و بازدارنده نبوده و مدتهاست که اتهام و اعتراض علیه داوری به لیست بداخلاقیهای فوتبال ایران اضافه شده است. اما در این بین آنچه میتواند آتش این جدلها را شعلهور کند، استمرار شرایط نامساعد داوری در هفت هفته آینده است؛ حساسیت بازیها در صدر و قعر جدول به اوج خود رسیده و هر سوت میتواند در تعیین سرنوشت چند تیم تاثیرگذار باشد.
متأسفانه جای خالی کمکداور ویدئویی همچنان در فوتبال ایران حس میشود، وعدههای متعدد فدراسیون نیز تحقق نیافته و در هفتههای پایانی نیز بعید است شاهد اتفاق تازهای در این موضوع باشیم. اما لازم است کمیته داوران برای دیدارهای باقی مانده لیگ با تدبیر بیشتر، حداقل بهترین انتخابها را داشته باشد تا میزان اشتباهات کاهش پیدا کند؛ این تنها راهحل موجود برای روزهای حساس پیشرو است. هرچند ناگفته نماند که مسائلی چون فقدان آموزش حرفهای داوران و سیاستهای عجیب در انتخاب و چینش آنها معضلات کلانی است که بررسی چگونگی خلق آنها همانند چالش بهرهمندی از سیستم VAR سالهاست مغفول مانده است.