استقلال برای نباختن بهترین تیم ایران است

محمدرضا حاجی‌عبدالرزاق، خبرنگار گروه ورزش: تیم فوتبال استقلال در‌حالی برابر مس‌رفسنجان در یکی از حساس‌ترین بازی‌های خود به تساوی رسید که یک‌بار دیگر گل اول را دریافت کرده و یک‌بار دیگر در کسب 3 امتیاز در چنین شرایطی ناکام ماند. البته استقلالی‌ها سرانجام از استقلال به رهبری نکونام یک بازی تماشاگرپسند و زیبا را به تماشا نشستند‌؛ هرچند درنهایت این دیدار با یک امتیاز برای آبی‌ها به پایان رسید. درباره این مسابقه و نحوه نمایش این دو تیم دقایقی با احمد جمشیدیان، پیشکسوت استقلالی‌ها به گفت‌وگو پرداختیم که متن آن را در ادامه می‌خوانید.

استقلال در روزی در تهران به مصاف مس‌رفسنجان رفت که برخلاف بازی‌های قبلی خود فوتبال چشم‌نوازتری را ارائه کرد. نمایشی که برخلاف همیشه با کسب نتیجه همراه نشد. بالاخره استقلالی‌ها باید کدام روش را انتخاب کنند؟
درباره بازی زیبا و چشم‌نواز استقلال با شما موافق هستم. یکی از بهترین نمایش‌های فصل این تیم را برابر مس تماشا کردیم. هم شکل بازی این تیم خوب بود، هم موقعیت زیادی ایجاد کرد و هم اینکه تعداد بازیکنانی که بازی باکیفیتی را به نمایش گذاشتند، زیاد بودند. اما نکته جالب این بازی این بود استقلال که بر مبنای خط دفاعی قدرتمندش تا این جای فصل صدرنشین است به اندازه پنج شش بازی به حریف موقعیت داد. احساس می‌کنم این امر به این دلیل بود که فشردگی در خط هافبک استقلال مناسب نبود و از دقایق حدود 80 نکونام وقتی دید بردی در کار نیست، بازیکن ازبک خود را بیرون کشیده و حامدی‌فر را به‌جای وی وارد زمین کرد. در هر صورت مس در دقایق پایانی در ضدحملات خطرناک نشان داد. این تیم مشخصا عقب نشسته و ضدحمله می‌زد اما موقعیت‌های زیادی هم به استقلال داد و اگر این تیم یک جایی از بازی جلو می‌افتاد فکر می‌کنم کار برای بازگشت مس سخت‌تر می‌شد. در‌مجموع در روزی که استقلال خیلی خوب بازی کرد نتوانست سه امتیاز را بگیرد و این در حالی است که کار رفته‌رفته دارد برای این تیم سخت‌تر می‌شود.

علاوه‌بر نزدیکی رقابت بین تیم‌های صدرنشین، به‌نظر می‌رسد اختلافات درونی هم باعث سخت‌تر شدن کار استقلال در ادامه فصل خواهد شد.
همیشه وقتی از یک جایی پایین می‌آیید، ‌انگیزه و فشار برای بازگشت خیلی بیشتر می‌شود و از طرف آنهایی که از پایین به بالا می‌آیند با کیفیت بهتر و ‌انگیزه بیشتری کار را دنبال می‌کنند. پرسپولیس و سپاهان سعی خواهند کرد از این فرصت استفاده کنند؛ هرچند اگر هم نتوانند این امر به مشکلات خودشان بازخواهد گشت، اما استقلال در این چند هفته این فرصت را به سایر مدعیان داده که به‌تدریج خود را به صدر جدول برسانند و کار سخت‌تر هم خواهد شد. با توجه به سابقه‌ای که از پرسپولیس و سپاهان در سال‌های قبلی سراغ داریم می‌توان چنین تحلیلی را ارائه داد. مثلا قرمزها در سال‌های قبلی به یک باره 10 بازی آخر فصل خود را برده و قهرمان شدند و الان هم روند پرسپولیس بیانگر همین موضوع است.

برخی اعتقاد دارند استقلال چون زود گل خورد مجبور شد برای جبران نتیجه، هجومی بازی کند در غیر این صورت شیوه همیشگی بازی خود را ارائه می‌کرد.
آمار دقیقی ندارم اما استقلال کمتر در این فصل از حریفانش عقب افتاده است. آمار نشان می‌دهد اگر از تیم هوادار که شرایط لازم برای حفظ نتیجه را نداشت فاکتور بگیریم در سایر دیدارها مثل بازی شنبه‌شب یا بازی با ملوان، گل‌گهر، سپاهان و پرسپولیس، استقلال نشان داده هر زمان گل اول را دریافت کرده برای کامبک زدن با مشکل مواجه می‌شود. در هر صورت روش بازی نکونام همین‌طور است. بر همین اساس است که این تیم در بیرون خانه هفت، هشت مساوی به‌دست آورده است. استقلال امسال برای نباختن بهترین تیم ایران است اما برای بردن شاید بهترین تیم ایران نباشد. این درحالی است که شما برای قهرمانی باید برای نباختن بهترین تیم باشید. درواقع در لیگ ایران به این شکل است که تیم قهرمان معمولا از دل بهترین خط دفاع و تیمی که کمترین باخت را متحمل می‌شود، بیرون می‌آید. پس شاخصه‌هایی که براساس آن نکونام تیمش را ارنج می‌کند و به میدان می‌فرستد، درست است اما در هر صورت در روزهایی که این تیم عقب می‌افتد آمار نشان می‌دهد این تیم به مشکل می‌خورد؛ هر چند در بازی شنبه شب خیلی خوب به بازی برگشت. این تیم برابر مس خیلی بدشانسی آورد. توپ‌هایی که از خط دروازه درآمد، توپ‌هایی که به بیرون زده شد. دو سه تا شوت خیلی خوب محمدی و جلالی و در کل معتقدم برای این دیدار استقلال می‌توانست برنده این دیدار باشد.

به نظر می‌رسد تعدد مدافعان آماده و آشفتگی کادرفنی برای انتخاب بهترین نفرات از بین مدافعان این تیم در بازی‌های گذشته، درنهایت باعث شد این تیم در این فاز در بازی با مس هماهنگی لازم را نداشته باشد.
چیزی که از مدافعان استقلال دیدم این بود که در فاز هجومی، فقط آرمین سهرابیان است که می‌تواند نقش خود را به خوبی ایفا کند. وقتی شما سه دفاعه بازی می‌کنید دیگر نباید متمرکز باشید بلکه باید حتما مدافعان‌تان این قابلیت را داشته باشند تا هر جایی که خالی شدند به یک خط جلوتر اضافه شده و به فاز هجومی کمک کنند. بنابراین در بین این 5 نفر فقط سهرابیان چنین ویژگی دارد. در بحث پوششی هم فقط چشمی هست که خیلی خوب کار می‌کند. طبیعتا روزبه و آرمین به‌نوعی نفراتی هستند که بدون تردید کادرفنی از آنها استفاده لازم را می‌برد، چون جایگزین برای این نفرات سخت پیدا می‌شود. اما کیفیت سه نفر دیگر به هم نزدیک‌تر است و تقریبا هم‌سطح هستند. البته ما دیدیم که سیلوا هم پوششی بازی کرده است و در بازیسازی هم به سبک برزیلی‌ها بد عمل نمی‌کند، اما نظمی که روزبه چشمی به تیم می‌دهد را هیچ‌گاه سیلوا نمی‌تواند دهد. در بازی با مس هم‌ چشمی بارها جلوی موقعیت‌های تک به تک حریفان را گرفته و در ضدحملات هم به تیم خیلی کمک کرد.

مشکل اصلی استقلال برای بازی با مس در کدام بخش از زمین بود؟
اگر بخواهیم فنی به قضیه نگاه کنیم مشکل اصلی در خط هافبک استقلال بود. یعنی مهاجمان حریف به‌راحتی می‌آمدند و مقابل مدافعان ما قرار می‌گرفتند. این اتفاق دیگر نباید تکرار شود. یک فضای خلأ در میانه زمین ایجاد شده بود و باعث می‌شد تا این امر مرتبا تکرار شود. البته تا زمانی که مهدی‌پور در زمین بود و آرش رضاوند که با تکل بازی می‌کردند، باعث شده بود تا این فضای خالی در مرکز زمین ایجاد شود. وقتی که زبیر به زمین آمد وضعیت تا حدودی بهتر شد. حامدی‌فر هم به همین دلیل به زمین آمد تا فضای خالی بخش دیگری از زمین را پر کند. یعنی خود جواد نکونام هم فهمیده بود که به هر شکلی باید جلوی ضدحمله حریف را بگیرد و از دقیقه 80 به بعد موفق هم شد.

برخی انتقادها هم به این موضوع مطرح می‌شود که تعویض‌های همزمان نکونام در دقایق پایانی ریتم هجومی استقلال را بر هم زده و باعث شد تا این تیم با تساوی به کار خود پایان دهد.
اگر دقایق 70 تا 80 بازی را ببینید استقلال دو سه ضدحمله خیلی بد خورد و فکر می‌کنم تعویض‌های نکونام برای برطرف کردن این نقص و پوشش برای خط دفاعی و مقابله با ضدحملات مس درست بود. حالا در خط حمله دست نکونام واقعا بسته است.

شاید هواداری که انتقاد می‌کند فقط جلوی زمین و فاز هجومی را ملاک قرار می‌دهد!
به‌نوعی درست می‌گویید ضمن اینکه شما چه کسی را داشتید که به زمین بیاورید. ابزار شما چه بوده است؟ زبیر را که مجبور شدید برای خط هافبک به زمین بیاورید.

شاید هم این نقیصه به این برگردد که کادرفنی روی نیمکت بازیکنی که واقعا کار را برایش دربیاورد ندارد؟
دقیقا همین است. همان ابزاری هستند که من می‌گویم. نفراتی که بیرون آمدند اگر با خستگی هم در زمین می‌ماندند شاید بهتر از نفراتی بودند که به زمین رفتند، اما گویا مصدومیت باعث شد تا چند نفری تعویض شوند. اتفاقا در نقطه مقابل محرم کار هفته‌های آخر خود را تکرار کرده و می‌خواست با اضافه کردن 3 جوان در فاز هجومی در ضدحملات باز هم به نتیجه برسد که جواد آنجا را بست و از نظر من تعویض‌های این سرمربی هوشمندانه بودند.