دل نوشته دختر شهید زاهدی درباره خصوصیات معنوی پدر

بسم رب الشهداء والصدیقین

و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل‌الله اموات بل احیا عند ربهم یرزقون

 اللهم تقبل منا هذا القربان خدایا این قربانی را از ما بپذیر

خدایا کسی را فدایت کردیم که تمام عمر خواست که دیده نشود. خواست که اگر کاری کرده فقط برای رضای تو باشد، خواست که قلب امام زمانت را شاد کند.

همیشه از دوربین و جلوی دوربین بودن تا حد امکان فراری بود  و تو دیدی و تو می‌شناختی‌اش. خدایا تو میدانی که چه سرمایه معنوی‌ای از دست ما رفت.

 روزهایی را دیدیم که از ۶ صبح تا یک نیمه شب سر کار بود و با آن خستگی #نماز شبش ترک نمی‌شد، نماز‌هایی که تعداد زیادی از مردم شامل دعاهایش بودند. سال‌ها بود که ساعت‌های خوابش به ندرت به پنج ساعت می‌رسید.

خدایا تو دیدی و شنیدی که روزی حداقل سه جزء قرآن تلاوت می‌کرد و در ایام ماه مبارک رمضان، هر سه تا چهار روز یک ختم قرآن داشت، می‌گفت من چشم را برای دو چیز می‌خواهم، قرآن خواندن و شاید دیدار مهدی فاطمه.

خدایا تو شاهد بودی «علی» ما هیچوقت نخواست دیده شود، هیچ وقت نخواست مطرح باشد هیچ‌وقت نخواست اسمش برده شود. 

 از زمان جنگ هر روز زیارت عاشورایش ترک نمی‌شد. خدایا ما ندیدیم نمازش از اول وقت فاصله بگیرد. خدا را شکر که اجر قریب ۴۵ سال مجاهدت عزیز دلمان و نور چشممان سردار محمد رضا زاهدی اینگونه رقم خورد  و چه عاقبتی بهتر از شهادت.

 هیچوقت فکر نمیکردم در روز شهادت امام علی (علیه‌السلام) دو بابا علی از دست بدهم «هنیاً لک» گوارای وجودت، به آرزویت رسیدی. استرس‌ها، بی خوابی ها، خستگی ها، دردهای مجروحیت کمر و بازو و سینه و دستها، تیر کشیدن‌های جای جراحت پا که همان اندک خواب را هم ازت گرفته بود، چشم درد ها و قطره ریختن های داخل چشم، همه و همه... بالاخره تمام شد.

خداحافظ یار و سرباز رهبرم. خداحافظ یار سید حسن نصرالله. خداحافظ بابا علی ما. دیدار ما باشد در آن دنیا و امیدواریم در آن روز پیشتان روسفید باشیم.انشاءالله خدا ما را هم به خیر عاقبت و شهادت در راهش از این دنیا ببرد.