به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، این روزها همه از بی‌نظمی فدراسیون فوتبال حرف می‌زنند و از اعتراضاتی که علیه رئیس و سرپرست دبیرکلی آن می‌شود سخن می‌گویند.

اعتراضات دامنه‌دار علی منصوریان به مهدی تاج و ساکت در رسانه‌ها یکی از این مواردی است که از ابتدای شروع لیگ برتر به جهت عدم ارائه مجوز بازی به سه بازیکن استقلال شکل تهاجمی گرفته و در فضای مجازی هم طرفداران این تیم به حمایت از سرمربی خودشان اتهاماتی را وارد می‌کنند که براساس واقعیت نیست.

هر چند برخورد فدراسیون و کمیته انضباطی در نوع تنبیه و محرومیت سه بازیکن استقلال و اجازه بازی ندادن به آنها با رفتارهای مشابه در تراکتورسازی مغایرت داشت، اما شلوغ‌کاری منصوریان هم کمی بیش از حد مجاز صورت گرفت و تنها در مقابله با جو اعتراضی هواداران نسبت به باخت این تیم برابر صنعت نفت آبادان بود که حداقل کارشناسان و اهل فن به آن واقف هستند.

استقلال در اولین بازی خود برابر نفت آبادان بهتر از این ترکیبی که به میدان فرستاد، نمی‌توانست صف‌آرایی کند و حتی با داشتن هر سه بازیکن محروم هم همین 11 نفری را استفاده می‌کرد که حضور داشتند.

سوالی که در این زمینه به ذهن خطور می‌کند این است که آیا منصوریان می‌خواست یا می‌توانست به جای آل‌سعید از مهدی قائدی استفاده کند؟ یا در خط میانی آیا امید نورافکن را به روزبه چشمی یا شجاعیان ترجیح می‌داد؟ و آیا عظیم گوک بدتر از سیدحسین حسینی بازی می‌کرد که در میدان نبود؟ به اینها اضافه کنید بازیکنانی مثل فرشید اسماعیلی، فرشید باقری، پادووانی، امید ابراهیمی، یعقوب کریمی، جباروف، علی قربانی، محسن کریمی و... را که شاید کامل‌ترین نیمکت لیگ برتر امسال را دارد و هیچ بهانه‌ای برای منصوریان باقی نمی‌گذارد که بخواهد برای نبودن سه بازیکن این همه هیاهو راه بیندازد.

داشتن این همه بازیکن حرفه‌ای و با تجربه آیا برای شروع مقتدر در لیگ برای یک تیم و مربی آن کافی نبود که به دنبال بهانه برای فرار از مطالبات به حق هواداران هستند و در قبال توضیح به مدیران باشگاه از پاسخگویی طفره می‌روند؟

سرمربی استقلال به جای فرافکنی بهتر است دست از حرکات غیرمعمولی در کنار زمین بردارد و کمی هم به تمرکز فکری بازیکنانش در داخل زمین بپردازد. او شاید متوجه این نیست که حرکات عجیب و غریب او تا چه اندازه مورد سوال است و همه جا این رفتار را مورد انتقاد قرار می‌دهند. منصوریان اگر به یک مورد از حرکات خودش در برابر تیم العین امارات و پس از خوردن 6 گل و استفاده از سوت دستی برای هدایت بازیکنانش در دقیقه 90 دقت کند متوجه اشتباهش خواهد شد و نیازی هم به دنبال بهانه‌جویی نخواهد داشت.

یکی از کارشناسان در این زمینه نظر متفاوتی داشت و می‌گفت: «اگر فرض بفرمایید استقلال تهران هم مثل باشگاه منچستریونایتد که سهامش در بورس لندن عرضه شده استقلال هم سهامش در بورس ایران عرضه شده بود، حساب کنید چقدر ارزش سهام باشگاه استقلال به خاطر رفتارهای غیرحرفه‌ای این سرمربی کاهش پیدا می‌کرد؟ مطمئن باشید سهامداران، یک روزه مجمع برگزار می‌کردند و بساط این آدم‌های آماتور، مخرب، غیراقتصادی و غیرحرفه‌ای را از توی باشگاه جمع می‌کردند.»

وقتی کارشناسان واقعی اصرار دارند که باشگاهداری دولتی در ایران، یکسره زیان، شکست و تخریب برای صنعت ورزش به شمار می‌رود این را به‌عنوان یک نمونه در نظر بگیرید.