فرهیختگان: سال‌گذشته بود که حضور مردم در حافظیه شیراز در لحظه سال تحویل، حواشی زیادی به همراه داشت و البته رسانه‌های فارسی زبان هم تلاش کردند روی همان فرمان دوقطبی سازی میان ملیت و اسلامیت مردم حرکت کنند.

فارغ از آنچه که  سال گذشته اتفاق افتاد اما بنظر می‌رسد امسال نیز رسانه‌های فارسی زبان تلاش کردند تا از حضور مردم در حافظیه شیراز، تخت جمشید و آرامگاه فردوسی همان دوگانه سابق را بسازند که "دیدید مردم برای سال تحویل امکان متبرکه را انتخاب نکردند‌!"

جدای از اینکه اگر این رسانه ها گریزی نیز به آثار و زندگی این شخصیت ها بزنند، به وضوح به هم پیوستگی اعتقادات مردم ایران و فرهنگشان را در آن پیدا می‌کنند اما آنچه مهم تر از همه این اتفاقات است، تعمیق شکاف و دودستگی میان مردم ایران است. امسال هم این رسانه‌ها تلاش کردند با انتشار تصاویر حضور مردم در حافظیه، تخت جمشید و آرامگاه فردوسی روی همان مدار سابق حرکت کنند؛ تصاویری را از ترافیک ماشین‌ها در تخت جمشید شیراز منتشر کردند _که البته به روال سال‌های گذشته اتفاق عجیب و تازه ای هم نبود_  بعد از گذر از اتفاقات یکی دوساله  ساله اخیر و مشخص شدن خط اصلی این رسانه‌ها، حالا اظهاراتشان چندان مورد توجه قرار نگرفت.

 واقعیت این است که مردم ایران متوجه شدند که درد هیچ کدام از این رسانه‌ها درد مردم یا ملیت ایرانی نیست، تلاش آنها تنها روی این موضوع متمرکز است که جامعه ایرانی همیشه در چالش باشد و چیزی که به آنها احساس همدلی و یکپارچگی دهد را نابود می‌کنند در اعیاد نوروز دوگانه سازی میان امکان تاریخی و امکان مذهبی دست‌مایه اختلاف افکنی میان مردم می‌شود، در میانه جام‌جهانی با القای این گزاره که این تیم جمهوری اسلامی است تلاش می‌کند  از ایجاد احساس همدلی و یکپارچگی میان مردم جلوگیری کند و با حاشیه‌سازی اصل اتفاقات مثبت را به حاشیه ببرد. کارویژه اصلی آنها دوقطبی‌‌سازی‌ها و شکاف‌های کاذبی است که جامعه را به سمت فروپاشی ببرد.

 نکته جالب ماجرا اینجاست که این رسانه‌ها و چهره های وابسته به آنها برای منافع خود حاضر تحریف تاریخ هم هستند، برای مثال در یکی چندروز باقی مانده تا تحویل سال ویدئویی در  صفحه رسانه تازه تعطیل منوتو منتشر شد که سفره "هفت سین" که نه سفره "هفت شین" چیده بود به یاد شاه ایران که اگر صحت این ادعا را از یک دانشجوی تاریخ بپرسید جز خنده چیزی تحویلتان نمی‌دهد. در واقع برای براندازها، تاریخ ایران فعلا وسیله‌ای است تا هرازچندگاهی سوژه‌ای در فضای مجازی به راه بیندازند و چهره‌های تجزیه طلب که البته به سم کارشناس در این شبکه ها حاضر می‌شوند را روی آتن بیاورند.