خاطراتی که یلدا از پدرش دارد بسیار است؛ برای همین است که هر چه بیشتر جلو می‌رویم و گپ‌و‌گفت‌مان ادامه پیدا می‌کند، خاطرات برایش پررنگ‌تر می‌شود و بیشتر از آن روزها می‌گوید. شعری از پدر می‌خواند که در سال ۱۳۲۳ سروده شده و آن زمان سایه فقط ۱۷ سال داشته. از ارتباط هوشنگ ابتهاج با دوستانش و به‌صورت ویژه از شهریار می‌گوید. از کم‌حرف بودن پدر صحبت می‌کند. خبرهای جدید می‌دهد که حتما برای کسانی که علاقه‌مند به اشعار سایه هستند، قابل‌توجه و دوست‌داشتنی خواهد بود.