بیم و امیدهای استقلالِ نکو

محمدرضا ولی‌زاده؛ فرهیختگان آنلاین: استقلال، سال را با صدرنشینی به پایان رساند. در این یک‌سال همه‌چیز در بیم و امید گذشته، بیم از تکرار سوء مدیریت‌ها و امید به قهرمانیِ این تیمِ نکو. هر چند جدا از نتایج قابل‌قبول تیم، می‌توان کیفیت امروز را بدون‌ملاحظه به چالش کشید، اما برای واکاوی دقیق آن باید به چند عامل دست‌به‌نقد و ساده پرداخت:

۱. استقلالی که می‌بینیم، بیشتر در فرم بازی شبیه تیمِ قهرمان مجیدی است تا آنچه فصل گذشته با ساپینتو تجربه کردیم. تمام تفاوت فوتبالِ این دو تیم نیز در تمایزِ بازیکنان تولیدکننده آن‌هاست. خط میانیِ تیم چند فصلی است دچار تغییرات گسترده نشده، اما در فاز تهاجمی، خروج محمد محبی، مهدی قایدی و بعدتر کوین یامگا تاثیر مهمی در شکل‌گیری ساختِ بازی استقلال ایجاد کرده است. این سه بازیکن در گذشته با خلاقیت فردی، ناتوانی خط‌هافبک تیم را پوشش می‌دادند، اما حالا کادرفنی استقلال هریک را به دلایلی در اختیار ندارد و هافبک‌ها هم همانی هستند که بودند؛ با کیفیتی متوسط، بدون‌تحرک و پویایی لازم برای توسعه بازی تیم. 

۲. این‌روزها کلیدواژه‌‌ فوتبال‌هجومی بیش از هر زمانی پیرامون نتایج درخشان تیمِ نکو شنیده می‌شود که نیاز به پرداختن اضافی ندارد، اما مهم‌ترین خبر امروز برای استقلال، ساخت تیمی است که علاوه بر توفیق صدرنشینی، دارای ایده شده و در طول فصل یک استراتژی معین دارد. تیمی واکنش‌گرا، با ساختار دفاعیِ کم‌نقص و متعهد به فلسفه‌ی فوتبالی که می‌داند چه می‌خواهد و به هر چه نیاز دارد، می‌رسد. ما پیش از این در تیم فرهاد با نتایج این تفکرات روبه‌رو شده‌ایم و حالا می‌توانیم به نکونام و تیمش هم نگاه امیدوارکننده‌تری داشته باشیم. ایده فوتبال ساپینتو هجومی بود، به همین هوادار شش گل زد و تراکتور خمز را هم با ۷ گل در هم کوبید اما دو دربی را واگذار کرد و دستش از جام کوتاه ماند. اما استقلال با مجیدی فرمول امتیازگیری را بلد بود و فارغ از کیفیت فوتبالش، قهرمان بدون‌شکست ایران شد. شاید فوتبالی که تیم نکونام هم بازی می‌کند، مورد پسند برخی نباشد، اما تا زمانیکه بهترین نتایج را می‌گیرد، قابل‌احترام و تقدیر است.

۳. در دقیقه ۶۰ بازی شب‌گذشته، زبیر نیک‌نفس جانشین مهدی مهدی‌پور شد و ۱۵ دقیقه بعد نیز جعفر سلمانی بجای آرش رضاوند در خط هافبک جای گرفت. این تعویض‌ها می‌تواند تصویری شفاف از کارشکنی مدیران باشگاه در حق تیم باشد که از هیچ تلاشی برای زمین زدن نکونام و تیمش دریغ نکردند. استقلال در چند بازی اخیر کم‌رمق شده و این، به افت بدنی بازیکنان برمی‌گردد. تیمی که در پیش‌فصل بدن‌سازی نکرده، یک ماه سخت را پشت‌سر گذاشت و اکنون، اختلاف کیفیت نیمکت با ترکیب اصلی، بازیکنان استقلال را خسته و فرسوده کرده است. دستِ نکونام از گذشته خالی‌تر است و رقبایی قدرتمندتری هم پیشرو دارد، اما در فاصله‌ی ۹ هفته تا پایان رقابت‌ها به صدر جدول تکیه زده که بخش مهمی از اعتبار این موفقیت به نام کادرفنی است که از هیچ همه ساخته است.