نگاهی به تفاوت‌های تیم یحیی و اوسمار؛
امیر کریمی، آنالیزور فوتبال: بازی پرسپولیس با نفت و گاز گچساران لیگ یکی با احترام به این تیم نوعی بازی تمرینی برای شاگردان اوسمار بود. البته جام حذفی پر از شگفتی‌هاست اما روند این بازی نشان از یک بازی تدارکاتی برای قرمزپوشان داشت. پرسپولیس در این بازی داشته‌های هجومی خود را مشق کرد و با تغییرات در ترکیب اصلی سعی در محک دیگر بازیکنان و همچنین برآورده کردن نیازهای تاکتیکی خود داشت که به این هدف رسید. هرچند به‌نظر می‌رسد باگ‌های دفاعی این تیم همچنان باقی است. پرسپولیس اوسمار و یحیی چند تفاوت بزرگ را در خود می‌بیند که عمده این موضوع را در تغییر شرح وظایف بازیکنان در پست‌های تخصصی خود و همچنین استفاده از یک دیوار عرضی برای نفوذ در عمق تیم‌های حریف می‌بینیم.
استفاده از عرض برای به‌دست آوردن عمق
تجمع بازیکنان حریف در یک‌سوم دفاعی خودی تراکم نفری را برای نفوذناپذیر بودن شکل می‌دهد، اما راهکار پرسپولیسی‌ها عرض دادن بازی برای نفوذ بازیکنان دیگر به پشت دفاع حریفان است.
مهدی ترابی و اوستون اورونوف بازیکنان پا به توپ و تکنیکی هستند که در حرکت توان برداشتن یک به یک‌ها را دارند. اما اوسمار اولویت حرکت آنها را در کناره‌ها قرار داده است، به این شکل که در زمان حمله از جناح راست مهدی ترابی کاملا روی خط طولی در زمین حریف قرار می‌گیرد، اسماعیلی‌فر به‌عنوان دفاع کناری، خدابنده‌لو به‌عنوان هافبک‌وسط و وحید امیری به‌عنوان مهاجم (البته در این بازی)، در مقیاس‌های طول و عرض ولی کوتاه در این جبهه تشکیل یک لوزی را می‌دهند. ترابی درحقیقت همان دیوار عرضی است که روی خط طولی با حفظ توپ یا احیانا پاس‌های یک‌ضرب بازیسازی را انجام می‌دهد، نفوذ در نیم‌فضاها از پشت وظیفه هافبک موردنظر است و اگر نشد احیانا مهاجم یا مدافع‌کناری، روی خط برای باز شدن تیم حریف حرکت می‌کنند. در این حالت اما از آن‌سو اورونوف از چپ به پشت منطقه Dحریف وارد می‌شود تا برتری عددی در خط حمله به‌طور کامل شکل بگیرد. این اتفاق در جبهه چپ هم به کارگردانی اورونوف شکل می‌گرفت با حضور سینا اسدبیگی و عبدالکریم حسن و همچنین عیسی آل‌کثیر. استفاده از دو هافبک در عرض یکدیگر با شرح وظایف جدید نشان داده شاگردان اوسمار برای بازیسازی از خط دفاعی خصوصا در یک‌سوم دفاعی اولویت عرض دادن به بازی را ندارند و این خود یکی از تفاوت‌های این تیم با زمان یحیی گل‌محمدی است. دابل۶ بهترین تعریف برای دو هافبکی است که برای این تیم به میدان می‌روند.
فضاهای تله‌گونه
به گلی که مهدی ترابی به تراکتور زد و چند موقعیت مشابه که به همین سبک در بازی با ذوب‌آهن از دست رفت، توجه کنید. نحوه توپ‌گیری این تیم کاملا دگرگون شده است و در زمان عقب نشستن و حمله حریف فضاهایی به‌عنوان تله در اختیار تیم‌های حریف قرار می‌دهد و در لحظه‌های مورد نظر بعد از توپ‌گیری حملات سریع را شکل می‌دهند که البته سرعت بازیکنان کناری این تیم شدیدا تاثیرگذار است. اورونوف و ترابی در این سبک بازی شدیدا موثر هستند.
مدافعان کناری
عبدالکریم حسن و دانیال اسماعیلی‌فر وظیفه نفوذ به محوطه جریمه حریف یا نیم‌فضاها را برعهده دارند. برای جا افتادن این مطلب گل سوم پرسپولیس به گچساران را مرور کنید. ارسال از چپ و ضربه ناقص دانیال‌اسماعیلی‌فر پشت جریمه و درنهایت ضربه آخر و گل. این همان الگوی پیشرفته استفاده از مدافعان‌کناری در امر گلزنی و بازیسازی است.
