

مرتضی آکشته: در ابتدای فصل که امیر فلاحی هر تیمی را با هر مبلغ قراردی نپذیرفت و بدون تیم ماند خیلیها از او به عنوان آلترناتیو دیگر مربیان نام بردند. عملکرد فلاحی طی سالهای اخیر به گونه ای بود که هرگونه لغزش از سوی دیگر مربیان میتوانست به قیمت برکناری آنها و جایگزینی فلاحی تمام شود.
این مربی اما این فصل فاز دیگری از توانایی های خود را به رخ کشید. او که از قهرمانی در رده های مختلف اشباع شده بود، با پذیرفتن هدایت چند تیم مختلف در بدترین شرایط، آنها را در لیگ حفظ کرده و نشان داد میتواند تیمهای مرده را زنده کند.
امیر فلاحی که تقریبا تا اواسط نیم فصل اول بدون تیم بود در یک فصل بسیار جذاب موفق به حفظ سهمیه چهار تیم مختلف و جهش چند پلهای یکی از تیم های خود شد که در نوع خود بسیار جالب توجه است.
-حفظ تیم نوجوانان دسته اول توانا
-حفظ تیم جوانان عقاب آریا در دسته اول(مدیر فنی)
-حفظ تیم جوانان پارسیان در لیگ برتر تهران
-حفظ تیم امید کوهسار در لیگ برتر تهران
او همچنین تیم نوجوانان لیگ برتری توانا را که با ۱۲ امتیاز از ۱۱ بازی در رتبه ۱۱ جدول بوده و فاصله چندانی با سقوط نداشت به رتبه پنجم جدول رساند.
به این ترتیب شاید باید اعتراف کرد انتخاب او در پایان فصل قبل مسابقات، به عنوان بهترین مربی رده امید از سوی کانون مربیان تهران به حق و به جا بوده است.
در چنین شرایطی این سوال بوجود میآید که وقتی فوتبال ایران مربیانی با چنین توانایی دارد که عاشقانه برای فوتبال زحمت کشیده و به نتیجه میرسند، چرا باید تیمهای پایه در رده ملی با مشکلات فنی رو به رو بوده و یا در حسرت سهمیه المپیک بمانیم؟
