رضا کاری: روز گذشته حکم شروین حاجی‌پور خواننده قطعه «برای» اعلام شد. در بخشی از این حکم آمده بود که این خواننده باید کتاب «حقوق زن در اسلام» تالیف استاد مطهری و «کتاب زن در آیینه جمال و جلال» تالیف آیت‌الله جوادی آملی را خوانده و به میزان سی صفحه و هر یک را به صورتی مجزی و دست‌نویس خلاصه کند. محمد مطهری فرزند استاد مطهری در واکنش به این موضوع در کانال تلگرامی خود مطلبی منتشر کرد. در بخشی از این نوشته آمده است:

«اگر کسی بخواهد یک شبه در ذهن و دل لااقل صدها هزار جوان ایرانی، نسبت به استاد مطهری بدبینی و حتی نفرت ایجاد کند، راهی جز این به ذهن نمی‏رسد. (البته قطعاً چنین حکمی از روی عدم توجه و نه قصد و غرض صادر شده است). همان‏طور که نمی‏توان آن دسته از جوانانی را که به هر دلیل علاقه‏ای به امام(ره) ندارند با غل و زنجیر به جماران و مرقد امام برد و انتظار داشت مهری نسبت به امام در دل آنان پدید آید، با مجازات کتاب‏خوانی اسلامی هم نمی‏توان اندک تأثیر مثبتی در نگاه کسی ایجاد کرد.

آن شهید درباره جوانان چنین باور داشت که «اگر ما به قدر کافی آب زلال و گوارا عرضه کرده بودیم، به سراغ آبهای آلوده نمی‏رفتند» (نهضت‏های اسلامی، ص۹۳). ظاهراً قاضی محترم بر خلاف ایشان معتقد است که آب زلال اندیشه اسلامی را نباید صرفا فراهم کرد تا جوان به سراغش بیاید، بلکه آب زلال فراهم شده را باید در حلق او فرو کرد و این فرو کردن هم باید در ملأ عام صورت گیرد و لذا باید در متن حکم قضایی بیاید و خلاصه کتاب به نام فرد محکوم در فضای مجازی منتشر شود.

اقلیت کینه‌توز و مغرض به کنار، اکثریت طرفداران «زن، زندگی، آزادی» اگر بنا باشد تحت تاثیر متفکران اسلامی قرار گیرند، بدون شک در این میان استاد مطهری جایگاه ویژه‏ای دارد. این جایگاه، نه تنها به دلیل بیان روان و مستدل، صرف چندین سال از عمر در مسائل مربوط به حقوق زن و مهمتر از همه وفور عنصر کمیاب انصاف در داوری در آثار او (از جمله نسبت به غرب) است، بلکه درک تنها هشتاد روز از دوران جمهوری اسلامی و نیز مخالفت او با قبول پست اجرایی توسط روحانیون از همان ابتدا، باعث شده است که آن شهید چهره‏ای حکومتی – که طرفداران شعار مذکور سخت بدان حساسند - به شمار نیاید. آشنایان با آثار شهید مطهری می‏دانند که میان اندیشه و مرام استاد در برخورد با منتقدان و افکار مخالف، با آنچه امروز کم و بیش دیده می‌شود فرسنگ‌ها فاصله است.»