چرا استقلال نباید کار را تمام‌شده بداند؟
محمدرضا حاجی‌عبدالرزاق، خبرنگار گروه ورزش: تیم فوتبال استقلال در هفته هجدهم رقابت‌های لیگ برتر در حالی از سد سپاهان عبور کرد که بدون شک این دیدار در نیم‌فصل دوم رقابت‌ها یکی از سخت‌ترین دیدارهای این تیم محسوب می‌شود. این در صورتی است که با کسب این سه امتیاز حالا از شاگردان نکونام به عنوان پرامیدترین تیم برای کسب عنوان قهرمانی رقابت‌های لیگ برتر در فصل بیست و سوم نام برده می‌شود. در واقع استقلالی‌ها با این 3 امتیاز نه‌تنها به تنهایی در صدر جدول قرار گرفتند، بلکه فاصله خود با مدعیان از جمله همین تیم اصفهانی را هم فعلا بیشتر کرده‌اند. در واقع شاگردان نکونام با کسب این برتری با یک تیر چند نشان زدند. با این حال این تفکر که آبی‌پوشان خود را با برتری در این دیدار بزرگ از پیش قهرمان بدانند می‌تواند امری خطرناک برای این تیم محسوب شده و فشار ناشی از آن، ضریب شکنندگی آبی‌ها را در رقابت‌های پیش‌رو افزایش خواهد داد.
در هر صورت شاگردان نکونام هنوز هم در ادامه رقابت‌های لیگ برتر و در 12 هفته باقی‌مانده همچنان دیدارهای سختی مانند بازی با تراکتور در تبریز یا آلومینیوم در اراک را در پیش داشته و چه‌بسا دیدارهایی به مراتب سخت‌تر از این دیدارها در خانه در برابر تیم‌هایی مانند پرسپولیس باقی مانده و به نظر می‌رسد اگر استقلالی‌ها کار را از حالا تمام‌شده بپندارند، مطمئنا عواقبی همانند اکثر فصول اخیر که با ناکامی کار را به انتها رساندند انتظار شاگردان نکونام را خواهد کشید. هرچند بسیار واضح است که وجود چهره‌هایی حرفه‌ای مانند خود جواد نکونام به عنوان نفر اول کادرفنی در استقلال می‌تواند عاملی دربرابر این معضل تلقی شود، چراکه سرمربی استقلالی‌ها به قدری حرفه‌ای هست و به اندازه‌ای تجربه دارد که از حالا کار را تمام‌شده ندانسته و همین امر را هم به وجود شاگردانش تزریق کند که تا کسب عنوان قهرمانی، در فوتبال ایران نباید هیچ چیزی را تمام‌شده و پایان‌یافته تلقی کرد.
چرا باید به قهرمانی استقلال امید داشت؟
در هر صورت استقلالی‌ها با شکست دادن سپاهان دست به کار بزرگی زدند تا خیال هواداران این تیم تا اینجای کار از بابت داشتن تیمی قدرتمند به منظور کسب عنوان قهرمانی در ادامه مسیر این رقابت‌ها راحت باشد. البته در بالا به این امر اشاره کردیم که آبی‌ها هرگز نباید سایر رقابت‌های خود در لیگ برتر را ساده‌انگارانه تلقی کنند؛ چراکه در نیم‌فصل دوم، نه‌تنها رقابت‌ها سخت‌تر می‌شود، بلکه باقی ماندن در کورس قهرمانی هم نیازمند آیتم‌هایی خاص و ویژه است که معمولا تیم‌هایی که به آنها مجهز نیستند خیلی زود وا داده و از کورس جا می‌مانند.
با این حال سبک ساده و منطقی بازی استقلال در فصل جاری و پافشاری نکونام روی این سیستم موفق و گرفتن پاسخ مناسب نسبت به این روش، باعث شده است تا با وجود عدم تقویت مناسب استقلال حتی برای نیم‌فصل دوم، این تیم از بیشترین شانس برای کسب عنوان قهرمانی برخوردار باشد. البته نکونام از زمانی که مربیگری در فوتبال ایران را آغاز کرده نشان داده به خوبی معادلات فوتبال برای موفقیت در کشورمان را بلد است که از نشانه‌هایش می‌توان به کسب دو عنوان قهرمانی جام حذفی و سوپرجام اشاره کرد و در حالی که این سرمربی در ویترین افتخارات خود در هفتمین سال سرمربیگری‌اش در فوتبال ایران و ششمین سال در لیگ برتر، فقط قهرمانی لیگ برتر را کم دارد، به نظر می‌رسد حالا او امسال از بیشترین انگیزه برخوردار است تا با کسب قهرمانی لیگ برتر با استقلال، این عنوان را هم به افتخارات مربیگری خود اضافه کند.
از سوی دیگر امسال استقلال یک تیم خانگی نشان داده؛ تیمی که هر 9 بازی که در تهران میزبان بوده را با برتری پشت سر گذاشته و از آنجایی که این تیم از 12 دیدار پیش‌رو فقط چهار بار از تهران خارج می‌شود، همین امر باعث می‌شود که شانس‌های قهرمانی این تیم همچنان افزایش پیدا کند. البته در دیدار با هوادار و پیکان، این دو تیم تهرانی هستند که میزبان استقلال هستند اما به هر روی این مسابقات هم در تهران برگزار می‌شود تا دشواری‌های یک مصاف خارج از تهران از لیست مسابقات پیش‌روی استقلال خارج شود.
چرا باید در قهرمانی استقلال تردید داشت؟
حال اینکه چرا برای قهرمانی استقلال نمی‌توان امیدواری زیادی را متصور بود به این امر برمی‌گردد که با وجود فاصله ایجاد‌شده در صدر جدول، هنوز اتفاق خاصی نیفتاده چراکه این فاصله به اندازه‌ای نیست که بتواند هواداران تیم آبی را با خوش‌خیالی مواجه کند. در هر صورت در همین فصل قبل هم پرسپولیس فاصله شش‌امتیازی با سپاهان را جبران کرده و در نهایت عنوان قهرمانی را از‌آن خود کرد. این در حالی است که در فاصله 12 هفته تا پایان رقابت‌ها این فاصله به مراتب کمتر از اینهاست و تیم‌های صدرنشین این فرصت را دارند که با کسب نتایج مناسب و استفاده از غافلگیری احتمالی رقیب و حتی برتری در بازی‌های مستقیم، جایگاه خود را با یکدیگر مدام تغییر بدهند. سپاهان نیز اگر دو بازی عقب‌افتاده خود را ببرد به دوامتیازی استقلال رسیده و همین امر خود گویای این ادعاست.
از سوی دیگر استقلالی که به خوبی برای نیم‌فصل دوم تقویت نشده و هنوز از لحاظ فنی در بخش‌های از زمین لنگ می‌زند، در صورتی که با موانع فنی مشهود بر سر راه خود در ادامه رقابت‌ها مواجه شود، این امر هم می‌تواند آبی‌ها را از مسیر خود دورتر کند، هرچند شکاف مخرب و وحشتناک و عدم انسجام بین مدیریت و کادرفنی (باشگاه و تیم) نیز می‌تواند برای هر تیمی یک آفت بزرگ به شمار بیاید که البته تا اینجای کار، با مدیریت جواد نکونام این موضوع به چشم نیامده و به خیر گذشته است.
امان از ویسی!
استقلالی‌ها در فصل جاری با کسب 9 برد پیاپی خانگی از این جهت رکورد ویژه‌ای را به نام خود به ثبت رسانده‌اند. این در حالی است که برتری مقابل پرسپولیس در تهران می‌تواند این رکورد را دو‌رقمی کند. البته آبی‌ها این فرصت را داشتند که با برتری در دیدار با نفت آبادان در هفته بیست و هشتم فصل گذشته این رکورد را به 16 بازی برسانند که این امر با سرمربیگری عبدالله ویسی در تیم آبادانی محقق نشد تا فعلا این رکورد برای استقلالی‌ها با احتساب دیدار با تراکتور از هفته آخر لیگ گذشته به 10 بازی برسد. البته استقلال در 23 بازی اخیر خانگی خود شکست نخورده است، ضمن اینکه این مقایسه نیز جالب است: تیم مجیدی که بدون شکست قهرمان لیگ ایران شد در بازی‌های خانگی به پنج تساوی رسیده بود.
