محسن محمدسیفی در گفت‌وگو با «فرهیختگان»
مهدی منصرف، خبرنگار: رقابت‌های این فصل لیگ برتر ووشو نیز با پنجمین قهرمانی متوالی تیم دانشگاه آزاد به پایان رسید. حضور محسن محمدسیفی، پرافتخارترین ووشوکار ایران با دستاوردهای بی‌نظیر در مسابقه فینال و همراهی دانشگاه آزاد یکی از اتفاقات جالب مسابقات بود. محمدسیفی در گفت‌وگو با «فرهیختگان» درخصوص قهرمانی دانشگاه آزاد، سطح مسابقات، نسل جدید ووشو، حضور در مسابقات MMA و کسب سه دستاورد در سازمان BRAVE صحبت کرد. صحبت‌های دارنده سه مدال طلا و یک نقره بازی‌های آسیایی و پنج مدال طلای جهان را در ادامه بخوانید.
رقابت‌های لیگ برتر ووشو امسال نیز با قهرمانی تیم دانشگاه آزاد به پایان رسید. پنجمین قهرمانی چگونه بود؟
خدا را شکر تیم خیلی خوبی داشتیم و برای پنجمین دوره متوالی قهرمان شدیم. باید از زحمات دکتر لشگری تشکر کنم که شرایط خیلی خوبی را برای تیم ایجاد کرده بودند. ما اردوهای خوبی داشتیم و کادرفنی بازیکنان خیلی خوبی جذب کرده بودند. کادرفنی تیم ما نیز کادر توانمندی بود و کیوان شیرآقایی که مربی تیم ملی بود، امسال نیز سرمربی تیم ما بود. جدا از همه مباحث فنی، ما به معنای واقعی یک تیم بودیم و در همه زمینه‌ها کارتیمی داشتیم. بچه‌های ما خیلی همدل بودند و این موضوع باعث شد تا محکوم به قهرمانی باشیم. هیچ فرقی بین من به‌عنوان باتجربه‌ترین بازیکن تیم تا جوان 17 ساله‌ای که برای اولین بار در مسابقات بزرگسالان شرکت می‌کرد، وجود نداشت. امیدوارم سال آینده نیز بتوانیم دوباره دور هم باشیم و برای ششمین بار قهرمان شویم.
به‌عنوان یکی از باتجربه‌ترین بازیکنان ووشو ایران سطح مسابقات را چطور دیدید؟
در مسابقات نیمه‌نهایی و فینال مسابقات خیلی خوبی را به‌خصوص از جوانان دیدم. فنون، آمادگی جسمانی و حرکاتی را دیدم که جذاب بود و نوید این را می‌داد که آینده ووشو خوب پیش می‌رود و در آینده این نسل جدید جای بازیکنان باتجربه را پر خواهند کرد. معمولا مسابقات بین‌المللی ووشو تا شهریور و مهر ماه به پایان می‌رسد و لیگ شرایطی را فراهم کرده است تا بچه‌های ملی‌پوش در تمامی رده‌های سنی در کوران مسابقات قرار بگیرند و در کنار آن مبلغ جزئی در حد ایاب و ذهاب کسب کنند. امیدوارم اسپانسرها سمت ووشو بیایند. واقعا درآمد 20 تا 40 میلیون تومانی برای یک ورزشکار خوب نیست و گفتن این مبلغ جز شرمندگی چیزی ندارد. این درحالی است که ووشو در بین رشته‌های رزمی سرآمد است، اما همچنان کمترین دریافتی را در لیگ دارد. سال 90 مبلغ قرارداد من در لیگ 20 میلیون بود. 20 میلیون آن زمان معادل خرید یک ماشین 206 بود که در حال حاضر 500، 600 میلیون است.
کیوان شیرآقایی سرمربی تیم دانشگاه آزاد عنوان کرده که شما برای حضور در تیم اصلا صحبتی از مبلغ قرارداد نکردید؟
در اردوهای تیم ملی کیوان شیرآقایی درخصوص حضور در مسابقات امسال با من صحبت کرد و من نیز پذیرفتم. شیرآقایی جدا از اینکه مربی تیم ملی و من است، رفیقم است. با شیرآقایی در تیم جوانان هم‌اتاقی و سال‌ها در کنار هم بودیم.
یعنی مشکل مالی ندارید یا مسائلی مهم‌تر از مباحث مالی برای همکاری با تیم دانشگاه آزاد داشتید؟
واقعیت داستان این است که به شیرآقایی گفتم که به خاطر رفاقت با او و ارتباطی که با تیم دانشگاه آزاد دارم، در یک مبارزه در دیدار فینال برای تیم بازی خواهم کرد. همان‌طور که می‌دانید سال گذشته شرایط سختی داشتم و بعد از بازی‌های آسیایی و مبارزه قفس هرکسی جای من بود در لیگ مسابقه نمی‌داد، اما قول داده بودم که در فینال مسابقه بدهم. همچنین با توجه به شرایطی که در ووشو وجود دارد، مبلغی که می‌توانستم بگویم خیلی رقم آنچنانی نمی‌شد. مبالغ قرارداد لیگ یک میلیارد نبود که بگویم برای من مهم نیست. مبالغ محدود است و برای همین به شیرآقایی گفتم هر مبلغی که در نظر بگیرید برای من تفاوتی ندارد و به خاطر قولی که دادم در فینال مسابقه می‌دهم. خدا را شکر آمدم و مسابقه‌ام را نیز بردم تا یک امتیاز خوب برای تیم بیاورم.
از حضور جوانان در مسابقات لیگ صحبت کردید. فکر می‌کنید باز هم شاهد حضور نفراتی مانند محمدسیفی، قلی‌پور و آهنگریان در ووشو خواهیم بود؟
این موضوع دور از دسترس نیست. اگر جوانان در مسیر درستی قرار بگیرند حتما این اتفاق می‌افتد و چه بسا حتی بهتر از نفراتی که نام بردید، بشوند. فقط باید در چهارچوب قرار بگیرند. در مسابقات نوجوانان آسیا، چند بازیکن ما به قدری خوب ظاهر شدند و به راحتی حریفان چینی را بردند که همه ما جا خوردیم. این نفرات واقعا خوب و فنی بودند. این بچه‌ها در طی سال در اردوی تیم ملی نیستند و به شهر خود و زیر نظر مربی‌شان باز می‌گردند. اگر این بچه‌ها در مسیر درست قرار بگیرند و مربیان و هیات‌های شهرستانی با تیم ملی و کادرفنی هماهنگ باشند، حتما این نفرات مسیر درست را طی می‌کنند و این اتفاق می‌افتد. روزی حسین اوجاقی کاپیتان تیم ملی بود و ما بچه بودیم. خدا را شکر نسلی آمد که من، حمیدرضا قلی‌پور، سجاد عباسی، جواد آقایی و امیر فضلی در آن بودیم و توانستیم جای پای بزرگان بگذاریم. بعد از آن نسل بعدی با حضور عرفان آهنگریان، میلاد عارفی‌مقام و یوسف صبری آمد که باز هم من در کنار این نفرات بودم.
صادقانه فکر می‌کنید اگر شما جای بچه‌های این نسل بودید، با توجه به شرایط اقتصادی ووشو همین مسیر را ادامه می‌دادید؟
بدون تعارف با شرایط فعلی کار خیلی سخت است. بچه‌های تیم ملی می‌دانند که خیلی اهل مکمل نیستم، اما یک‌سری مکمل بسیار پیش پا افتاده برای من ماهی 10 تا 15 میلیون هزینه دارد. هر چیزی که ما به لحاظ مالی به دست آوردیم نیز برای دوران جوانی بود و با این پول‌های فعلی نمی‌شود کاری کرد. موضوعی که باعث می‌شود بسیاری از نوجوانان پس از مدتی از ادامه مسیر قهرمانی منصرف شوند. اسم وزارت ورزش بسیار بزرگ است و مخاطب زیادی دارد، اما متاسفانه از لحاظ بودجه‌ای در میان دو، سه وزارتخانه آخر یا حتی آخر قرار دارد. برای همین چونه ورزش بسیار کوچک است و بودجه فدراسیون‌ها ناچیز است. شاید باورتان نشود که یک اردوی 15 روزه تیم ملی بزرگسالان بالغ بر 500 تا 600 میلیون هزینه دارد. اعزام‌ها نیز دلاری است و باید مسئولان نگاه ویژه به ورزش داشته باشد. سیستم ورزش در کل دنیا در میان سه رتبه اول است؛ چراکه از بسیاری مسائل و معضلات اجتماعی جلوگیری می‌کند. به همین دلیل جوامع ورزش را در اولویت خود قرار می‌دهند، اما متاسفانه ما برعکس هستیم. موضوعی که باعث بالا رفتن هزینه درمان شده است. اگر این هزینه‌ها در ورزش شود شاید معضلات کمتری داشته باشیم و درصد سلامت نیز بالاتر برود تا آمار بیماران نیز پایین‌تر بیاید.
در مدت کوتاه در قفس لقب گلدن‌بوی را نیز دریافت کردید و سال میلادی فوق‌العاده‌ای را پشت سر گذاشتید؟
این لقبی است که دوستان به من دادند. وقتی داشتم برای اولین مسابقه می‌رفتم، رفیق و مربی‌ام گفت باید لقبی در MMA داشته باشم. گفتم که خیلی به این چیزها فکر نمی‌کنم. بعد از چند روز تماس گرفت و گفت با توجه به اینکه در 10، 12 سال اخیر در هر مسابقه‌ای حضور داشتی به مدال طلا رسیدی، لقب گلدن‌بوی یا پسر طلایی را انتخاب کردم. خدا را شکر امسال سال خیلی خوبی در MMA برای من بود و از سازمان BRAVE و به‌خصوص ویسام مدیر برنامه‌ام تشکر می‌کنم که باعث شدند در سال 2023 دو مسابقه خوب بدهم که از لحاظ مالی خیلی برای من خوب بود و یک‌سری از مشکلاتم را کم کرد. خدا را شکر در پایان سال، مسابقه اولم به‌عنوان ناک اوت برتر سال انتخاب شد و در مسابقه دوم نیز به‌عنوان بهترین بازی و پیروزی سال انتخاب شد. فکر می‌کنم کسب این سه عنوان نشان می‌دهد که محسن محمدسیفی هنوز در 34 سالگی آمده است و شرایط ویژه‌ای دارد.
قبل از بازی‌های آسیایی به نظر می‌رسید به خداحافظی نیز فکر می‌کنید، اما کسب این سه عنوان باعث تغییری در تصمیم شما نشده است؟
صددرصد همین‌طور است. همیشه گفتم تا زمانی که ذهن و جسمم اجازه بدهد، مسابقه می‌دهم. مگر اینکه شرایط خاصی اتفاق بیفتد که تصمیم بگیرم و مسابقه ندهم. در حال حاضر شرایط خوبی دارم و با وجودی که مصدومیت‌های زیادی در ووشو داشتم، هنوز شرایط مسابقه را دارم. در لیگ برتر مسابقه دادم و کسانی که آنجا بودند می‌توانند نظر بدهند که خوب بودم. هدف‌گذاری که برای خودم انجام دادم، حضور در بازی‌های آسیایی آینده است. امیدوارم در MMA نیز به کمربند سازمان BRAVE برسم.
