نقطه عزیمت به‌‌سمت مشارکت حداکثری

جعفر درونه، پژوهشگر سیاسی: آرام‌آرام به روز انتخابات، روز جشن ملی ملت ایران نزدیک می‌شویم و فضای جامعه با ارائه فهرست‌های نامزدها، انتخاباتی‌تر خواهد شد. بدون تردید نقش جریان‌های سیاسی و نخبگان و به تعبیری خواص جامعه در ایجاد حال و هوای انتخابات در کشور انکارناپذیر است به‌شرطی که بتوانند نقش و وظیفه خویش را به‌درستی بشناسند و به‌خوبی و بهنگام به آن عمل کنند. در روزهای گذشته صحنه انتخابات نشانگر دلمشغولی‌های جریان‌های سیاسی به خود و تقلیل ضرورت و چگونگی شرکت در انتخابات در حلقه حامیان و حواریون خود بوده‌ است و غالبا از فضای عمومی جامعه غفلت کرده‌اند. در‌حالی‌که مشارکت پر شور ‌مستلزم به صحنه آوردن عامه مردم به صحنه، توان‌بخشی معرفتی به آنان و جهت‌دهی دقیق به کنش‌های انتخاباتی آنهاست.
عامه مردم علی‌رغم درک ضرورت نقش‌آفرینی جریان‌ها و تشکل‌های سیاسی که معمولا توان گرم کردن تنور انتخابات را دارند، منتظرند ببینند هر یک از مدعیان چه طرح و برنامه‌ای برای پیشرفت کشور و برون‌رفت از مشکلات ارائه می‌کنند. برخی از جریان‌های سیاسی وزن کنش‌های انتخاباتی خود را به لجاجت‌های کودکانه قهرآمیز با حاکمیت تنزل داده و از عامه مردم انتظار دارند تبعات این رویکرد‌های لجوجانه و هماوردی بی‌نتیجه و تجربه شده با حاکمیت را بپذیرند و هزینه‌های ناشی از آن همچون ایجاد ناامنی در کشور و جرأت‌یابی بیشتر دشمنان قسم‌خورده ملت ایران برای تحمیل فشارهای بیشتر اقتصادی و... را بپردازند. حقیقتا این جفا در حق مردمی است که منتظرند نخبگان کشور با درک موقعیت حساس فعلی به‌جای تئوریزه کردن انسداد، با اتکا به شم سیاسی و فهم راهبردی خود افق‌گشایی کرده و برای برداشتن بار سنگین مشکلاتی که بر دوش مردم سنگینی می‌کند، راه‌حل‌های اساسی ارائه دهند. جفای بزرگ‌تر این است کسانی که با درک رسالت مهم تاریخی خود درصدد افق‌گشایی هستند را به چوب طعن و لعن برانند و هرگونه حرکت رو به جلو و واقع‌بینانه برای تقویت پیوند و اعتمادآفرینی بین حاکمیت و جریان‌های سیاسی را مورد تخطئه قرار دهند.
از سوی دیگر شاهد این هستیم که برخی از جریان‌های سیاسی در غفلتی آشکار رقابت اصلی در انتخابات را به درون جبهه‌ای که بیشتر نشان داده است دغدغه انقلاب و حفظ آرمان‌ها و شعارهای اساسی آن را دارد، بکشانند و چونان به این دلمشغولی‌ها با خود مشغول شوند که دچار غفلتی استراتژیک شده و نه‌تنها از بدنه‌ای که سرمایه اجتماعی انقلاب محسوب می‌شود غفلت کنند، بلکه نتوانند با بخش‌های دیگر جامعه که امروز بر اثر برخی ناکارآمدی‌ها و برخی از دشمنی‌های پیدا و پنهان دشمنان در سختی قرار دارند، فاصله بگیرند و عملا اعلام کنند ثمره حضورشان حتی در قدرت برای این اقشار دستاوردی نخواهد داشت و تنها پشت رقیب داخلی را به خاک خواهد مالید. آنچه این دو جریان نسبت به آن بی‌توجه هستند خشم و کینه فروخفته دشمنان انقلاب اسلامی است که به‌علت ناکامی‌ها و ناکامیابی‌ها از توطئه‌های ریز و درشت علیه مردم و انقلاب اسلامی و شکست‌های فضاحت‌بار در منطقه در انتظار انتقام گرفتن از ملت ایران است. بر این اساس باید نقطه عزیمت برای مشارکت حداکثری را نه آنچنان که برخی جریان‌های سیاسی می‌پندارند در «رقابت با نظام» و یا «رقابت‌‌های درون‌گروهی» بلکه در «مرزبندی با دشمنان» تعریف کرد. امروز هم جریان‌های سیاسی و هم نخبگان و هم آحاد ملت باید به این بیندیشند که چه نوع کنشی از آنان در انتخابات مرز آنها با دشمنان قسم‌خورده ملت ایران را پررنگ و آنها را دلسرد و ناامید و ناکام می‌کند. در مرحله بعد باید با ترجیح منافع ملی بر منافع سلیقه‌ای، حزبی و باندی این کنش را به منصه ظهور برسانند و به عمومی‌سازی آن اهتمام ورزند. در این باره توجه به آموزه‌های قرآن و عترت راهگشا خواهد بود که به دو نمونه از آن اشاره می‌شود:
1- تبدیل شرکت در انتخابات به «عمل صالح» بر اساس آیه شریفه 120 سوره توبه.
مردم عزیز باید بدانند لبیک‌گویی به فراخوان رهبر معظم انقلاب اسلامی برای مشارکت پرشور در انتخابات و اهتمام به استیفای حق شرکت در انتخابات و انجام این وظیفه ملی، انقلابی و اسلامی که به اعتلای ایران عزیز و قوی و تقویت جمهوری اسلامی که قطعا موجب خشم و عصبانیت دشمنان این ملت و انقلاب خواهد شد در پیشگاه پروردگار مصداق عمل صالحی است که اجر و پاداش آن تا قیامت برای آنان محفوظ خواهد ماند.
مَا کَانَ لِأَهْلِ الْمَدِینَةِ وَمَنْ حَوْلَهُم مِّنَ الْأَعْرَابِ أَن یَتَخَلَّفُوا عَن رَّسُولِ اللَّهِ وَلَا یَرْغَبُوا بِأَنفُسِهِمْ عَن نَّفْسِهِ ‌ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ لَا یُصِیبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلَا یَطَئُونَ مَوْطِئًا یَغِیظُ الْکُفَّارَ وَلَا یَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَّیْلًا إِلَّا کُتِبَ لَهُم بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ إِنَّ اللَّهَ لَا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ. سزاوار نیست که اهل مدینه، و بادیه‌نشینانی که اطراف آنها هستند، از رسول خدا تخلف جویند؛ و برای حفظ جان خویش، از جان او چشم بپوشند! این به‌خاطر آن است که هیچ تشنگی و خستگی و گرسنگی در راه خدا به آنها نمی‌رسد و هیچ گامی که موجب خشم کافران می‌شود برنمی‌دارند و ضربه‌ای از دشمن نمی‌خورند، مگر اینکه به‌خاطر آن، عمل صالحی برای آنها نوشته می‌شود؛ زیرا خداوند پاداش نیکوکاران را تباه نمی‌کند.
2- انتخاب هر کنشی در انتخابات باید بر مبنای معیار مشخصی باشد. این معیار باید «خدایی» باشد. رفتار خدایی که ما در دعاهای خود از خدا می‌خواهیم با آن معیار در باره ما عمل کند در تضاد با خشنودی دشمنان دین و در راستای رضایت و خوشحالی پیامبر اکرم(ص) و خوبان عالم است.
ما در دعای ابوحمزه ثمالی می‌خوانیم:
إِلَهِی إِنْ أَدْخَلْتَنِی النَّارَ فَفِی ذَلِکَ سُرُورُ عَدُوِّکَ وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِی الْجَنَّهَ فَفِی ذَلِکَ سُرُورُ نَبِیِّکَ وَ أَنَا وَ اللَّهِ أَعْلَمُ أَنَّ سُرُورَ نَبِیِّکَ أَحَبُّ إِلَیْکَ مِنْ سُرُورِ عَدُوِّکَ. بنابراین باید نقطه عزیمت مشارکت حداکثری را مبتنی‌بر بصیرت انقلابی در ناامید‌سازی دشمن قرار داد و به آن کار لازم در صبح جمعه که قطعا باعث ناامیدی دشمنان خواهد شد یعنی حضور در پای صندوق‌های رأی دانست. آزمونی که ملت ایران بارها بارها از آن سرافراز بیرون آمده است.