شانزدهمین قسمت از مجله تصویری «قاف» در روز سه‌شنبه 30 بهمن‌ماه در فضای مجازی منتشر شد. اکبر نبوی اجرا و سردبیری این برنامه را برعهده داشت و احمد مرادپور کارگردان سینما و از اعضای هیات انتخاب جشنواره چهل‌و‌دوم فیلم فجر میهمان این قسمت از مجله تصویری قاف بود.

*واقعیت این است که خوشبختانه یا متاسفانه در مورد شخصیت‌هایی که فیلم ساخته شد، من مقداری اطلاعاتم از تماشاگر معمولی راجع‌به این آدم‌ها بیشتر است، چون قبلا درباره اینها تحقیق کرده‌ام و مدت‌های زیادی شناختی از این آدم‌ها و اتفاقات و رویدادهایی که بر آنها گذشته با توجه به دریافت خودم پیدا کردم؛ درباره زین‌الدین، احمد کاظمی و شیرودی. یک‌جاهایی من به‌نظرم می‌آید که برخی مواقع این اتفاق می‌افتد که خوب همه‌چیز چفت می‌شود و اتفاق خوبی رقم می‌خورد. این شخصیت خوب معرفی می‌شود و لحظه گیرایی برای آن طراحی می‌شود. گاهی مواقع هم می‌بینید که این اتفاق نمی‌افتد و در مورد این شخصیت‌ها هم یک‌جاهایی خوب هستند و یک‌جاهایی هم به‌نظر می‌رسد نتوانستند شخصیت را معرفی کنند اما نکات مثبتی هم دارند. به‌عنوان هیات انتخاب ما نکاتی در اینها دیدیم که انتخاب‌شان کردیم.

*ظاهرا براساس مقرراتی که داشتند و برنامه‌ریزی اکران فیلم‌ها، ناگزیر بودند روی 22 فیلم بسته شود. سر این هم صحبت شد که اگر واقعا فیلمی شایسته حضور در آن بخش نیست، برای چه باید وارد بشود و خود اعتبار جشنواره هم یک جوری زیر سوال می‌رود؛ جشنواره‌ای که تعداد فیلم‌های خوبش کم باشد، اعتبارش هم بالطبع کاهش پیدا می‌کند. راجع به اینها خیلی صحبت شد.

*ا همه اذعان داشتند که لحظات خوب و به‌یادماندنی و سینمایی در فیلم‌ها خیلی کم است و تقریبا با آنها روبه‌رو نمی‌شویم و این برای سینمای ما یک‌جور آفت است. سینما از جنس تخیل و اندیشه است. اما نه تخیل مناسب، سرگرم‌کننده و جالبی می‌بینیم و نه به لحاظ اندیشه احساس می‌کنید فیلم‌ها حرف‌هایی جدی برای گفتن دارند. در مورد موضوع و محتوا تلفیق مناسبی در قالب سینمایی برای روایت صورت نمی‌گیرد. گاهی موضوع خوب است اما روایت دست‌وپاشکسته، ناقص و غیرمنسجم است. این اتفاق را در فیلم‌ها خیلی می‌دیدیم. متاسفانه از این منظر در هر دو بخش مساله داریم. در دهه 60 و 70 اگر خودمان را با سینمای دنیا مقایسه می‌کردیم، تصورمان بر این بود که حدودا از سینمای روز دنیا 10 سال عقب هستیم. امروز این فاصله خیلی بیشتر شده. چه به لحاظ فنی و تکنیکی و تجهیزات و چه به لحاظ موضوعات و شیوه‌های روایت به‌شدت عقب افتاده‌ایم، به شکلی که اصلا قابل مقایسه نیستیم و بهتر است خودمان را وارد این مقایسه نکنیم.

برای خواندن متن کامل گفت‌وگو، اینجا را بخوانید.