مریم فضائلی، خبرنگار: در وضعیتی که رسانه ملی همچنان در اعلام تعداد مخاطبانش محتاطانه عمل می‌کند، پیدا کردن شاخص‌ها برای‌ ارزیابی و شناخت وضعیت اقبال به برنامه‌های تلویزیونی، کار ساده‌ای نیست. تلاش برای دستیابی به اطلاعات آماری، به رسانه‌ها و مردم کمک می‌کند تا به شناختی نسبی از یک پدیده برسند. روزنامه «فرهیختگان» ضمن دسترسی به بخشی از آمار بینندگان تلویزیون در یک ماه گذشته، تلاش دارد به درک آن چیزی که بر رسانه ملی عارض شده کمک کند. آمارهای جدول پیش‌رو مختص یک ماه گذشته است که با تورنمنت فوتبالی جام ملت‌های آسیا مصادف شده بود و به طور طبیعی اقبال مخاطبان تلویزیون به برنامه‌های ورزشی بیشتر بود. علی‌رغم اینکه دایره وفاداران تلویزیون در حال تنگ شدن است اما همچنان برنامه‌های ورزشی در رتبه‌های بالای رجوع مخاطب عمومی قرار دارد. با تکیه به همین ظرفیت است که باید از مدیران تلویزیون پرسید که چه تدابیری برای مدیریت و تربیت نیروی انسانی ویژه تولید برنامه‌های ورزشی دارند و این مطالبه به حقی از جانب طرفداران فوتبال است که مسابقات و برنامه‌های ویژه این ورزش پرطرفدار جایگاه ویژه‌ای در قاب تلویزیون داشته باشد. جدول پیش‌رو حاوی این نکته اساسی است که این روزها تلویزیون تنها با دوپینگ فوتبال توانسته سرپا بایستد و در دنیای فرضی اگر فوتبال از برنامه‌های صداوسیما حذف شود، باید پرسید که بینندگان قرار است به خاطر چه چیزی پای تلویزیون بنشینند؟ اگر درصد بینندگان برنامه‌های غیرفوتبالی که در جدول آمده را به نسبت آماری که پیش از این منتشر شده، مقایسه کنیم متوجه خواهید شد که همچنان این برنامه‌ها با معضل جذب مخاطب حداکثری مواجه هستند. دکورهای سنگین و هزینه‌های گزاف تولید هم نتوانستند از مخاطبان تلویزیون دلربایی کنند و کم شدن درصد بینندگان، نشانه‌های خوبی برای آینده رسانه‌ملی نیست.

برای خواندن متن کامل گزارش، اینجا را بخوانید.