یوسف کرمی:
مهدی منصرف، خبرنگار: یوسف کرمی، کاپیتان سابق تیم ملی تکواندو کشورمان این روزها هدایت تیم ملی پاکستان را برعهده دارد و امیدوار است با تکواندوکاران این کشور موفق به کسب سهمیه المپیک 2024 پاریس شود. کرمی همراه با شاگردانش این روزها در تهران و تورنمنت‌های بین‌المللی تکواندو کشورمان حضور دارند و خود را برای مسابقات کسب سهمیه المپیک پاریس در قاره آسیا آماده می‌کنند. یوسف کرمی در گفت‌وگو با «فرهیختگان» در خصوص شرایط تیم ملی تکواندو پاکستان و مسائل مختلف تکواندو ایران صحبت کرد که در زیر می‌خوانید.
از آخرین شرایط تیم ملی تکواندو پاکستان صحبت کنید.
40 روز در پاکستان تمرینات خود را خیلی منظم در دو نوبت صبح و بعد از ظهر پشت سر گذاشتیم. بیشتر تمرکز و تلاش ما در این مدت روی بحث‌های فنی و تکنیکی بود تا بتوانیم بچه‌ها را ارتقا بدهیم. قبل از تورنمنت فجیره امارات کمپ دو هفته‌ای در باشگاه شارجه با چند کشور خوب داشتیم. دو هفته در کنار این تیم‌ها تمرین کردیم و این اتفاق خوبی برای بازیکنان پاکستان بود تا با بازیکنان بهتر پا بزنند و به خودباوری و اعتماد به نفس کافی برسند. بعد از آن نیز وارد تورنمنت فجیره شدیم. در این مسابقات از چند بازیکن راضی نبودم و چند بازیکن نیز خوب بودند و در نهایت به یک مدال برنز رسیدیم. در وزن 54 کیلوگرم به راحتی می‌توانستیم به مدال طلا برسیم، اما همه چیز در مسابقات بحث فنی نیست. تمام تلاشم این است تا از لحاظ روحی و روانی بازیکنان را آماده کنم. کار بسیار سختی در پیش داریم، اما لذت بخش بودن آن اینجاست که بتوانم این بچه‌ها را به فرم ایده‌آل برای کسب مدال برسانم.
با وجود خداحافظی 9ساله شما از دنیای قهرمانی هنوز بسیاری از قهرمانان جوان و کم سن‌و‌سال در مسابقات با شما عکس می‌اندازند و این عکس‌ها را در فضای مجازی به اشتراک می‌گذارند. با توجه به اینکه در دوران قهرمانی شما این نوجوانان بسیار کم‌و‌سن سال بودند از این موضوع تعجب نمی‌کنید؟
خدا را شکر در دوران ورزشی‌ام به گونه‌ای رفتار کردم که هنوز و بعد از کنار گذاشتن ورزش، دوستداران تکواندو در سراسر دنیا محبت خود را به من حفظ کنند. وقتی در مسابقات بازیکنان جوان با من عکس می‌گیرند، بسیاری از همراهان تیم پاکستان سوال می‌کنند که این ورزشکاران را می‌شناسم؟ وقتی می‌گویم که آنها را نمی‌شناسم و آنها من را می‌شناسند، تعجب می‌کنند. بازیکنان پاکستان نیز از این موضوع حس خوبی دارند و اینها خیلی مهم‌تر از بحث فنی است تا بازیکنان به خودباوری برسند و به کسی که با او کار می‌کند اعتماد کنند. از طرفی برای من نیز خیلی جالب است که بازیکنان نوجوان می‌گویند مسابقات من را در فضای مجازی دیده‌اند. این موضوع نشان می‌دهد که نسل به نسل همه چیز می‌چرخد. خود من نیز وقتی با بازیکنان جوان هستم و قهرمانی را می‌بینم به آنها معرفی می‌کنم تا متوجه شوند شخصیت یک قهرمان جهان و رفتار او چگونه است. به خصوص در خصوص بزرگان تکواندو و علی‌الخصوص قهرمانان خودمان صحبت می‌کنم، اما متاسفانه خیلی‌ها این کار را نمی‌کنند و فکر می‌کنند این کار برای آنها افت دارد که بگوید فلانی قهرمان جهان بوده است و من نبودم. در صورتی که اگر من بدانم با کارهایم عملکرد بازیکنانم را ارتقا می‌دهم، حتی در صورتی که به ضررم باشد نیز این کار را خواهم کرد.
قطعا تلاش شما کسب سهمیه المپیک در مسابقات قاره‌ای است.
در این مدت تمام تلاش خود را در تیم ملی پاکستان کرده‌ام. در ابتدا پاکستان تیم ملی نداشت و یکی دو بازیکن بودند که هر‌از‌چندگاهی به مسابقات اعزام می‌شدند، اما تلاش کردم یک تیم درست کنم و تقریبا توانستم شش هفت بازیکن را در قالب تیم ملی بگذارم. در تورنمنت فجیره دو سه بازیکن جدید را اعزام کردم که اصلا تکواندو و مسابقه را نمی‌شناختند، اما حضور در مسابقات آرام آرام آنها را به مرز پختگی و خودباوری می‌رساند. در مدت حضور در ایران نیز سعی می‌کنم این نفرات با بازیکنان ایرانی پا بزنند و بیشتر یاد بگیرند تا شانس بیشتری برای موفقیت در مسابقات کسب سهمیه داشته باشند.
پس از کسب سهمیه المپیک پاریس ناامید نیستید؟
اصلا، به هیچ عنوان ناامید نیستم و تمام تلاش خود را برای کسب سهمیه انجام می‌دهم.
شاید برای خیلی از علاقه‌مندان تکواندو این سوال پیش بیاید که چرا قهرمانانی همانند شما و محمد باقری‌معتمد به جای همکاری با تکواندو ایران در کشورهای دیگر مربیگری می‌کنید؟
بارها و بارها گفته‌ام و حرف‌هایم را زده‌ام. اگر دنبال دلیل این موضوع هستید باید از مسئولان بپرسید که چرا فلان افراد نیستند. شاید نفراتی بهتر از من باشند و دلیل نمی‌شود یکی چون مدال دارد مربی خوبی باشد و صحبت‌های من کلی است. ما باید گروه داشته باشیم؛ همانطور که اسم آن کادرفنی است. در یک تیم فوتبال یک سرمربی حضور دارد و چندین نفر در کنار او راه را نشان می‌دهند و با هم مشورت می‌کنند. کادر خیلی مهم است و در تیم‌های دیگر حداقل چهار پنج نفر در کنار تیم‌هایشان حضور دارد. در همین کمپ اخیر کشورهای آفریقایی هر کدام چهار پنج مربی داشتند. این موضوع باعث می‌شود که سنگینی فشار از روی دوش سرمربی برداشته شود. یک جاهایی شاید یک دستیار مساله‌ای را بگوید که به کمک سرمربی بیاید. اعتقاد دارم با کار تیمی همه در کنار هم می‌توانیم در همه رشته‌ها کار بزرگ انجام بدهیم. در این خصوص نیز باید از دوستان پرسید که بتوانیم بهترین عملکرد را در تکواندو داشته باشیم. ما یک گنج به نام منابع انسانی را داریم که باید به خوبی از آن استفاده کنیم. وقتی یک مجموعه می‌خواهد موفق شود باید همه در کنار هم باشیم. به نظر من برای رسیدن به موفقیت همه باید همدل باشیم. متاسفانه دوستان ما بعضی اوقات از شکست‌های تیم ملی خوشحال می‌شوند و این را نمی‌شود پذیرفت. نفع موفقیت تیم ملی تکواندو به من هم می‌رسد و هر کجای دنیا باشم افتخار می‌کنم. حتی کسی که باشگاه دارد و مربیگری هم می‌کند از این موضوع نفع می‌برد. پس باید باز نگاه کنیم و همه باید دست به دست هم بدهیم و حمایت کنیم، نه اینکه منتظر باشیم شکست و اشتباهی صورت بگیرد و همه نقد و انتقاد کنیم. نقد و انتقاد هم جا دارد.
یکی از انتقادات به فدراسیون فعلی عدم نقد‌پذیری و استفاده از تمامی ظرفیت بزرگان این رشته است. در حالی که در فدراسیون وزنه‌برداری با حضور یک قهرمان شاهد دعوت از قهرمانان دیگر بودیم، اما در فدراسیون تکواندو این موضوع را ندیدیم.
دلیل این موضوع را باید از عزیزان بپرسید. نمی‌توانم دلیل عدم حضور بسیاری از بزرگان و عزیزان را بگویم. من دیدگاه خود را می‌گویم و شاید دوستان در فدراسیون دیدگاه دیگری داشته باشند که درست‌تر باشد. دوستان مدیر و مسئول هستند و نتایج به عملکرد آنها بر خواهد گشت و به خاطر همین موضوع هر اتفاقی بیفتد آنها باید جوابگو باشند.
پس از قطع همکاری تیم ملی تکواندو با بیژن مقانلو، در ابتدا اعلام شد که مجید افلاکی به صورت موقت هدایت تیم ملی را برعهده گرفته است، اما پس از گذشت چند ماه هنوز در خصوص اینکه این همکاری تا چه زمانی ادامه خواهد داشت صحبتی نشده است. در این شرایط در صورت دریافت پیشنهاد حاضر به همکاری با تیم ملی هستید؟
چیزی که اتفاق نیفتاده است را نمی‌شود در مورد آن صحبت کرد و نباید هم صحبت کرد؛ چرا‌که کار درستی نیست. از طرفی قبول ندارم که یک مربی نداند چه مدت در کنار تیمش خواهد بود و این کار حرفه‌ای نیست و بلاتکلیفی در هر زمینه‌ای قابل قبول نیست.
کمیته فنی فدراسیون تکواندو برای کسب شانس یک سهمیه دیگر از مسابقات قاره‌ای اعلام کرد که از بین نفرات اوزان یک و چهار المپیک، یک نفر اعزام خواهد شد. با توجه به کسب سهمیه مهران برخورداری در وزن سوم، فکر می‌کنید ندادن شانس به نفرات وزن دوم، تصمیم درستی بود؟
دیگر راهی نداریم به جز اینکه یک نفر را انتخاب کنیم؛ چون گزینه دیگری وجود ندارد که بگویم این نباشد و آن باشد. در این زمینه با من صحبتی نشده است که چکار باید بکنیم و من نیز در جلسات نبودم. به عنوان کارشناس سهمیه گرفتن برای ما در آسیا مثل آب خوردن است. در هر وزن نگاه کنید بهترین‌های آسیا سهمیه گرفته‌اند. کره‌جنوبی بازیکنی برای کسب سهمیه ندارد. قزاقستان در وزن 80- برای سهمیه تلاش خواهد کرد که ما در آن وزن سهمیه گرفته‌ایم. ما کار سختی برای کسب سهمیه در قاره‌ای نداریم و مهم برای ما گرفتن مدال در المپیک است. کشوری مثل پاکستان و خیلی کشورهای دیگر فقط دنبال سهمیه هستند، اما ایران باید برای مدال المپیک بجنگند. دوستان نیز شاید بر اساس برآوردی که کرده‌اند به این نتیجه رسیده‌اند که مدال در المپیک در وزن 58- و 80- کیلوگرم راحت‌تر است.
و در پایان فکر می‌کنید تکواندو ایران در المپیک پاریس شانس کسب سهمیه دارید؟
خیلی کار سختی است. المپیک قابل پیش‌بینی نیست و خیلی کار سختی داریم، اما غیرممکنی به‌خصوص برای ایران وجود ندارد.
