علی مزروعی، خبرنگار گروه نقد روز: دیروز که مردم ایران داشتند چهل‌وپنجمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی را جشن می‌گرفتند 42 روز از پایان سال 2023 میلادی گذشته بود. همان سالی که اپوزیسیون خارج‌نشین آغاز شدنش را با یک توییت مشترک جشن گرفتند. جبهه اپوزیسیون در این توییت ضمن آنکه سال 2022 را سال شکوه همبستگی ایرانیان (ضدایرانیان) خوانده بودند، نوید پیروزی ملت را در سال 2023 دادند. ملت به تعبیر خودشان البته. ملتی که آنها می‌بینند ظهور و بروز میدانی نداشت اما آمار جمعیت‌شان را آلبانی‌نشینان هر بار با ساختن یک اکانت بی‌هویت جدید بالاتر می‌بردند. اپوزیسیون در توییت مشترک‌شان یک عبارت دیگر را نیز گنجانده بودند: «سال 2023 سال پیروزی مردم ایران خواهد بود.» روز گذشته قسمت دوم توییت اپوزیسیون تعبیر شد. ملت ایران 42 روز پس از پایان سال 2023 پیروزی خودش را جشن گرفت. البته این ملت یک فرق بنیادین با چیزی داشت که ملت ساختگی ضدایرانیان پرچم دار آن بودند. این ملت فریادش را نه از پشت صفحات فیک که در میدان واقعیت سر داد.

اپوزیسیون؛ تنزل‌یافته اما همچنان پرادعا
پس از پیروزی انقلاب اسلامی غربی‌ها برای به شکست کشانیدن آن روی ظرفیت اپوزیسیون حساب ویژه‌ای باز کرده بودند. اپوزیسیونی که حتی دفتر ریاست‌جمهوری را نیز قبضه کرده بود. علی‌رغم تلاش‌های متعدد برای سرنگونی انقلاب با تکیه بر کودتا، دست اراده الهی از آستین ملت بیرون آمد و مردم مانع از تکرار ماجرای 28 مرداد شدند. پس از آنکه اپوزیسیون به‌عنوان عامل اصلی براندازی نتوانست کاری از پیش ببرد، اهرم‌های سخت‌تری علیه ایران به کار گرفته شد و اپوزیسیون نیز به عامل کمک‌کننده تنزل درجه پیدا کرد. در جریان 8 سال جنگ تحمیلی ستون پنجم عراق نقش موثری برای ضربه زدن به مردمی ایفا کرد که روزی هموطن خطاب می‌شدند. حتی پس از امضای قطعنامه 598 و پایان جنگ ایران و عراق نیز اپوزیسیون منافق که آن موقع دیگر رسما به معاند تغییر موضع داده بودند، برای اینکه امیدها به براندازی را زنده نگه دارند به نیروی خط مقدم صدام تبدیل شدند و به سودای فتح کمتر از دو روزه تهران مسیر جاده را با تانک و نفربر در پیش گرفتند و در کمین شکارچی گرفتار شدند. شهید علی صیاد شیرازی در عملیات مرصاد داغ چارزبر را چنان بر دل و پیشانی رجویون نشاند که پس از سال‌ها آوارگی هنوز سوزشش را احساس می‌کنند. طی این سال‌ها هرچقدر اپوزیسیون بیشتر تنزل پیدا کرده ادعاهایش پر سر و صدا‌تر شده است. کسانی که در فتح کرمانشاه با انبوهی از ادوات نظامی ناکام ماندند امروز در قالب لشکری توییتری وعده فتح ایران را می‌دهند. با این تفاوت که یک روز جسارت لشکرکشی علنی را داشتند و امروز حین دادن شعارهای براندازانه صدا عوض می‌کنند و دوربین را به سمت زمین می‌گیرند که مبادا شناسایی شوند.

سقوطی که لود نمی‌شود
بعد از اینکه روش جنگ سخت هم در برابر اراده مردم ایران به شکست انجامید، جبهه عبری- غربی تمرکز خود را به جنگ نرم معطوف کرده تا بتواند ابتدا اراده مردم برای مقاومت را از بین ببرد و سپس راهبرد نظامی را فعال کند. در چنین فضایی اپوزیسیون نیز تغییر ماهیت داده و به ابزار جنگ نرم تبدیل شده‌اند. پایده نظام‌های توییتری پس از شکست در میدان نبرد اکنون امید به انقلاب‌های مجازی بسته و دهه‌هاست که در بیداری خواب براندازی می‌بینند و وعده فتح ایران می‌دهند. وعده‌ای که هربار به بهانه‌ای تمدید می‌شود. حدود دو دهه پیش بود که فتح‌الله خالقی معروف به هخا، یک شومن مقیم آمریکا وعده داد در تاریخ 10 مهر 1383 با 50 فروند هواپیما به تهران آمده و جمهوری اسلامی را سرنگون می‌کند. حالا 19 سال از آن تاریخ گذشته و درحالی‌که جمهوری اسلامی ایران با تکیه بر نیروی مردم سرپا مانده و به بالندگی خود ادامه می‌دهد، بر لشکر متوهمان برانداز روزبه‌روز افزوده می‌شود. یک روز فخرآور از پایان نظام در سال 97 می‌گوید، یک روز هم بقیه اپوزیسیون 2023 را نقطه پایان تعیین می‌کنند. اما هر بار که از خواب بیدار می‌شوند باید بازی سیونشده را از اول لود کنند.

مردم همیشه در صحنه
تاریخ روایت می‌کند که امنیت و آبادی امروز جغرافیای ایران بیش از هرچیز مدیون حضور پرشور مردم است. مردمی در سال 57 خون خود را نثار کردند تا درخت انقلاب اسلامی ریشه بگیرد در رویداد‌های متعدد پس از آن نیز به خوبی از این میراث صیانت کردند تا امروز این درخت تنومند به ثمر بنشیند. حضور همه‌جانبه مردم، انقلاب اسلامی را از هشت سال نبرد نظامی و کوران حوادث دهه 60 به سلامت عبور داد، حضور پرشور مردم در 9 دی فتنه چندین ماهه 88 را پایان بخشید، حضور پرشور مردم در مراسم تشییع پیکر شهید سلیمانی جسارت تقابل نظامی علنی با آمریکا را به وجود آورد و زمینه خروج نظامیان آن از منطقه را فراهم کرد و حضور پرشور مردم بود که طراحی‌های پیچیده برای آسیب زدن به کشور در سال 1401 را خنثی ساخت. امروز هم باز این حضور گسترده مردم در میدان‌های مختلف ازجمله میدان نمادین 22 بهمن است که بقای انقلاب اسلامی را تضمین کرده و ‌انگیزه‌ها برای تقابل با آن را از بین می‌برد. حضور مردم باعث می‌شود تا شخصی مثل امانوئل مکرون که در ماه‌های ابتدایی آشوب با شخصیت‌هایی مثل علی‌نژاد دیدار و درمورد تحریم دیپلماتیک تهران گپ می‌زد، نهایتا سر عقل آمده و در نشست بغداد درحالی‌که با امیرعبداللهیان قدم می‌زند روابط کشورش با ایران را بر مبنای واقعیات تنظیم کند. حضور گسترده مردم باعث می‌شود تا فردی همچون جو بایدن که در نشست تبلیغاتی مدعی می‌شد ایران را آزاد (شما بخوانید ویران) خواهیم کرد نهایتا درمورد شیوه‌های آزادی واقعی ایران و چگونگی کنار گذاشتن تحریم‌ها تن به مذاکره با ایران بدهد. حضور مردم باعث شد تا مقامات اروپایی هم که مدام همراهی با اپوزیسیون را فریاد می‌زدند، کنش‌های خود را واقعی‌تر کرده و از اقداماتی همچون تحریم سپاه عقب‌نشینی و چشم‌پوشی کنند تا نشان داده باشند واقعیت مردم ایران را کمی بهتر درک کرده‌اند، واقعیتی که هربار شفاف‌تر از گذشته به تصویر کشیده می‌شود.

حضور مردم، آرمان‌ها را تایید می‌کند نه اقدام‌ها
حضور مردم اگرچه در مهار دشمن خارجی بسیار موثر عمل کرده و عامل امنیت محسوب می‌شود اما به‌هیچ‌عنوان نباید از جانب مسئولان اجرایی و چهره‌های سیاسی مصادره‌به‌مطلوب شود. مردمی که در میدان آزادی پیروزی انقلاب را جشن گرفتند همان مردمی هستند که وقتی مداح حاضر در مراسم، انفعال مسئولان در مهار گرانی را نهیب می‌زد او را تایید می‌کردند. علی‌رغم اینکه کشور در چهار دهه گذشته پیشرفت‌های خوبی را شاهد بوده اما مردم به‌ویژه به لحاظ اقتصادی دچار تنگناهایی هستند که کوتاهی مسئولان بیشتر از تحریم‌های گسترده در ایجاد آن موثر بوده‌ است. مردم با حضور خود علاوه‌بر اینکه بار دیگر مهر تاییدی بر آرمان‌های انقلاب زدند، همبستگی خود در تقابل با مسئولانی که در تحقق این آرمان‌ها خلل ایجاد می‌کنند را نیز فریاد زدند. این حضور گسترده مردم نشان از آمادگی مردم برای حل مشکلات کشور و افزایش سرعت آبادانی ایران دارد و اکنون باید دید که مقامات دستگا‌ه‌های مختلف نیز آمادگی همراهی با آرمان‌ها را دارند یا ترجیح می‌دهند که توسط همین مردم طرد شوند.