مهدی منصرف، خبرنگار: چهارمین دوره بازی‌های المپیک زمستانی جوانان به میزبانی شهر «گانگ‌وون» کره جنوبی برگزار شد و 1803 ورزشکار از 78 کشور با هم رقابت کردند، در مجموع نیز 243 مدال توزیع شد و در پایان ایتالیا، آلمان و کره‌جنوبی به مقام‌های اول تا سوم دست یافتند. کاروان ایران نیز با پنج اسکی‌باز (دو نفر در آلپاین و سه نفر در صحرانوردی) حضور داشت و سارینا احمدپور و علی بلوکات در رشته آلپاین و امیرمحمد ابوالحسن‌زاده، پرستو آبسالان و ملیکا میرزایی (برای اولین بار دو نماینده بانو در این رشته) در رشته اسکی صحرانوردی شرکت کردند. عملکرد ملی‌پوشان شباهت بسیار زیادی به اعزام‌های قبلی در این‌گونه رویدادها داشت و به جز ابوالحسن‌زاده که بالاتر از 11 ورزشکار دیگر در رده 67 قرار گرفت و بهترین نتیجه تاریخ اسکی ایران در این رویداد را رقم زد، سایر نفرات رتبه‌های خوبی به دست نیاورند و در واقع انتظارات برآورده نشد. در کنار عملکرد این پنج ملی‌پوشان بحث اعزام شش مربی و همراه از جمله رئیس و دبیر فدراسیون نیز بسیار داغ بود و حتی انتقاداتی را به دنبال داشت. مجتبی صید از اسکی‌بازان قدیمی و رئیس کنونی هیات استان البرز در گفت‌وگو با «فرهیختگان» درخصوص نتایج اخیر صحبت کرد که در ادامه می‌خوانید.

عملکرد اسکی‌بازان در کره‌جنوبی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
پیرامون اعزام کاروان اسکی جوانان به المپیک زمستانی هم نکته مثبت وجود داشت و هم منفی. نکته مثبت این بود که این دوره و در رشته صحرانوردی تعداد نفرات بیشتری نسبت به قبل اعزام شدند. همچنین حضور ورزشکار این رشته از استان‌های دیگری به جز تهران نشان‌دهنده قوت کار بود. امیدوارم در آینده شاهد این باشیم که نفراتی از همه استان‌ها حضور داشته باشند و ورزشکارانی که در مناطقی همچون شمشک و دیزین هستند، در سایر نقاط نیز پرورش پیدا کنند.

و نکته منفی؟
واقعیت این است که نتایج دلگرم‌کننده و خوب نبود. علی‌رغم اینکه ورزشکاران ما تلاش خودشان را کردند و از همه توان مایه گذاشتند، اما با برنامه‌ریزی‌هایی که به این شکل انجام می‌شود، نباید توقع داشته باشیم که نتایج بهتری بگیریم. به نظرم فدراسیون باید مشخص کند که فقط می‌خواهیم در چنین رویدادهایی حضور داشته باشیم یا اینکه قرار است برویم و در جمع قدرت‌های برتر قرار بگیریم. مگر جوانان ما چه چیزی از سایر ورزشکاران کم دارند؟ اگر قرار است صرف حضور باشد، اشکال ندارد و همین رویه ادامه داشته باشد و فقط اعزام صورت بگیرد، اما اگر می‌خواهیم که نتایج نسبت به دوره‌های گذشته بهتر باشد، فدراسیون باید برنامه‌ریزی دقیق‌تری داشته باشد. در اساسنامه فدراسیون‌ها به‌صراحت آمده است که فدراسیون‌ها باید در همه مقاطع و رده‌های سنی تیم‌های ملی داشته باشند و حمایت کنند.
آیا برای این دوره از بازی‌ها، این برنامه‌ریزی وجود داشت؟
این برنامه‌ریزی وجود ندارد. الان کدام تیم ملی در کدام نقطه کشور تمرین می‌کند؟ واقعیت این است که هیچ تیمی الان تمرین ندارد. ضمنا وقتی شما یک رویدادی مثل بازی‌های المپیک زمستانی جوانان در پیش دارید، باید حداقل از دو سال قبل برنامه‌ریزی کنید. همچنین برای انتخاب این نفرات باید برنامه بلندمدت صورت بگیرد و نفرات بیشتری در اردوها باشند، مراحل گزینشی سختگیرانه وجود داشته باشد و درنهایت بهترین‌ها اعزام شوند. این خوب نیست که نفرات از سال گذشته انتخاب شوند و بدانند که رقیبی ندارند و قرار است در یک رویداد خاص هم شرکت کنند. فدراسیون امسال حتی در تابستان یک برنامه بدنسازی هم نگذاشته است.

ولی برخی ملی‌پوشان در اردو بودند.
ممکن است فدراسیون در پاسخ بگوید که آلپاین را به کمپ اتریش و تیم صحرانوردی را به کمپ قزاقستان فرستادند و همه نفرات نیز 20 روز زودتر از المپیک زمستانی به کره‌جنوبی اعزام شدند. بله، این وجود داشته، اما این جزء پروتکل‌های فدراسیون جهانی و کمیته بین‌المللی المپیک است که ورزشکاران همه کشورها باید 20 روز زودتر به محل برگزاری بازی‌ها بروند و کمپ مشترکی داشته باشند. ضمن اینکه هزینه‌ها هم برعهده میزبان است. سوال من این است که شما چه برنامه‌ریزی دقیقی کرده‌اید که از ورزشکار مستعد ما توقع کسب نتیجه هم داشته باشید.

فدراسیون معتقد بود که کمپ اتریش خوب بوده است.
بله، دو ورزشکار ما 21 روز در کمپ اتریش بودند، اما وقتی بروند و مربی بالای سرشان نباشند، این مشکل است. خب شاید آنها زبان بلد نباشند و نتوانند کاری کنند. در واقع شاید کمپ خوبی باشد، اما نتیجه‌بخش نیست.

ماه آینده هم مسابقات قهرمانی جوانان آسیا در پیش است.
جوانان مستعد زیادی داریم. ماه آینده یعنی در اسفند مسابقات جوانان در چین برگزار می‌شود. این در حالی است که با نامه‌نگاری‌ای که چندی قبل کردم، فدراسیون جلسه گذاشت که چگونه نفرات تیم ملی را انتخاب کند؛ آن هم در فاصله کمتر از دو ماه مانده به اعزام. من این سوال را دارم که ورزشکار جوانی که اخیرا و در فاصله یک ماه تا اعزام انتخاب شده، چگونه باید در چین نتیجه بگیرد؟ آیا نباید حداقل از اول تابستان در اردوهای تمرینی شرکت می‌کردند؟ اینکه فدراسیون می‌گوید استان‌ها خودشان همه نفرات را حمایت کنند، باید بگویم ما به‌عنوان هیات‌های استانی وظیفه حمایت از تیم‌های ملی را نداریم، چون بودجه‌اش را هم نداریم. ما ورزشکار را آماده می‌کنیم تا به رده ملی برسیم، اما در رده ملی باید در اختیار فدراسیون قرار بگیرد.

نکته مهم در اعزام اخیر، حضور 6 همراه در کنار 5 ورزشکار اعزامی بود.
چرا واقعا باید این اتفاق بیفتد؟ چرا رئیس و دبیر فدراسیون باید همزمان در این اعزام باشند؟ ما اعتقاد داریم که حضور دبیر فدراسیون کفایت می‌کرد؛ چون او نماینده فدراسیون جهانی است، زبان انگلیسی می‌داند، بر قوانین مسلط است و می‌تواند مناسبات را نیز انجام بدهد. در واقع حضور دبیر فدراسیون در کره‌جنوبی مثمرثمر بود، اما چرا رئیس فدراسیون در اوج اسکی کشور دو هفته رفته است؟ در جایی که پیست‌های دیزین و... دچار مشکل بوده و نیازمند این هستند که فدراسیون برخی موارد را پیگیری کند، پس چرا او 15 روز در ایران نبود؟ آیا ما مدال‌آور داشتیم که بخواهد مدالش را بدهد؟ آیا مناسبات خاصی در آنجا برگزار کرد و ارتباط خاص و دیدارهای دوجانبه و چندجانبه داشت؟ چرا کار مثبتی انجام داد؟ اینها نقدهایی است که به رئیس فدراسیون و مدیریتش وارد است. 11 ماه از سال 1402 گذشته و فدراسیون، یک هزار تومانی بودجه به هیات‌ها اختصاص نداده است. چگونه باید ملی‌پوشان را حمایت کنیم؟

پس نباید منتظر اتفاق خاصی در اسکی باشیم.
بله، با این رویه، ما در المپیک فقط حضور داریم. این حضور با این برنامه‌ریزی و تشکیلات اگر به همین رویه باشد، در آینده نیز همین خواهد بود و آن مابقی ورزشکاران هم دلسرد می‌شوند. پیشنهاد ما این است که فدراسیون اسکی به‌عنوان متولی این رشته، روی بچه‌های جوان و مستعد تمرکز کند و حس رقابت را برایشان به وجود بیاورد و انتخابی‌های عدالت‌محور و چند مرحله گزینشی قرار بدهد. پیراهن تیم ملی مقدس است و بچه‌ها باید ارزش آن را بدانند و نتایج خوبی در آینده بگیرند.