گفت‌وگو با احمدرضا کاظمی سرپرست نویسندگان رئالیتی شو «اسکار»:
فاطمه حامدی‌خواه: احمدرضا کاظمی سرپرست نویسندگان رئالیتی‌شو اسکار است که پخش آن به تازگی از فیلیمو آغاز شده است. او با همراهی گروهی از نویسندگان بخش‌های نوشتاری این رئالیتی‌شو اعم از مأموریت‌ها و چالش‌های مختلف را ملهم از یک برنامه بریتانیایی به نام تسک مستر بر عهده داشته‌اند. کاظمی می گوید که رئالیتی شو اسکار در نیمی از بخش‌ها ملهم از برنامه تسک مستر بریتانیایی است که البته با تغییراتی همراه شده و نیم دیگر آن نیز از پایه طراحی شده است.
او یکی از نقاط قوت این رئالیتی‌شو را ریتم خوب آن می‌داند که باعث می‌شود مخاطبان بیشتری را پای تماشای آن بنشاند و معتقد است که اگر این برنامه‌ها در تعداد محدود از سوی پلتفرم‌ها و شبکه نمایش خانگی ارائه شود می‌تواند برای مخاطب همچنان جذاب باشد.گفت‌وگوی کوتاه ما را با این نویسنده می‌خوانید:
چه بخشی از رئالیتی‌شو اسکار ملهم از برنامه تسک مستر بریتانیایی است؟
این برنامه در نسخه‌ای که با نظر آقای مدیری اجرا شده، بیشتر در ساختار و یک سری از ماموریت‌ها به برنامه تسک مستر شبیه است تا ماهیت. رئالیتی‌شو اسکار نسبت به برنامه تسک مستر تغییرات اساسی دارد به طوری که فیزیکی‌تر شده و بیشتر به سمت کمدی کلامی و موقعیت رفته است. بنابراین مثل جوکر نیست که کپی عین به عین برنامه خارجی باشد و آن را ایرانیزه کرده باشند.
به طور مثال بخش مسابقه که شرکت‌کنندگان با اقوامشان تماس می‌گیرند و درخواستی را مطرح می‌کنند طبق برنامه اصلی بریتانیایی است؟
در برنامه تسک مستر این بخش به این شکل نیست. آن‌ها با یکی از دوستان‌شان تماس می‌گیرند و چالش فیزیکی و تغییر صدا انجام می‌دهند که ما هم در این برنامه این بخش را با تغییراتی داریم. در رئالیتی‌شو اسکار، یک سری تسک‌ها و ماموریت‌ها هست که به صورت بنیادین از صفر طراحی کردیم. برخی را از برنامه اصلی الهام گرفتیم و به شکل دیگری تغییر دادیم و برخی قسمت‌ها را نیز از همان برنامه اصلی گرفتیم مثل بخش پیتزا. در مجموع نیمی از بخش‌های این برنامه از ابتدا طراحی شده و نیم دیگر آن نیز ملهم از برنامه اصلی، ایرانیزه شده است.
کار با گروه نویسندگان چگونه پیش می‌رود؟
به صورت گروهی و بر اساس یک اتاق فکر کار شده است و این طور نبود که هر قسمت بر عهده یک نویسنده باشد. شیوه کار به این شکل بود که نویسندگان پیشنهادهایشان را ارائه می‌کردند که برخی از این پیشنهادها عینا به کار گرفته می‌شد و برخی هم با کمی تغییر مورد استفاده قرار می‌گرفت. گاهی یکی از دوستان ایده کوچکی را مطرح می‌کرد و این ایده بین دیگر دوستان نویسنده می‌چرخید و چیزهایی به آن اضافه می‌شد و در نهایت به یک ایده پخته‌تر و اجرایی تبدیل می‌شد.
متن بر چه اساسی نوشته می‌شد؟ آیا بر اساس ویژگی‌های هر بازیگری که قرار بود دعوت بشود متن خاصی نوشته می‌شد یا یک متن کلی بود و برای هر بازیگری قابلیت استفاده داشت؟
ما در اتاق فکر این برنامه، بانکی از چالش‌ها را طراحی کردیم و این چالش‌ها به نسبت گروه بازیگرانی که به برنامه دعوت می‌شدند، مورد استفاده قرار می‌گرفت. مثلا برای برخی از گروه‌ها، چالش‌های معمایی‌تر انتخاب می‌شد، برای برخی دیگر از گروه‌ها که احساس می‌کردیم بازیگران آن بداهه‌پردازترند، چالش‌های بداهه‌ای و برای برخی گروه‌های دیگر نیز چالش‌های فیزیکال را انتخاب می‌کردیم.
در این برنامه علاوه بر بازیگران، گروه‌های دیگری از سلبریتی‌ها نیز حضور دارند؟
خیر فقط بازیگران حضور دارند.
چه بخشی از این رئالیتی‌شو بداهه است و چه بخشی از آن بر اساس متن نگاشته شده، پیش رفته است؟ به طور مثال خود آقای مدیری چقدر به آن چه در متن نگاشته شده وفادار است و چه بخشی از آن را بداهه‌گویی می‌کند؟
همه گفت‌وگوهای داخل استودیو به غیر از تسک‌ها، بداهه است و در لحظه شکل می‌گیرد. ما فقط چالش‌ها را طراحی می‌کنیم و زمینه شوخی را فراهم می‌کنیم که موقعیتی برای بازیگر به وجود بیاید تا بتواند خودش را نشان دهد. این بستگی به خود بازیگران دارد که چطور از این موقعیت‌ها استفاده کنند. گاهی یک بازیگر می‌تواند یک موقعیت ایجاد شده را به شکل بامزه‌ای به انجام برساند و گاهی هم برخی بازیگران از این موقعیت به صورت جذاب استفاده نمی‌کنند. آقای مدیری هم تا حدود زیادی آن چه ارائه شده است را عینا اجرا کرده و گاهی هم آن‌ها را تغییر داده است اما پایه کار بر اساس چیزی است که قبلا طراحی شده است.
بازخوردهایی که از اولین قسمت این مجموعه گرفتید چطور بود؟
عموم مردم دوست داشتند و نقدهایی هم از جانب کسانی که کمی تخصصی‌تر به قضیه نگاه می‌کردند یا برنامه تسک مستر را دیده بودند، ارائه شده بود که معتقد بودند برنامه اسکار متفاوت از تسک مستر است و ما هم همین را می‌خواستیم که کار متفاوتی ارائه کنیم.
نقاط قوت این برنامه را در چه می‌دانید؟
نقطه قوت آن در خوش ریتم بودن آن است که حوصله سربر نیست و مردمی که پای تماشای این برنامه می‌نشینند، خسته نمی‌شوند.
فکر می کنید با توجه به شرایط امروز جامعه، نیاز به تولید چنین برنامه‌هایی در شبکه نمایش خانگی هست؟
در حال حاضر در یک بازه زمانی هستیم که تعداد برنامه‌های رئالیتی‌شو در شبکه نمایش خانگی زیاد نیست و فکر می‌کنم وجود چنین برنامه‌هایی در همین تعداد کم لازم است. وقتی تعداد این برنامه‌ها در شبکه‌های مختلف نمایش خانگی زیاد می‌شود، ممکن است کمی مردم را خسته کند ولی تعداد کم آن می تواند جذاب باشد. اگر پلتفرم‌ها نیز در ارائه برنامه‌های رئالیتی‌شو با هم هماهنگ باشند و از ارائه محتوای شبیه به هم در یک بازه زمانی خودداری کنند به طوری که با فاصله زمانی از یکدیگر این برنامه‌ها را به مخاطب ارائه کنند، بهتر است.
مطالب پیشنهادی
