طهماسبی‌فر:
مهدی منصرف، خبرنگار: رقابت‌های لیگ برتر ووشو بانوان در شرایطی روز پنجشنبه 5 بهمن‌ماه در آکادمی ملی ووشو به پایان رسید که فولاد مبارکه سپاهان در رقابتی میلیمتری با تیم دانشگاه آزاد به‌عنوان قهرمانی دست یافت. اتفاقی که باعث شده تا راضیه طهماسبی‌فر، سرمربی تیم دانشگاه آزاد و تیم ملی ساندای بانوان همچنان پس از گذشت چند روز این اتفاق را هضم نکرده باشد و از برهم خوردن خواب شبانه خود صحبت کند. صحبت‌های سرمربی تیم دانشگاه آزاد و تیم ملی ووشو بانوان را درخصوص رقابت‌های این فصل لیگ برتر، رقابت میلیمتری این فصل و درنهایت خداحافظی الهه منصوریان از دنیای قهرمانی را در ادامه می‌خوانید.
رقابت‌های این فصل لیگ برتری ووشو در شرایطی به پایان رسید که سرنوشت قهرمان مسابقات در رقابت میلیمتری مشخص شد.
شاید باورتان نشود هنوز بعد از گذشت چهار روز از مسابقه، شب‌ها با وجود خوردن قرص خواب بیشتر از سه، چهار ساعت نمی‌خوابم و این اتفاق را هنوز هضم نکردم. بچه‌های ما تمام تلاش خود را کردند و هر چقدر از خوب بودن تیم‌مان در رقابت‌های این فصل بگویم، کم گفتم. دور رفت دیدار ما مقابل فولاد مبارکه سپاهان 6-6 شد، اما در بخش ساندا از هفت بازی، پنج5 مسابقه را بردیم، اما در تالو فقط یک امتیاز گرفتیم. در مسابقه دور برگشت در تالو سه امتیاز گرفتیم و در ساندا نیز سه پیروزی کسب کردیم تا نتیجه مسابقه 6-6 شود. در ووشو وقتی یک مبارزه مساوی می‌شود از میان هفت وزن سانداقرعه‌کشی صورت می‌گیرد و دو تیم باید در سه وزن دوباره مبارزه کنند. اتفاقا قرعه‌کشی برای ما خوب افتاد و قرار شد در سه وزن 48 و 70 که در جریان بازی به پیروزی رسیده بودیم و در وزن 75 کیلوگرم که باخته بودیم، دوباره بازی کنیم. متاسفانه در وزن 48 کیلوگرم درحالی‌که بازیکن ما بازی را جلو بود، بر اثر یک اتفاق یک ضربه غیرفنی به بینی‌اش برخورد کرد و مسابقه را از دست دادیم.
نقش شانس در عدم قهرمانی شما چقدر بود؟
قطعا بدشانسی در عدم قهرمانی ما تاثیرگذار بود. واقعا در دوره‌های گذشته با حضور خواهران منصوریان در تیم سپاهان از لحاظ فنی کم می‌آوردیم و قهرمان نمی‌شدیم، اما امسال با وجود حضور خواهران منصوریان، شش ملی‌پوش تیم ملی بزرگسالان و دو ملی‌پوش تیم جوانان در ترکیب تیم سپاهان عملکرد خوبی داشتیم و میلیمتری قهرمانی را از دست دادیم. این در شرایطی بود که در مقابل هشت ملی‌پوش تیم سپاهان ما فقط در ترکیب خود بچه‌هایی را داشتیم که قهرمان کشور بودند.
سال گذشته بعد از کسب عنوان نایب‌قهرمانی از تلاش برای قهرمانی در فصل جاری صحبت کردید. ترکیب تیم شما همان نفرات دوره گذشته بودند یا تقویت شدید؟
شاکله اصلی تیم ما همان تیم فصل گذشته بود، اما با این تفاوت که یاسمن باقرزاده را که در دور رفت مقابل سپاهان موفق به کسب پیروزی شده بود را به دلیل پارگی رباط مچ دست در اختیار نداشتیم. واقعا غیبت او را در بازی دور برگشت احساس کردیم و یکی بازیکن کلیدی خود را نداشتیم.
به نظر می‌رسد عدم توازن بین ترکیب تیم ساندا و تالو شما نیز در عدم قهرمانی تاثیرگذار بود؟
تیم تالو ما در دور رفت خوب بود، اما از داوران امتیازات خوبی نگرفت. خانم صادقی سرمربی تیم تالو ما اعتقاد داشت که از پنج مسابقه در مقابل سپاهان باید حداقل در دو مسابقه برنده اعلام می‌شدند، اما متاسفانه داوران امتیازات خوبی به بازیکنان ما ندادند.
کیفیت لیگ امسال را چطور دیدید؟
چهار تیم درقابت‌های امسال حضور داشتند و این اتفاق خوبی نیست. در حال حاضر تنها تیم‌های سپاهان و دانشگاه آزاد هزینه می‌کنند. با حمایت دکتر لشگری ما امسال قرارداد 80 میلیون تومانی نیز در تیم داشتیم که نسبت به سال گذشته رشد چشمگیری داشت. البته این افزایش بیش از حد قراردادهای تیم ما نیز 50 درصد قراردادهای تیم سپاهان نبود. سپاهان در ترکیب خود بازیکن 160 میلیونی نیز داشت. سال گذشته بالاترین قرارداد ما 13 میلیون بود و امسال دکتر لشگری واقعا نگاه ویژه به تیم داشت. با این حال شرایط تیم سپاهان خوب است و هر سال بودجه خود را افزایش می‌دهد و این اختلاف زیاد می‌شود. یک‌سری بازیکنان ما به‌خاطر نیاز مالی در سپاهان هستند و حق هم دارند.
فکر می‌کنید دانشگاه آزاد در فصل آینده می‌تواند طلسم را بشکند و به قهرمانی برسد؟
با توجه به خداحافظی الهه منصوریان از دنیای قهرمانی و بازگشت بازیکن ما از مصدومیت واقعا توانایی قهرمانی را خواهیم داشت. نمی‌دانم چرا خدا نخواست بعد از پنج سال به قهرمانی برسیم و شاید حکمتی در آن بوده است. با این حال واقعا به قهرمانی در فصل بعد امیدوار هستیم.
در جریان هفته پایانی مسابقات نیز الهه منصوریان از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد. در این خصوص صحبت می‌کنید؟
ورزش قهرمانی خیلی سخت است و خواهران منصوریان انگیزه و توانایی بدنی بالایی داشتند که در سه و چهار دوره بازی‌های آسیایی شرکت کردند. الهه منصوریان در چهار دوره بازی‌های آسیایی حضور پیدا کرد و این برای یک ورزشکار حرفه‌ای کار بسیار سختی است. این‌گونه نبود که الهه خیلی زود از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد، اما حتما او صلاح دیده است که در این مقطع خداحافظی کند. در هر صورت عمر قهرمانی کوتاه است و همه ورزشکاران روزی به جایی می‌رسند که خداحافظی کنند. نکته جالب در تمرینات تیم ملی این بود که ضربان قلب شهربانو منصوریان با وجودی که 38 ساله است با بازیکن 22 ساله یکی بود که باعث تعجب بود. توانایی و آمادگی جسمانی خواهران منصوریان مناسب بود، اما نمی‌دانم الهه چه فکری کرد که تصمیم به خداحافظی گرفت و برای او آرزوی موفقیت در زندگی شخصی‌اش می‌کنم.
فکر می‌کنید ووشوی ایران بتواند جایگزینی برای الهه منصوریان پیدا کند؟
ووشوی ایران این توانایی را دارد و ما خیلی بازیکنان خوبی داریم. در وزن 52 کیلوگرم سوگند سیمکاهی و در وزن 58 کیلوگرم سارینا نقش را داریم که فوق‌العاده هستند. سارینا نقش در انتخابی با شهربانو منصوریان سه رانده کرد و یک راند از شهربانو منصوریان گرفت که کار راحتی نیست. یاسمن باقرزاده در وزن 70 کیلوگرم نیز بازیکن بسیار خوبی است. بازیکنانی که اگر به آنها میدان داده شود همان نتایج را تکرار می‌کنند و چه بسا نتایج بهتری نیز کسب می‌کنند. دینا رحیمی دیگر بازیکن ما است که سال آینده به رده سنی بزرگسالان می‌آید. رحیمی اعجوبه است و بازیکن چینی را در هم کوبید. فدراسیون ووشو نباید بابت خداحافظی الهه منصوریان نگرانی داشته باشد و نیروهای خیلی خوبی داریم. البته دستاورد الهه منصوریان در دوران قهرمانی فوق‌العاده بود و او یک پکیج کامل از لحاظ بدنی، فکری، اعتمادبه‌نفس، سختکوش و فنی بود و همه‌جوره بازیکن خوبی بود. سال 89 من و الهه به مسابقات جهانی کانادا اعزام شدیم. الهه در بازی اول از ناحیه انگشت پا دچار شکستگی شد و دکتر لشگری در انگشت او آمپول بی‌حسی زد تا بتواند مسابقات را ادامه بدهد. این یعنی سختکوشی و الهه بازیکنی نبود که به‌خاطر آسیب‌دیدگی ادامه ندهد و در آن مسابقات با درد نقره جهان را کسب کرد.
