ماجرای عطاران، فردوسی‌پور و تلویزیون

دو دوره ریاست بر شبکه سه سیما، ریاست بر شبکه پنج سیما و معاونت سیما، قائم‌مقامی وزیر فرهنگ و ارشاد و البته حضور بیش از دو دهه در متن تصمیم‌گیری‌ها و برنامه‌سازی‌های تلویزیون، علی‌اصغر پورمحمدی را به یک چهره موثر در رسانه ملی تبدیل کرد. او پس از این همه تجربیات و سابقه، چندسالی است که در مجموعه نظارتی ساترا یا همان سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویرفراگیر حضور دارد. دفتر سوم از مجله تصویری قاف با اجرا و سردبیری اکبر نبوی، به گفت‌وگو با علی اصغر پورمحمدی اختصاص دارد. متن این گفت‌وگو را در ادامه بخوانید. 

*یک رساله امام‌خمینی در خانه آقای فردوسی‌پور هست که حاج‌آقای ما که آن شب وکیل عروس بودند، در سال 1352 روی آن می‌نویسند تقدیم به سرکار خانم مریم وهاب‌زاده و آقای علی فردوسی‌پور و آن را هدیه می‌دهند. آن موقع اگر کسی رساله امام درخانه‌اش بود، دو سال زندانی داشت. 

*مدتی من مدیر اجتماعی شبکه یک و 3 بودم. یک زمانی هم 5 ساعت از برنامه‌های شبکه 3 مال گروه اجتماعی شبکه یک بود، مانند طنزهای 77، برنامه‌های صبحگاهی و برنامه‌های دیگر که شبکه یک برای شبکه 3 می‌ساخت. آقای صافی 8 سال مدیر شبکه 3 بودند. برنامه 90 هم در دوره آقای هاشم رضایت در شبکه 3 ایجاد شد و این برنامه در دوره من هم ادامه داشت. به نظرم بنا به دلایلی این برنامه مقداری سیاسی شد.

*در زمان خودم ما ممیزی کمی داشتیم؛ مثلا آن زمان سریال «بزنگاه» آقای عطاران یک مقدار در جامعه چالش ایجاد کرده بود. ما به آقای عطاران گفتیم پدر در جامعه ما موجود ارزشمندی است. این سریال شما هم در ماه مبارک رمضان پخش می‌شود. در این سریال به دستشویی می‌روید و بیرون می‌آیید، می‌گوید بوی پدرم می‌آید، شما یک گل بو کن، بعد بگو بوی پدرم می‌آید. 

برای خواندن متن کامل گفت‌وگو، اینجا را بخوانید.