سینا سپهرآذر، خبرنگار: تحلیل بنیادین یا تحلیل فاندامنتال (Fundamental Analysis)‌ روشی است که سرمایه‌گذاران و معامله‌گران از آن برای تحلیل و یافتن ارزش واقعی یک دارایی مانند سهام، اوراق بهادار، فلزات ارزشمند و همچنین رمزارزها استفاده می‌کنند تا نسبت به سرمایه‌گذاری بر روی آن دارایی تصمیم بگیرند. سرمایه‌گذاران برای این کار سعی می‌کنند تا بیشترین تعداد شاخص‌های کمی و کیفی را در نظر بگیرند و هر چقدر تعداد شاخص‌ها و آمارهای بررسی‌شده بیشتر باشد، تحلیل بنیادین دقیق‌تر و قابل اعتمادتر است. می‌توان اینگونه بیان کرد که تحلیل بنیادین نقش عوامل خارجی بر قیمت و آینده یک دارایی را بیشتر در نظر می‌گیرد، عواملی مانند رهبران و مدیران یک پروژه و بررسی عملکرد آنها در گذشته و در سایر فعالیت‌هایشان. همچنین تحلیل بنیادین به بررسی عملکرد صنعت مورد نظر نیز می‌پردازد؛ به هر جهت هدف از این تحلیل یافتن ارزش ذاتی یک دارایی و درک ارزشگذاری فعلی آن است. برای نمونه، در تحلیل بنیادین سهام یک شرکت، تحلیلگر به بررسی عواملی مانند درآمدزایی، صورت‌های مالی، و برنامه‌های رشد و توسعه شرکت می‌پردازد. همچنین تحلیلگر ممکن است به تصویر بزرگ‌تر رجوع کند و صنعت و بازاری که شرکت مربوطه در آن به فعالیت می‌پردازد را نیز بررسی کند؛ عواملی مانند بررسی رقبا و بازار هدف. حتی تصویر کلی ممکن است فراتر رود و عواملی مانند نرخ بهره، نرخ تورم، و اخبار سیاسی-اقتصادی را در بر‌گیرد. این نگاه جزء به کل ممکن است برعکس نیز اتفاق بیفتد و تحلیلگر ابتدا یک صنعت را برای سرمایه‌گذاری انتخاب کند و سپس با بررسی عوامل ذکر‌شده و شرکت‌های فعال، یک مورد را برای سرمایه‌گذاری انتخاب کند.

تحلیل بنیادین و تحلیل تکنیکال
افراد تازه‌کار در بازارهای مالی معمولا در انتخاب روش تحلیل بین دو گزینه تحلیل بنیادین و تحلیل تکنیکال (Technical Analysis) مردد هستند. تحلیل بنیادین و تحلیل تکنیکال اختلافات فاحشی با یکدیگر دارند و موارد مورد بررسی و اهداف آنها تفاوت‌های بسیار دارند، با این حال هر دو داده‌ها و اطلاعات مورد نیاز برای سرمایه‌گذاری و معاملات را فراهم می‌کنند؛ اما تفاوت آنها در چیست و کدام یک بهتر است؟ درواقع بهتر است بپرسیم که هر مورد چه اطلاعاتی به ما ارائه می‌کند و این اطلاعات چه کاربردی دارند. درحقیقت تحلیلگران بنیادین باور دارند که قیمت یک دارایی نشان‌دهنده ارزش ذاتی آن نیست و بر این اساس تصمیم‌گیری می‌کنند؛ در‌حالی‌که تحلیل‌گران تکنیکال عقیده دارند ارزش آتی یک دارایی بر‌اساس عملکرد قیمتی گذشته آن قابل پیش‌بینی است و خودشان را درگیر سایر مسائل نمی‌کنند. هدف آنها شناسایی نقاط ورود و خروج مناسب برای یک دارایی است. قابل درک است که نمی‌توان واضحا گفت کدام روش از دیگری بهتر است و برتری دارد، زیرا هر کدام از این دو روش اطلاعات باارزشی در اختیار معامله‌گر قرار می‌دهند و برای اهداف متفاوتی استفاده می‌شوند. هر معامله‌گری با توجه به شیوه معاملاتش از هر کدام از این روش‌ها سود می‌برد و حتی بسیاری از معامله‌گران موفق ترکیبی از هر دو روش را به‌ کار می‌گیرند.

ادامه مطلب را اینجا بخوانید.