سیدمهدی طالبی، خبرنگار گروه جهان‌شهر: مقامات نظامی و سیاسی آمریکایی امیدوار بودند با راه‌اندازی یک ائتلاف دریایی جدید، پاسخ بین‌المللی محکمی به حملات یمن به کشتی‌های متعلق به اسرائیل یا به مقصد اسرائیل در دریای سرخ بدهند. از همین رو ائتلاف دریایی آمریکا موسوم به «نگهبانان سعادت» تشکیل شد، اما مشکل آنجا بود که تقریبا یک‌سوم کشورهای دعوت شده به ائتلاف درخواست آمریکا را رد کردند تا درنهایت وزارت دفاع آمریکا از نهایی شدن ائتلاف با حضور 10 الی 12 کشور خبر دهد. یک هفته پس از تشکیل ائتلاف، بسیاری از متحدان نمی‌خواهند علنی یا تحت هیچ شرایطی با ارتش یمن درگیر شوند. براساس آنچه رسانه‌های غربی نوشته‌اند، فرانسه، ایتالیا و اسپانیا که آمریکا آنها را عضوی از ائتلاف معرفی کرده بود، می‌گویند ارتباطی با ائتلاف ندارند. ایتالیا و اسپانیا در بیانیه‌هایی اعلام کرده‌اند که ظاهرا از نیروی دریایی فاصله گرفتند. پنتاگون می‌گوید این نیرو ائتلافی دفاعی متشکل از بیش از 20 کشور است تا اطمینان حاصل شود که تجارت میلیارد دلاری می‌تواند آزادانه از طریق یک نقطه توقف کشتی‌ها در آب‌های دریای سرخ در نزدیکی یمن جریان داشته باشد. اما تقریبا نیمی از این کشورها تاکنون نه افسری برای حضور در ائتلاف فرستاده‌اند و نه کشتی‌ای به منطقه اعزام کرده‌اند. وزارت دفاع فرانسه اعلام کرده از تلاش‌ها برای تضمین آزادی دریانوردی در دریای سرخ حمایت می‌کند (اما) ناوهای فرانسوی تحت فرماندهی فرانسه این کار را می‌کنند. وزارت دفاع ایتالیا نیز تاکید کرده این کشور عضو ائتلاف آمریکا نیست و برای حفاظت از منافع ملی خود در دریای سرخ به درخواست‌های خاص کشتی‌های ایتالیایی جواب خواهد داد. وزارت دفاع اسپانیا هم با رد درخواست آمریکا گفته است «ما به‌طور یکجانبه در عملیات در دریای سرخ مشارکت نخواهیم کرد.» روز چهارشنبه پدرو سانچز، نخست‌وزیر اسپانیا گفت که مایل است ایجاد یک کارگروه متفاوت برای رسیدگی به امنیت تردد دریایی در دریای سرخ را بررسی کند. وزارتخانه‌های دفاع فرانسه، ایتالیا و اسپانیا که بدنه‌ای قابل توجه را در ائتلاف دریایی آمریکا تشکیل می‌دادند، می‌گویند ارتباطی با ائتلاف نداشته و به‌صورت انفرادی یا در همکاری با ساختارهای اروپایی در دریای سرخ فعالیت می‌کنند.
این عبارات یک معنای دیگر نیز دارند. آمریکا محدوده پوشش ائتلاف را از دریای سرخ تا بخش شمالی اقیانوس هند اعلام کرده که در درون خود دارای زمینه‌های درگیری با قوای دریایی ایران است. با این حال کشورهایی که واشنگتن مدعی حضور آنها در ائتلاف دریایی است، حضور خود را به دریای سرخ منحصر کرده‌اند. این موضوع نشان می‌دهد، متحدان آمریکا نیت این کشور از تشکیل ائتلاف دریایی علیه یمن را «پایه‌گذاری برای تشدید تنش‌های بیشتر» می‌دانند و از این رو برای ابراز مخالفت با این موضوع از اجرای دستور‌کار آمریکا برای پیوستن به ائتلاف، امتناع کرده‌اند.

اعضای بی‌خبر
ائتلاف دریایی آمریکا از ایده تا اجرا، فرآیندی را طی کرده که بدون سابقه نبوده است. برای درک این فرآیند، باید ساختارها و روندهای طی شده که ریشه در نهادهای منطقه‌ای آمریکا در سراسر جهان دارند را شناخت و نسبت ائتلاف دریایی جدید را با آن تعیین کرد. نیروهای نظامی آمریکا در سطح جهان به هفت سرفرماندهی تقسیم شده‌اند که یکی از آنها با نام «ستاد فرماندهی مرکزی ایالات‌متحده‌آمریکا» با نام اختصاری «سنتکام»، وظیفه پوشش و حراست از منطقه غرب آسیا، آسیای میانه، شمال شبه‌قاره‌ هند و شاخ آفریقا را برعهده دارد. بخش دریایی سنتکام با نام «ستاد فرماندهی مرکزی نیروهای دریایی ایالات‌متحده‌آمریکا‌ مسئول حفاظت از آب‌های خلیج‌ فارس، خلیج عمان، دریای مکران و دریای سرخ است. این ستاد دارای دو بخش «ناوگان پنج دریایی آمریکا» و «نیروهای دریایی ترکیبی» می‌شود. نیروهای دریایی ترکیبی نیز دارای پنج یگان از یگان ضربتی 150 تا 154 می‌شود. از این میان، حوزه فعالیت یگان ضربتی 153 دریای سرخ است. با توجه به‌ بروز مخاطرات دریایی در این دریا از دزدان دریایی گرفته تا مشکلات غرب با محور مقاومت در این دریا، گروه ضربتی مزبور بنابر ادعای آمریکا از مدت‌ها قبل شامل 39 کشور است. استرالیا، بحرین، بلژیک، برزیل، کانادا، دانمارک، جیبوتی، مصر، فرانسه، آلمان، یونان، هند، عراق، ایتالیا، ژاپن، اردن، کنیا، کره‌جنوبی، کویت، مالزی، هلند، نیوزیلند، نروژ، عمان، پاکستان، فیلیپین، پرتغال، قطر، عربستان‌سعودی، سیشل، سنگاپور، اسپانیا، سریلانکا، تایلند، ترکیه، امارات، بریتانیا، آمریکا و یمن (دولت وابسته به غرب مستقر در عدن)، 39 کشور حاضر در این ائتلاف هستند.
علی رغم ادعای وجود و فعالیت این ائتلاف، آمریکا پس از آغاز حملات یمن علیه کشتیرانی رژیم صهیونیستی، از کشورهای حاضر در این ائتلاف مجدد درخواست کرد به ائتلاف جدیدی با نام «نگهبانان سعادت» بپیوندند.
پس از هفته‌ها گفت‌وگو، آمریکا اعلام کرد 9 کشور شامل: شامل بحرین، کانادا، فرانسه، ایتالیا، هلند، نروژ، اسپانیا، سیشل و بریتانیا به ائتلاف مزبور پیوسته‌‌اند؛ هرچند این تعداد با توجه به حضور رژیم و یک کشور دیگر، تا 12 دولت نیز اعلام شده است. بی‌اهمیت بودن قوای دریایی بحرین و سیشل و تردید در وجود توانمندی اقیانوس‌پیمایی نیروی دریایی این دو کشور و همچنین تعداد کم ناوگان هلند و نروژ و حالا رویگردانی فرانسه، ایتالیا و اسپانیا، ائتلاف دریایی عملا به سه دولت آمریکا، بریتانیا و رژیم محدود شده است. از 40 کشوری که برای آنها دعوتنامه ارسال شد، در مجموع بنا بر ادعای مقامات آمریکایی، 20 کشور در ائتلاف شرکت کرده‌اند که ما فقط 12 کشور را می‌شناسیم. 10 کشور ابتدایی به اضافه یونان و استرالیا. هنوز هشت کشور ناشناخته باقی مانده‌اند. ظاهرا آنها نمی‌خواهند به‌طور عمومی نام‌شان فاش شود. ابرقهرمانان نقابدار بسیار خشمگین هستند، اما این دنیای واقعی است. اصولا کشورها دوست دارند نام خود را به گروه‌ها و ائتلاف‌ها اضافه کنند، بنابراین اگر این‌گونه نباشند، یک‌جای کار می‌لنگد. آنها به‌طور کامل حاضر به سرمایه‌گذاری نبوده، البته حتی اعضای شناخته‌شده نیز چندان مشتاق به همکاری نیستند. به‌عنوان مثال استرالیا به‌تازگی 11 سرباز برای ائتلاف فرستاده است. هلند هم دو سرباز و نروژ 10 سرباز می‌فرستد. اگر همان 10 کشور ابتدایی در محاسبه لحاظ شوند، حالا به‌نظر می‌رسد تنها هفت الی هشت کشور در آن باقی مانده‌اند؛ تقریبا 80 درصد دعوت‌شوندگان درخواست آمریکا را رد کرده‌اند.

ادامه مطلب را اینجا بخوانید.