احتمالا با شنیدن نام ژاپن، کار و تلاش زیاد اولین مفهومی است که به ذهنتان میرسد. کرهجنوبی با پیشرفتهای چشمگیر اخیرش و چین بهعنوان دومین اقتصاد بزرگ جهان و الگویی برای رشد اقتصادی و صنعتی شناخته میشوند. کشورهای شرق آسیا هر کدام ویژگیهای منحصربهفردی دارند که پشت این ویژگیها مسیر و داستانی جذاب برای روایت وجود دارد. تایوان نیز از این قاعده مستثنی نیست. تاریخ این جزیره با اتفاقات بزرگ و ناگهانی گره خورده است.
اسپانیاییها و هلندیها تایوان را در قرن هفدهم میلادی بهعنوان مستعمره در اختیار داشتند و سپس چینیها کنترل آن را به دست گرفتند. با آغاز جنگ بین چین و ژاپن در سال 1895 میلادی، چینیها شکست خوردند و حاکمیت تایوان به دست ژاپنیها افتاد. پس از پایان جنگجهانی دوم و تسلیم ژاپن در برابر متفقین چین کنترل تایوان را به دست گرفت. در جریان جنگ داخلی چین و به قدرت رسیدن کمونیستها در این کشور، حکام غربگرای چین به تایوان عقبنشینی کردند و در این جزیره ساکن شدند. به این ترتیب در سال 1949 سرزمین اصلی چین در اختیار دولت کمونیستی یا همان جمهوری خلق چین و تایوان در اختیار دولت غربگرای جمهوری چین قرار گرفت. پس از این دوران تایوان با حمایت غرب رشد سریع اقتصادی و صنعتی شدن را آغاز کرد.
تا پیش از این اقتصاد تایوان متکی بر کشاورزی سنتی بود اما در این دوره با تکیه بر نیروی کار ارزان و فرهنگ کاری مناسب برخی کارخانههای غربی بهخصوص صنایع آلاینده و خطرناک به این جزیره منتقل شدند. در اواخر دهه 1960 و اوایل 1970 میلادی با توسعه تایوان و افزایش سطح رفاه و دستمزد در این جزیره خطر کوچ صنایع خارجی به دیگر کشورها، تایوان را تهدید میکرد. به همین جهت دولت تایوان موسسه تحقیقات فناوری صنعتی را در سال 1973 بهمنظور انتقال تمرکز صنایع تایوان از نیرویکار به صنایعی نوآوری محور ایجاد کرد. سپس این سازمان در سال 1976 قراردادی را با شرکت آمریکایی RCA امضا کرد که طبق آن تکنولوژی و فناوری ساخت ویفرهای سیلیکونی مورد نیاز برای صنعت نیمههادی به تایوان انتقال یافت. در همین سال 19 مهندس از تایوان برای آموزش در زمینه طراحی و تولید تراشه به آمریکا سفر کردند. سال بعد موسسه تحقیقات فناوری صنعتی، اولین کارخانه ساخت ویفر سیلیکونی را در تایوان راهاندازی کرد. این فرآیند رو به رشد ادامه داشت تا اینکه در سال 1985 موریس چانگ، دانشآموخته مهندسی مکانیک از دانشگاه ماساچوستو مهندسی برق از دانشگاه استنفورد که در آمریکا وارد صنعت شده بود و مدیرعاملی شرکت جنرال اینسترومنت را برعهده داشت، با دعوت دولت تایوان به این کشور سفر کرد تا صنعت نیمههادی را در آنجا گسترش دهد. چانگ در سال 1987 شرکت صنایع نیمههادی تایوان را بنیانگذاری کرد. در آن زمان شرکتهای دارای کارخانههای ساخت تراشه مثل اینتل و نک که غولهای سازنده تراشههای مجتمع محسوب میشدند، تراشه تولید میکردند و شرکت نوپای تایوانی رقبای بزرگی را در مسیرش میدید...
* تحریریه برنامه ملی میکرو الکترونیک ایران
مراجع
https://taiwantoday. tw/news. php?unit=6&post=9508
https://anysilicon. com/history-and-milestones-of-tsmc/
https://www. zoomit. ir/brand-story/339414-tsmc-brand-story/
https://fa. wikipedia. org/wiki/%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE_%D8%AA%D8%A7%DB%8C%D9%88%D8%A7%D9% 86