ندا اظهری، مترجم: روزهای آخر پاییز است اما انگار هنوز شهریور است و تازه می‌خواهیم وارد پاییز شویم. هوا انگار دلش نمی‌خواهد سرد شود. گهگاهی بارانی می‌گیرد اما نه آنقدر ادامه‌دار می‌شود که بتوان امیدوار شد به بارش و نه آنقدر پرحجم است که کم‌بارشی ماه‌ها و سال‌های قبل را جبران کند. هر سال هم بدتر از سال قبل می‌شود. این مشکل تقریبا جهانی است اما از آنجایی که ما روی نوار گرم و خشک کره زمین قرار گرفته‌ایم، با شدت بالاتری با این چالش مواجه هستیم. همین تابستانی که گذشت تقریبا گرم‌ترین روزهای کره زمین رقم خورد که کشور ما هم از آن مستثنی نبود. با تداوم این اوضاع واقعا نمی‌توان امیدوار بود که آیا زمستان هم به همین منوال پیش خواهد رفت یا می‌توان چشم‌انتظار بارش برف بود تا شاید بخشی از کم‌بارشی پاییز را برایمان جبران کند. در یکی دو هفته‌ای که گذشت کنفرانسی با عنوان «کنفرانس تغییر اقلیم سازمان ملل متحد 2023» (COP28) در دبی برگزار شد که بیست‌وهشتمین دوره آن بود و کشورهای عضو کنوانسیون سازمان ملل پیرامون چهارچوب‌های تغییر اقلیم به بحث و گفت‌وگو پرداختند.

«النینو» کار دست دنیا داد
به گزارش washingtonpost، گرمایش بیش از حد که در دنیا از آن به پدیده «النینو» یاد می‌شود، نوعی الگوی اقلیمی است که باعث شده دمای کره زمین طی شش ماه گذشته با بالاترین حد خود برسد. پیش از این نزدیک‌ترین حد «النینو» که در کره زمین اتفاق افتاده بود، به 75 سال گذشته برمی‌گردد. افزایش ناهنجاری‌های دمای آب و تقویت الگوهای غیرعادی وزش باد در اقیانوس آرام استوای مرکزی و شرقی حکایت از آن دارد که تاثیرات شدید آب‌وهوایی که در قالب پدیده «النینو» تعریف می‌شود اگر سرعت نگیرد در سراسر جهان ادامه خواهد داشت. این پدیده شامل موج‌های گرمایشی، خشکسالی و آتش‌سوزی‌های پی‌درپی در کشورهای مختلف از جمله استرالیا، سیل‌های مرگبار در کنیا، خشکسالی و سیل در بخش‌هایی از آمریکای‌جنوبی است. در آمریکا نیز پدیده «النینو» خود را با بارش‌های شدید باران در امتداد ساحل خلیج و فلوریدا نشان می‌دهد که به‌تازگی سیل‌های شدیدی را نیز به بار آورده و شرایط مرطوب و طوفانی را برای کالیفرنیا پیش‌بینی کرده است. پدیده «النینو» به گرم‌تر شدن بیش از حد نرمال آب‌ها در امتداد شرقی خط استوا و مرکز اقیانوس آرام اطلاق می‌شود؛ الگویی که آب‌وهوای مرطوب و طوفانی را به برخی از نقاط کره زمین هدایت می‌کند و برخی دیگر را از رطوبت بی‌بهره می‌گذارد. بررسی‌ها نشان می‌دهد که گرما در سطح اقیانوس‌ها تحت تاثیر الگوهای غیرعادی وزش باد ادامه می‌یابد که از سمت غرب به داخل می‌وزد و از این رو کارشناسان پیش‌بینی کرده‌اند که تا 54 درصد این احتمال وجود دارد که پدیده «النینو» به لحاظ تاریخی قدرتمندتر شود. تاکنون نیز بارها در برهه‌های تاریخی این پدیده باعث بروز خشکسالی، سیلاب‌ها و آتش‌سوزی‌های شدیدی در دنیا شده است. شدیدترین «النینو» که با آن دست به گریبانیم، باعث شده میانگین دمای کره زمین تا حد زیادی بالا برود و حتی در سال 2023 رکورد گرم‌ترین روزهای کره زمین بارها شکسته شود به‌طوری که حتی گمانه‌زنی‌ها حکایت از آن دارد که این رکوردشکنی در سال 2024 نیز به بالاترین حد خود برسد.
چشم‌انداز 27 ساله امارات تا رسیدن
به انتشار صفر کربنی
کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد در سال 2023 که بیشتر با نام COP28 شناخته می‌شود، بیست‌وهشتمین کنفرانس تغییرات آب‌وهوایی سازمان ملل است که هرساله برگزار می‌شود و امسال هم طبق سنت هرساله برگزار شد. این رویداد برای دولت‌ها در نظر گرفته شده تا درمورد سیاست‌های محدودکننده افزایش دمای جهانی و انطباق با اثرات مرتبط با تغییرات آب‌وهوایی به توافق برسند. انتخاب امارات به‌عنوان میزبان کنفرانس امسال، به دلیل سابقه این کشور در تولید و صادرات سوخت‌های فسیلی، به موضوعی بحث‌برانگیز در حاشیه این کنفرانس تبدیل شد. رئیس این کنفرانس یعنی سلطان احمد الجابر، ریاست شرکت ملی نفت ابوظبی را برعهده دارد که بر توسعه استخراج نفت و گاز نظارت می‌کند. باوجوداین، صنایع سوخت‌های فسیلی برای کاهش تولید به‌منظور کاهش تغییرات آب‌وهوایی تحت فشار هستند. امارات به دلیل آب‌وهوای گرمی که دارد یکی از مهم‌ترین کشورها با اثربخشی از گرمایش زمین و انتشار گازهای گلخانه‌ای به شمار می‌رود و به دنبال ائتلاف اقلیمی و هوای پاک که در این کنفرانس نتیجه شد، امارات در تلاش است تا انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا حد امکان کاهش دهد و دولت این کشور متعهد شده که انتشار کربن را تا سال 2050 به صفر برساند. این کشور تاکنون به‌طور بین‌المللی 50 میلیارد دلار روی انرژی‌های پاک سرمایه‌گذاری کرده و قرار است تا هفت سال آینده 50 میلیارد دلار دیگر هم روی این انرژی‌ها سرمایه‌گذاری کند. علاوه‌بر دبی، تمام کشورهای حاضر در این کنفرانس به توافق رسیدند تا مصرف سوخت‌های فسیلی را تا 2050 کاهش دهند. این درحالی است که برخی کارشناسان عنوان کرده‌اند رسیدن به این توافق تنها راه‌حل نیست. در این توافق، قرار است دولت‌ها با سه‌برابر کردن ظرفیت استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر در دنیا تا سال 2030، با کاهش مصرف ذغال‌سنگ و سرعت بخشیدن به تولید فناوری‌های جذب و ذخیره‌سازی، به حفظ محیط‌زیست کمک کنند. برخی کارشناسان معتقدند از آنجایی که پیش گرفتن این مسیر به سرمایه‌گذاری بالایی نیاز دارد به نظر می‌رسد کشورهای ثروتمند تمایل چندانی به سرمایه‌گذاری در کشورهایی با درآمد پایین نداشته باشند. از این رو پیش‌بینی می‌شود کشورهای در حال توسعه همچنان در حرکت در مسیر تولید فناوری‌های جدید با هدف کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای با مشکل مواجه شده و آنقدر موفق نباشند.

ادامه مطلب را اینجا بخوانید.