جهان گرم می‌شود، ایران گرم‌تر

زینب مرزوقی، خبرنگار گروه نقد روز: شاید به‌ خاطر داشته باشید که تابستان امسال، کارشناسان از گرمای بی‌سابقه جهان و احتمال شکستن رکورد گرما در سال 2023 یا 2024 بسیار سخن می‌گفتند. غرب آسیا و خصوصا چین به دلیل میزان گرمای بی‌سابقه تابستان گذشته حتی تلفات هم داشت و بسیاری هم راهی بیمارستان شدند. حالا این گرما تا پاییز کش پیدا کرده و پای گرما به اواخر پاییز و به تعبیری، چند روز مانده به شب چله هم کشیده شده است. آب و هوای کشورمان نه‌تنها از این قاعده مستثنی نیست بلکه وضعیت آن به گفته کارشناسان محیط‌زیست حتی بدتر از سایر نقاط جهان است و سه برابر میانگین جهانی، گرمتریم. دو روز گذشته هم اصغری، کارشناس هواشناسی در رسانه ملی اعلام کرد که دمای 9 درجه‌ای تهران در این موقع از سال، در 50سال گذشته بی‌سابقه بود. همچنین مدیریت منابع آب ایران بیانگر آن است که کشور با کاهش ۶ درصدی بارش از ابتدای مهر ماه امسال تاکنون، نسبت مدت مشابه سال قبل روبه‌رو شده است. بر این اساس از ابتدای سال آبی جاری تا ۱۸ آذرماه 34.2 میلی‌متر بارش در کشور رخ داده است؛ درحالی‌که در دوره بلندمدت 47.2 میلی‌متر بارش در این مدت داشتیم و این نشان از کاهش ۲۷ درصدی بارش‌های امسال نسبت به دوره بلندمدت دارد. بارش‌های از ابتدای سال آبی جاری تا ۱۸ آذر ماه در مقایسه با همین بازه زمانی سال گذشته که میزان بارش‌ها 36.5 میلی‌متر بوده، ۶ درصد کاهش را نشان می‌دهد.

اما دلیل این گرما و تبعات روزهای گرم زمستانی چیست؟
محمد درویش می‌گوید که دو روز گذشته در کاپ28 و در دبی، دانشمندان ‌آی‌پی‌تی‌سی اعلام کردند که 2023 گرم‌ترین سال در میان 180 هزار سال گذشته زمین بود. این کارشناس معتقد است که گرمای زمین یک ماجرای جهانی است و ایران نیز به دلیل اینکه اکثر مساحتش در عرض 20 تا 25 درجه کره شمالی زمین قرار گرفته است، بیشترین تابش خورشید را دارد و بنابراین بیشترین عوارض را هم از جهان‌گرمایی خواهد داشت. درویش می‌گوید: «در کوهستان‌های ما نیز وضعیت بسیار نگران‌کننده است و بخش قابل توجهی از ذخیره یخچالی‌مان را از دست دادیم و عملا به جز علم‌کوه که هنوز مقداری یخ و برف دارد، باقی کوهستان‌های ما از یخچال‌ها تهی شده‌اند. ماجرایی که سال گذشته در زردکوه اتفاق افتاد، بحران کمبود آبی که در شهرکرد صورت گرفت و هشدارهایی که برای طرح‌های انتقال آب از سرچشمه‌های کارون و دز به یزد و اصفهان داده می‌شود، به‌زودی کف‌گیرش ته دیگ می‌خورد و آبی دیگر باقی نمی‌ماند. همه این هشدارها نشان‌دهنده این است که ماجرای تغییر اقلیم جدی است و اکنون که ما درحال گفت‌وگو هستیم، سخت‌ترین جدال‌های تاریخ نیم قرن اخیر کاپ28 میان کشورهای دارنده نفت و 110 کشوری که پیشنهاد دادند سوخت فسیلی تا 2037 وجود داشته باشد، درحال شکل‌گیری است. مجادله‌ها بسیار سخت است. اوپک درخواست نشست فوری کرده است.»
درویش ادامه می‌دهد که چهره جهان درحال تغییر است. «ما مجبوریم به سمت یک جراحی بزرگ و دردناک برویم. برخی از کشورها درحال تطابق با مساله‌اند، مانند عربستان سعودی که درحال ساخت بزرگ‌ترین نیروگاه خورشیدی جهان است. یک گیگاوات ظرفیت دارد و تا 2030 آماده بهره‌برداری است. یک‌سوم کل برقی که در کشورمان تولید می‌شود. همچنین امارات متحده عربی نیز دو هفته گذشته، از بزرگ‌ترین نیروگاه خورشیدی فعلی بهره‌برداری کرد. با وجود اینکه این کشورها نیز صادرکننده نفت و مخالف حذف سوخت فسیلی هستند اما باز هم درحال آماده‌سازی خودشان برای شرایط اقلیمی آینده هستند؛ چراکه به‌شدت جامعه جهانی نسبت به محصولاتی که فرآیند تولید آن با انتشار گاز گلخانه‌ای توام است، سختگیری می‌کند. از 2030 مالیات بالا برای ساخت فولاد، آهن و سیمان وضع خواهد شد و صادرکنندگان این سه محصول دیگر قادر به صدور این محصولات نخواهند بود. آن موقع است که صادرکنندگانی مانند کشور ما با یک بحران روبه‌رو خواهند شد زیرا وضعیت فعلی محیط‌زیستی‌شان را از دست می‌دهند که نمونه آب و هوای آن در شهرهای اصفهان، اراک و اهواز درحال مشاهده است. در عین حال دیگر اجازه تولید آن محصول و صدور آن به ما داده نمی‌شود.» درویش همچنین از عدم مشارکت مسئولان محیط‌زیستی کشورمان در اجلاس کاپ28 در دبی گله می‌کند و می‌گوید: «از میان 191 کشور جهان تنها یک کشور این معاهده را امضا نکرد و آن ایران است. به جای اینکه از حق خودمان دفاع کنیم، ترجیح دادیم بیرون گود بنشینیم. این هم وضعیت فعلی ماست. آبشار یخی در ارتفاع 5 هزار متری دماوند وقتی می‌شکند، یعنی دیگر کار بسیار سخت است. ما یک ایستگاه در موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع در منطقه آبسرد داریم که تحقیقات اخیر آن نشان می‌دهد در بررسی60 ساله، دما 2 و هفت دهم درجه بیشتر شده است، درصورتی‌که در طول 60 سال در کره زمین، 85 صدم سلسیوس افزایش پیدا کرده است. میزان افزایش دما در ایران بیش از 3 برابر متوسط جهانی است. ما هنوز این واقعیت‌ها را درک نکرده‌ایم و بر مبنای نیازهای روز حرکت می‌کنیم. هرکسی هم برخلاف نظر ما حرف بزند، به او انگ می‌زنیم.»

ادامه مطلب را اینجا بخوانید.