محمدرضا حاجی‌عبدالرزاق، خبرنگار گروه ورزش: تیم ملی نوجوانان فوتبال ایران بعد از برتری مقابل برزیل، در دیدار مقابل یکی دیگر از مدعیان این جام در حالی نتیجه را واگذار کرد که تا دقایق پایانی همچنان امید‌ها در اردوی این تیم برای کسب نتیجه زنده بود اما یک اشتباه مرگبار از گلر این تیم باعث شد تا نتیجه و 3 امتیاز از کف شاگردان حسین عبدی بپرد. در این خصوص دقایقی با فرزاد آشوبی پیشکسوت فوتبال ایران که سابقه کار با رده‌های سنی را در کارنامه دارد به گفت‌وگو نشستیم که متن آن را در ادامه می‌خوانید.

بازی با انگلیس چطور بود؟ در اوج ناباوری این دیدار به سود حریف به پایان رسید. به نظر می‌رسد بارش شدید باران تا حد زیادی روی این دیدار از لحاظ مسائل فنی و کارهای تاکتیکی و ترکیبی تاثیرگذار بود.
در وهله اول باید به بچه‌های خوب تیم ملی نوجوانان خسته نباشید و خداقوت بگوییم. در هر صورت آنها دو بازی سخت مقابل انگلیس و برزیل را با تمام وجود مبارزه کردند، جنگیدند و تلاش کردند تا در این دو دیدار پیام‌آور شادی باشند. اتفاقی که در بازی با برزیل محقق شد اما در این بازی نتوانستند دست به این کار بزرگ بزنند اما این تلاش، انرژی و سختکوشی بازیکنان در هر دو بازی این تیم در حد عالی وجود داشت. بنابراین باید به خاطر داشتن این بازیکنان مستعد و باکیفیت خوشحال باشیم.

از لحاظ فنی این دیدار چطور بود؟
بحث اصلی به همین موضوع یعنی بحث فنی در این بازی مربوط می‌شود. متاسفانه نه در مقابل برزیل که با پیروزی ما تمام شد و نه در این دیدار که در دقایق آخر نتیجه را واگذار کردیم هیچ نشانه‌ای از فوتبال امروزی و مدرن را به شخصه مشاهده نکردم. این امر جای تاسف بزرگی دارد چون نزدیک به دو سال است که این گروه مستعد و قوی در اختیار این کادرفنی هستند اما تنها چیزی که ما امروز در مسابقات جام‌جهانی می‌بینیم، یک تلاش و دوندگی است که از بازیکنان در زمین مسابقه می‌بینیم.

یعنی طرح و ایده فنی خاصی را از سوی تیم ملی در این دیدار مشاهده نکردید؟
حداقل من نتوانستم ایده یا طرحی را در این دو بازی پیدا کنم که به این موضوع خوشبین شوم یا خوشحال شوم که حتی اگر در این دیدارها نتیجه هم نگرفتیم، حداقل به لحاظ ساختار و کیفیت فوتبال، یک تیم بابرنامه، هدفمند و امروزی را از خود به نمایش بگذاریم. واقعا نمی‌دانم این دور باطل در فوتبال ما قرار است چه زمانی به پایان برسد؟

به هر صورت به احتمال زیاد ما از این گروه صعود خواهیم کرد.
بله، درست است و این امر هم احتمالا محقق خواهد شد. تیم بعدی هم تیمی نیست که بتواند در مقابل بچه‌های ما مقاومت کند و قطعا بازی آخر مرحله گروهی را با پیروزی پرگلی پشت سر خواهیم گذاشت اما درنهایت رفتن به مراحل بالاتر این جام هم فکر نمی‌کنم عایدی برای فوتبال ما داشته باشد. اصل اتفاق خوب این است که ما بتوانیم در امر سازندگی موفق باشیم و بتوانیم این استعدادها و این بازیکنان خوب را به فوتبال امروزی دنیا نزدیک کنیم و اینها را به این سطح برسانیم.

به این موضوع خوشبین نیستید؟
من نمی‌توانم خوشبین باشم و فقط افسوسش باقی می‌ماند.

فکر نمی‌کنید بارش شدید باران باعث شد تا کیفیت اصلی خود را به نمایش نگذاریم؟
اصلا از این بازی فاصله بگیریم. دیدار با برزیل را عرض می‌کنم. ما در این دیدار هم این‌طور نشان دادیم که خوب می‌دویم، خوب تلاش می‌کنیم و به دنبال استفاده از اتفاقات بازی هستیم؛ تمام! نه طرحی و ایده‌ای و نه فکر خاصی. اگر ایده‌ای بود در این بازی می‌دیدیم اما آنجا هم روی اشتباهات حریف و کیفیت فردی بازیکنان‌مان در لحظه‌های خاص موفق شدیم به پیروزی برسیم. شاید بیش از حد دارم سخت می‌گیرم اما وقتی سبکی که رقبا دارند کار می‌کنند را می‌بینم، مدلی که ما داریم کار می‌کنیم هیچ سنخیتی با فوتبال امروزی دنیا ندارد و این نقطه مایوس‌کننده ماجرا به شمار می‌رود. ما داریم از رده‌های سنی صحبت می‌کنیم که در ابتدای یک مسیر بزرگ و سخت قرار دارند. نباید امروز و آینده اینها را فدای تک‌ بازی‌ها، تک مسابقات و تورنمنت‌ها کنیم. چطور آنها با این وضعیت می‌توانند ساخته شوند یا چطور برای آینده امیدوار باشیم که بخش بزرگی از این بچه‌ها این موقعیت را داشته باشند که مثلا به فوتبال اروپا بروند؟ با این وضعیت نمی‌شود! با این مدل از فوتبال و این شکل از بازی نمی‌توانیم تصور موفقیت‌های بزرگ را در آینده داشته باشیم.

با این اظهارات، ایراد اصلی شما به کادرفنی تیم ملی است؟
من به کادر ایرادی نمی‌گیرم بلکه ایرادم این است که ما اصلا برای فوتبال‌مان صاحب فلسفه نیستیم. این فلسفه را هم فدراسیون و کمیته فنی باید مشخص کنند. ما باید بتوانیم این کار را انجام بدهیم. چطور می‌شود ژاپن، عربستان، کره، قطر و امارات بتوانند؟ خیلی از آنها از ما کیفیت و پتانسیل پایین‌تری دارند و سعی می‌کنند خودشان را به فوتبال روز دنیا وصل کنند اما ما نتوانیم و به دنبال این مسیر هم نباشیم.

با همه این تفاسیر اما کارشناسان زیادی در این چند روز بین دو بازی تیم ملی، برخلاف نظر شما صحبت کرده و تیم ملی را صاحب سبک و با ایده‌های تاکتیکی درست و مناسب معرفی کردند. فکر نمی‌کنید شاید تعریف و تمجید بیش از حد از بازیکنان باعث اعتمادبه‌نفس کاذب آنها برای بازی با انگلیس شده باشد.
واقعا درباره اعتمادبه‌نفس بازیکنان نمی‌دانم چه اتفاقی افتاده باشد اما اگر واقع‌بین باشیم، عزیزانی که درباره بازی با برزیل اظهارنظر می‌کنند، در همان بازی هم قابل مشاهده بود که ما تیمی هستیم که دوندگی و تلاش زیاد داریم اما زمانی که توپ را می‌گیریم، فقط یک ایده داریم؛ اینکه با استفاده از اشتباهات حریف، ضدحمله بزنیم. ما قادر نیستیم بازی را به میل خودمان کنترل کنیم. ما توان و برنامه این کار را نداریم. در همین بازی با انگلیس اگر در 10 دقیقه پایانی بازی قادر بودیم توپ را در زمین حریف به گردش دربیاوریم و آنجا بتوانیم حریف را از دروازه خودمان دور نگه داریم، این احتمال وجود داشت که بتوانیم بدون شکست این بازی را ترک کنیم. اما چنین مساله‌ای را شما مشاهده کردید؟ کماکان تیمی بودیم که عقب نشسته و سعی در دفع توپ دارد. با اضافه کردن کسری طاهری هم منتظر بودیم ببینیم چه اتفاقاتی می‌افتد. این مسائل نمی‌تواند به ما دورنمایی از موفقیت بدهد. فرضا این جام را با موفقیت پشت سر گذاشته و تا مراحل نهایی هم صعود کنیم اما این نباید باعث شود که ایرادات و مشکلات بزرگی که در فوتبال‌مان داریم را نبینیم. جوانان و امیدهای ما هم حذف شدند. آن هم در مقابل تیمی مانند مالزی به خاطر یک کارت بیشتر یا در بازی‌های آسیایی از هنگ‌کنگ شکست خوردیم. اینها زنگ‌خطرهایی هستند که سال‌های قبل مقابل قطر و امارات و ازبکستان یا عربستان به صدا درآمده بودند، حالا به جایی رسیدیم که دارد با هنگ‌کنگ به صدا درمی‌آید. پس باید بپذیریم که نیازمند تغییر، راهکار و فلسفه درست هستیم. این سبک و مدل از فوتبال در تیم‌های پایه نمی‌تواند آینده‌ساز فوتبال برای این بچه‌ها و کشورمان باشد.