میراحمدرضا مشرف، پژوهشگر حوزه بین‌الملل: در شرایطی که مساله فلسطین و وضعیت بحرانی غزه، دولت محافظه‌کار بریتانیا را در هم ریخته و نخست‌وزیر را به خانه‌تکانی اساسی در اعضای اصلی کابینه خود وادار کرده است، اوضاع در دیگر حزب بزرگ انگلستان یعنی حزب کارگر نیز به‌هیچ‌عنوان خوب نیست و بحران غزه اثرات خود را بر این حزب هم کاملا آشکار کرده است. در همین راستا هفته‌نامه «ویک» با اختصاص تیتر اصلی و همچنین طرح روی جلد خود به این موضوع، وضعیت حزب کارگر را به نقل از روزنامه‌نگاران معروف انگلیسی مورد بررسی قرار داده است. یکی از همین روزنامه‌نگاران انگلیسی معتقد است فلسطین جایگاه بزرگی در ذهن حزب کارگر دارد. اگرچه این جایگاه می‌تواند تا حدی از یک همدردی فوری قابل درک با فلسطینی‌ها سرمنشأ گرفته باشد، اما ماهیت مساله فراتر از این است؛ در واقع بحث بر سر «هویت سیاسی» و یک علت تعیین‌کننده برای فعالان چپ است. این موضوع شدت کشمکش کنونی حزب کارگر بر سر غزه و مشکلات احتمالی بر سر راه «کر استارمر» [رهبر حزب] را توضیح می‌دهد. او خط حزبی را در مساله فلسطین تعیین کرده است: «مخالفت با درخواست‌های آتش‌بس کامل در غزه»، آن هم فقط به این دلیل که چنین آتش‌بسی ممکن است به شبه‌نظامیان حماس این امکان را بدهد که حملات بعدی را پایه‌ریزی کنند. بنابراین به جای آتش‌بس فوری، باید درخواست «توقف‌های بشردوستانه» را مد نظر قرار داد.
اما خبرنگار شبکه خبری بی‌بی‌سی در رابطه با این موضع‌گیری استارمر می‌گوید که حدود یک‌سوم از نمایندگان حزب کارگر با این نظر وی مخالف هستند که از میان آنها 17 نفر جزء اعضای پیشرو حزب در پارلمان محسوب می‌شوند. در همین راستا این هفته «عمران حسین» نماینده برادفورد، در پشتیبانی از آتش‌بس، از کابینه‌درسایه انگلیس [کابینه اپوزیسیون دولت] استعفا داد. «صادق خان» شهردار لندن، «اناس سرور» رهبر حزب کارگر اسکاتلند و «اندی برنهم» شهردار منچستر بزرگ هم مواضع مشابهی را دنبال می‌کنند. در این رابطه خبرنگار دیگری از روزنامه «میل» معتقد است استارمر در موضع‌گیری در قبال بحران غزه با ثبات نشان نداده است. تعهد صریح او در آغاز جنگ - من در کنار اسرائیل ایستاده‌ام –بی‌سروصدا کنار گذاشته شد. او با ایستادن در برابر کوربین‌ها [حامیان جرمی کوربین] در اتخاذ خط روشن در برابر حماس تا حدی فولادین نشان داد. او همچنین به شکل معقولی انتقادات را نادیده گرفت و به اعضای پیشرو حزب اجازه ابراز مخالفت داد. اگر او آنها را اخراج می‌کرد ممکن بود یک اثر دومینوی غیرضروری ایجاد کند و کل برنامه‌هایش را با بی‌ثباتی مواجه سازد.
با این حال خبرنگار گاردین دیدگاهی کاملا متفاوت از خبرنگار میل دارد. او بر این اعتقاد است که این بحرانی که او کوچک می‌خواند در واقع ساخته خود استارمر است. درواقع موضع استارمر چیزی متفاوت از حفظ اعتدال بوده است. او اندی مک‌دونالد، نماینده مجلس از میدلزبرو را به دلیل اینکه در یک سخنرانی اعلام کرد که «همه مردم اعم از اسرائیلی‌ها و فلسطینی، از رودخانه تا دریا، باید بتوانند درآزادی مسالمت‌آمیز زندگی کنند»، از کار معلق کرد. در حزب کارگر استارمر این اقدام مک‌دونالد، شرم‌آور تلقی می‌شود و کسانی که با کشتار جمعی در غزه مخالفت می‌کنند، در معرض خطر از دست دادن شغل خود هستند. اما از دیدگاه «اندرو مار»، یکی دیگر از خبرنگاران انگلیسی، در حال حاضر در درون حزب کارگر دو موضوع مهم قابل بحث وجود دارد. نخست اینکه آیا این جدال اقتدار رهبر حزب استارمر را تضعیف خواهد کرد؟ و دوم اینکه آیا این مساله بر موقعیت حزب در انتخابات بعدی تاثیر خواهد گذاشت؟ وی این‌گونه پاسخ می‌دهد که در حال حاضر چهار میلیون رای‌دهنده مسلمان در بریتانیا وجود دارد که اکثریت آنها از حزب کارگر حمایت می‌کنند. تیم استارمر بر این باور است که تنها 10 درصد از آنها ممکن است آنقدر از این رویکرد حزب خشمگین باشند که تصمیم به خروج از حزب بگیرند. البته هیچ‌کدام از این بحث‌ها در مقایسه با «بدبختی و وحشت در غزه» اهمیتی ندارد اما اقتدار دولت بعدی در بریتانیا به بازی گرفته شده است. میلیون‌ها رای‌دهنده در تلاش هستند تا بفهمند استارمر به‌عنوان نخست‌وزیر چگونه خواهد بود و به همین دلیل با چشمانی تیزبین در حال تماشا هستند.