عضو کمیته فنی فدراسیون والیبال در گفت‌وگو با «فرهیختگان»:
مهدی منصرف، خبرنگار: سومین نشست کمیته فنی فدراسیون والیبال روز دوشنبه 8 آبان‌ماه با حضور رئیس فدراسیون والیبال و اعضای کمیته فنی برگزار شد و در پایان این جلسه 5 ساعته قرار شد محمدرضا داورزنی از جیانلورنزو بلنجینی، ویتال هاینن، روبرتو پیاتزا و ولادیمیر آلکنو به‌عنوان گزینه‌های خارجی و پیمان اکبری و سعید معروف به‌عنوان گزینه‌های داخلی براساس هدفگذاری المپیک 2028 برنامه اختصاصی دریافت کند. جهانگیر سیدعباسی عضو کمیته فنی فدراسیون والیبال با «فرهیختگان» درخصوص گزینه‌های هدایت تیم ملی صحبت کرد که در ادامه می‌خوانید.
گزینه‌های را که از آنها برای حضور در تیم ملی برنامه خواسته شده است، چگونه می‌بینید؟
طبق صحبت‌های داورزنی در جلسه کمیته فنی، با نفرات بیشتری صحبت شده است که آنها قرارداد داشته‌اند و امکان حضور در ایران را نداشته‌اند. داورزنی 14 شاخص برای انتخاب مربی تیم ملی درنظر گرفته بود و انصافا آنقدر جامع بود که هرکسی قصد اضافه کردن شاخص دیگری را داشت، متوجه می‌شد که در بین همان 14 شاخص می‌گنجند. براساس همین شاخص‌ها نیز به مربیان داخلی و خارجی رسیدند و فکر می‌کنم می‌تواند فیلتر خوبی برای انتخاب سرمربی تیم ملی باشد.
بعد از قطع همکاری با عطایی، رئیس فدراسیون از انتخاب گزینه سطح بالای خارجی برای تیم ملی صحبت کرد و حرفی از مربی داخلی مطرح نبود. این صحبت داورزنی در آن مقطع برای برداشتن فشارها بود یا دلایل دیگری باعث شد که همچنان مربیان داخلی شانس هدایت تیم ملی را داشته باشند؟
فکر نمی‌کنم صحبت‌های داورزنی در آن مقطع برای برداشتن فشارها بود. صادقانه قبل از حضور بهروز عطایی، جریان بسیار قوی ایجاد شده بود که مربی داخلی می‌تواند سرمربی تیم ملی شود. در آن مقطع اکثر دوستان والیبالی عنوان می‌کردند مگر مربیان داخلی چه ایرادی دارند. این فشار و تفکراتی که ایجاد شده بود درنهایت باعث شد به‌سمت داخلی برویم. درحال‌حاضر یک جریان دیگر است که می‌گوید نمی‌شود همه مربیان داخلی را با یک چوب زد. بهروز عطایی به‌عنوان یک مربی داخلی مانند برخی مربیان خارجی موفق نبوده و یک‌عده تفکرشان این است که باز هم می‌توانیم به مربیان داخلی اعتماد کنیم. به‌احتمال بسیار قوی اگر مربیان داخلی هم انتخاب شوند دستیار اول‌شان خارجی خواهد بود. این انتخاب و ترجیح داورزنی نیست و خواسته عموم و تفکرات حاکم بر جامعه والیبال است که هنوز هم اعتقاد دارند بعضی مربیان داخلی توان هدایت تیم ملی را دارند و نباید با چوب بهروز عطایی بقیه را زد.
والیبال بعد از روند موفقیت‌های سالیان گذشته مانند فوتبال و کشتی به خانه‌های مردم راه یافت و اقبال عمومی بسیاری را جذب کرد. این رشته مانند فوتبال برای مردم بسیار مهم شده است. بسیاری اعتقاد دارند با توجه به ناراحتی مردم در آن مقطع سناریویی طراحی شد تا با مطرح کردن حضور دوباره مربی خارجی تا حدودی فشارها کمتر شود و در زمان مناسب دوباره به یک گزینه ایرانی رسید. این تحلیل را قبول دارید؟
موافق این موضوع نیست. اولا اگر قصد آوردن مربی خارجی را داریم باید مربی خیلی‌خوب بیاوریم و مربی خوب و متوسط به‌درد ما نمی‌خورد. از 4 گزینه خارجی، 3 مربی تیم دارند و تا اواخر اردیبهشت امکان حضور در ایران را ندارند.
همکاری با تیم ملی والیبال ایران برای این مربیان وسوسه‌کننده نیست که درصورت داشتن شرایط مالی مناسب، قراردادشان را فسخ کنند؟
حقوق مساله‌ای نیست و برای بسیاری از مربیان والیبال ایران با توجه به پتانسیل خوبی که دارد، چالش جذابی است. یک‌سری فاکتورها مثل مسائل فرهنگی و مدیریتی نیز مطرح است. ما دو هدف کلان داریم که بدون تعارف رسیدن و دسترسی به هدف اول که سهمیه المپیک است، محال و خیلی‌سخت است. شانس کسب سهمیه المپیک پاریس برای ما یک در هزار است. سه تیم ایتالیا، آرژانتین و اسلوونی خیلی با ما فاصله دارند. بعد از آنها تیم صربستان است که در رنکینگ 353 امتیاز دارد و بعد از این تیم نیز کوبا، هلند، ترکیه و ایران قرار دارند. درحال‌حاضر 6 تیم به المپیک رفتند و یک تیم از قاره آفریقا انتخاب خواهد شد و با حضور فرانسه به‌عنوان میزبان المپیک تکلیف 8 تیم مشخص شده است. 3 تیم ایتالیا، آرژانیتن و اسلوونی نیز در رنکینگ بالاتر از ما هستند و ما درصورت برتری تمام دیدارهای خود به آنها نخواهیم رسید. تیم 11 نیز صربستان است و ما با رتبه پانزدهم 307 امتیاز داریم و 46 امتیاز از آنها عقب هستیم. عملا رسیدن به این تیم محال است. از میان 4 گزینه خارجی نیز تنها آلکنو تیمی ندارد و بیکار است. هاینن با تیم ملی بانوان آلمان و یک تیم باشگاهی بانوان ترکیه قرارداد دارد و دو مربی دیگر نیز قرارداد دارند. درخصوص آلکنو نیز شنیدم که تمایل دارد به‌عنوان مدیرفنی حضور داشته باشد.
با این شرایط به‌نظر می‌رسد درنهایت به دو گزینه داخلی خواهیم رسید؟
نه اینکه به گزینه داخلی رسیده باشیم و درحال‌حاضر نیز دوبرابر گزینه‌های داخلی، گزینه خارجی داریم. به‌نظرمن در گزینه‌های داخلی نیز توانمندترین افراد که 14 شاخص مدنظر را داشتند همین دو نفر بودند.
فکر می‌کنید درصورت حضور گزینه داخلی و درکنار آن انتخاب یک تمرین‌دهنده خارجی، امکان موفقیت و از طرفی بازگشت اعتماد مردم به مربیان داخلی خواهیم بود؟
صادقانه ممکن است نحوه مدیریت، سوابق، کاریزما، مقبولیت جهانی و شرایط دیگر این دو مربی ایرانی با هم متفاوت باشد و نمی‌توانیم آنها را در یک سطح دید. ممکن است یک‌سری امتیازات پیمان اکبری نسبت به معروف داشته باشد و یک‌سری آیتم‌های مهم‌تر را سعید داشته باشد. از طرفی والیبال ایران ازلحاظ غنای فنی در 10 ساله گذشته در بهترین شرایط قرار دارد. هیچ وقت این همه بازیکن خوب نداشتیم. در پست پشت‌خط‌زن ما 5 بازیکن خوب داریم، درحالی‌که در گذشته به ندرت 2 نفر داشتیم. درحال‌حاضر 7، 8 دریافت‌کننده تاپ داریم و در دفاع وسط و لیبرو شرایط همین‌طور است و فقط در پست پاسوری هنوز جای معروف خالی است. نمایش معروف با بقیه پاسورها فعلا فاصله دارد. ما بیشتر از اینکه از نقاط فنی بخوریم، از نقاط مدیریتی خوردیم. منظور از مدیریت، مدیریت تیم و داخل زمین است، نه مدیریت فدراسیون. در بُعدی که بتوانیم حواشی را کنترل کنیم، بهترین بازی را از بازیکنان بگیریم، بازیکنان را درگیر حاشیه نکنیم و موارد دیگر آسیب دیدم و خودمان را با دست خودمان وارد حاشیه کردیم. یک مربی ایرانی بتواند حواشی، رهبریت، مدیریت و اعمال دانش داشته باشد حتما موفق خواهد شد. دراکنون شاید محمد موسوی و میلاد عبادی‌پور هر مربی را نپذیرد. من سال‌هاست که تیم دارم و مربیگری می‌کنم، اما شاید این نفرات سعید معروف بدون تجربه را خیلی راحت و بیشتر از من قبول کند.
به نظر شما درست است که بر مبنای خواسته بازیکن ما برای تیم ملی مربی انتخاب کنیم و بازیکن برای تیم ملی تعیین‌تکلیف کند؟
بحث تعیین‌تکلیف نیست. منظور من این است که دانش من این بازیکنان را اقناع نمی‌کند. اکثر بازیکنان ما لژیونر تیم‌های خوب هستند و با مربیان خوب کار کردند. غفور با دیجورجیو و لورنزنتی کار کرده است، برای اینکه من را به لحاظ فنی نه شخصیتی بپذیرد، باید دانش بیشتری از لورنزوتی ارائه بدهم. اگر یک تمرین‌دهنده خوب بیاید و بتوانیم تیم را مدیریت و بازیکنان را به شخصیت حرفه‌ای باز گردانیم، موفق خواهیم شد. مگر در زمان سعید معروف تیم ملی از لحاظ فیزیکی و تکنیکی تاپ دنیا بود؟ قالب بردهای ما مرهون پروژه واحد و کارگروهی بود و با تمام وجود می‌جنگیدیم. در کل قصد دفاع از مربی داخلی و خارجی را ندارم و شخصا بیشتر مایل بودم اگر بشود یک مربی را که مهارت مدیریتی و رهبری داشته باشد بیاوریم، اما بدون ارزش‌گذاری بین این گزینه‌ها می‌شود به‌نتیجه خوب رسید و نه برای 2024، بلکه برای المپیک 2028 به‌نتیجه رسید.
خیلی‌ها اعتقاد دارند با توجه به عدم تجربه مربیگری سعید معروف نباید او را در ابتدای مربیگری برای تیم ملی انتخاب کرد تا درصورت عدم نتیجه‌گیری بسوزد، حتی برخی شرایط برای انتخاب معروف را با حضور علی دایی در ابتدای دوران مربیگری‌اش در تیم ملی فوتبال مقایسه می‌کنند؟
وقتی اسم علی دایی می‌آید همه کلاه از سر بر‌می‌داریم، اما سطح فوتبال ما در مقیاس جهانی با سطح والیبال در مقیاس جهانی قابل‌ملاحظه نیست. میلاد عبادی‌پور جزء چند دریافت‌کننده درجه یک دنیاست، اما در فوتبال چنین مقیاسی را از خود نشان نداده است. ما در فوتبال هیچ وقت در میان 10 قدرت برتر دنیا قرار نگرفتیم، اما در والیبال 4 هم شده‌ایم، بنابراین خیلی از نظر استانداردهای جهانی فاصله دارد. علی دایی یک استثناست و باید به او احترام گذاشت، اما والیبال متفاوت است و داستان علی دایی و سعید معروف نیز متفاوت است. فکر می‌کنم با شناخت از سعید معروف، او دانش بسیار بالایی در سطح جهانی دارد و همه مربیان بزرگ قبولش دارند و از طرفی کاریزما و شخصیت مربیگری را دارد. بعضی بازیکنان بزرگ دنیا مثل گرویچ پاسور صربستان بود که بعد از خداحافظی مربی موفقی شد. باید فرهنگ حرفه‌ای‌گری را به تیم ملی بازگردانیم و همه شنیدیم اتفاقاتی در تیم ملی افتاده است که در تیم دسته یک و زیر گروه نیز قابل‌قبول نیست. روزی ما ایتالیا را با دو دریافت‌کننده متوسط در این کشور بردیم، یعنی بازیکنی نداشتیم، اما درحال‌حاضر 7 بازیکن در این پست داریم و همچنین بهترین تیم جوانان تاریخ والیبال را داریم. به راحتی می‌شود دوباره در سال 2025 آقایی آسیا را از ژاپن گرفت و به جمع 8 تیم برتر دنیا بازگشت.
با توجه به نسبت فامیلی شما با سعید معروف اصلا در جریان هستید که او علاقه‌ای برای هدایت تیم ملی دارد؟
مطمئنم سعید می‌خواهد مربیگری کند. او چندین‌سال است که مطالعه می‌کند، اما این را که چنین چیزی مطرح شود می‌پذیرد یا نه، برای من هم سوال است. با سعید خیلی صحبت می‌کنم، اما مسائل حرفه‌ای ربطی به مسائل فامیلی ندارد. 80 درصد صحبت‌ها ما در مورد والیبال است، اما درخصوص تصمیمات فردی و حرفه‌ای صحبت نمی‌کنیم.
اگر سعید با شما تماس بگیرد و بپرسد که به‌عنوان دایی‌اش توانایی هدایت تیم ملی را در این مقطع در او می‌بینید، چه خواهید گفت؟
باقاطعیت خواهم گفت که صددرصد اگر شرایط را مهیا کنند این توانایی را دارد. می‌دانم چه شخصیتی دارد و آدمی را در زندگی چه ایرانی و خارجی به جدیت سعید ندیدم.
