شهریور 1323 که نیروهای متفقین، تهران را اشغال کرده بودند، یک سرباز درحال کتک زدن یک بقال ایرانی است، به یک افسر ایرانی قصد مداخله دارد، سیلی محکمی می‌زند. حسین گل‌گلاب که شاهد این صحنه بود، با چشمان اشک‌آلود به دیدن روح‌الله خالقی رفت، انگار که او نیز سیلی خورده باشد. روح الله خالقی می‌گوید:« ناراحتی تاثیری ندارد. بیا کاری کنیم و سرودی بسازیم.» همان‌جا گل‌گلاب شروع به زمزمه شعری می‌کند که به مدت یک‌سال سرود ملی رسمی ایران بوده است. این سرود امروز 79 ساله می‌شود. سرودی که آنقدر در دل مردم ایران جا گرفته است که به عنوان سرود ملی غیر سرمی ایرانیان شناخته می‌شود. سرودی که متعلق به شخص یا گروهی خاصی نیست، سرودی که متعلق به وطن است.