وضعیت سینمای کودک و نوجوان یک بحران جهانی است نه ایرانی

محمود گبرلو، منتقد و کارشناس سینما: پیشرفت تکنولوژی و دسترسی آسان به شبکه‌های تصویری به‌خصوص شبکه نمایش خانگی مانع از حضور گسترده کودک و نوجوان به سالن‌های سینما شده است. طبق نظریه روانشناسان هوش ذهنی کودکان امروز سرشار از خلاقیت و همراه با شتاب و سرعت در رسیدن به میل و نیازش است. در لحظه، سیاست راهبردی جهانی برای کودک و نوجوان درحال تغییر و دگرگونی برای پیدا کردن راه‌های سریع‌تر و پیشرفته‌تر جذب کودک و نوجوان است. طبعا ایران هم دچار چنین معضل پرمشغله‌ای است. [هرچند می‌توان گفت از لحاظ نو‌آوری و به‌روز بودن آن کجا و این کجا!]
همه از قافله دنیای ذهنی کودک و نوجوان عقب افتاده‌اند تا سیاستگذار یا فیلمسازی تصمیم راهبردی و کاربردی می‌گیرد که چه بکند. به‌سرعت برق کودک و نوجوان خواسته و نیاز جدیدش را مطرح می‌کند که اصلا در ذهن سیاستگذاران و فیلمسازان خطور نکرده است. این واقعیت امروز است و با این استدلال باید قضاوت عادلانه کرد. با قدرت گسترده شبکه‌های اینترنتی دیگر مرزهای فکری برداشته شده و کودک اروپایی و آسیایی از یک منبع مشترک تغذیه می‌کنند بنابراین به یک همگرایی و همدلی جهانی نیاز است تا نقاط مشترک تربیتی را کشف کنند. ایرانی که روزی فیلمسازان، تهیه‌کنندگان و حتی سالن‌های سینمایی مختص کودکان و نوجوانان داشت امروز از هر جهت به بن‌بست رسیده است؛ اما باید از نق زدن و غرغر کردن و قضاوت‌های ناعادلانه پرهیز کرد و با آسیب‌شناسی برای این مسیر حساس و پرطرفدار چاره‌ای اندیشید.
نیاز ضروری است که در جشنواره‌ها و محافل تخصصی درباره وضعیت موجود و راهکارهای آینده بحث و بررسی کرد.
رقابت در این فضا بسیار سخت است اما ناشدنی نیست، شاید در این آسیب‌شناسی نیاز باشد تشکیلات قدیمی و پوسیده که روزگاری سردمدار بودند یا گروه تحقیقاتی راه بیندازند تا در وهله اول کودک و نوجوان ایرانی عصر امروز را بشناسند و خواسته و نیازهایش را درک کنند یا با آگاه‌سازی متولیان آموزشی از سیستم کهنه گذشته پرهیز کرده و با تجهیز امکانات تکنولوژی روز از فیلمسازانی بهره ببرند که بر این متد مسلط باشند. جشنواره را به این جهت پاس می‌نهیم و انتظار داریم صاحب‌نظران و متخصصان با تسلط و آگاهی بر شرایط امروز تصمیم‌گیری کنند.