جایزه تحریم‌طلبی را کی توزیع می‌کنید؟

علی مزروعی، خبرنگار گروه نقدروز: نرگس محمدی برنده جایزه صلح نوبل 2023 شد. شخصیتی که به قدری در جهان ناشناخته است که برخی رسانه‌های دنیا به اشتباه به جای عکس او عکس نرگس محمدی، بازیگر تلویزیون را در متن خبرشان درج کردند. این البته تنها زن ناشناخته‌ای نیست که نامش در زمره برندگان جایزه صلح نوبل درآمده است. لیست اسامی جایزه نوبل را که مرور کنید متوجه می‌شوید ویژگی مشترک زنانی که در کشورهای مسلمان ساکنند و برنده جایزه می‌شوند این است که تحت عنوان دفاع از حقوق بشر یا حقوق زنان علیه دولت حاکم آن کشور فعالیت می‌کنند امری که برای کشورهای غربی برعکس است. گویی در آن کشور‌ها مشکلات حقوق بشری توسط یک زن شناخته‌شده که مقامی رسمی دارد حل شده است. بر طبق همین قاعده جایزه نوبل این بار به نرگس محمدی داده شده تا به‌نوعی فعالیت ‌های ضدایرانی او که زیر پرچم ادعایی حقوق بشر صورت می‌گیرد الگوسازی شود. نرگس محمدی عضو کانون مدافعان حقوق بشر است. کانون ضدایرانی که ریاستش برعهده شیرین عبادی برنده سال 2003 جایزه صلح نوبل است. فعالیت‌های ضدایرانی یک سال اخیر شیرین عبادی و تلاش او برای تحریم ایران گواه دیگری است که نشان می‌دهد لازمه دریافت جایزه صلح نوبل از دست کارگزارن امنیتی آن تلاش هرچه بیشتر برای اقدامات ضدبشری و جنگ‌طلبانه است نه صلح‌طلبانه. به همین دلیل نیز شیمون پرز، اسحاق رابین، جیمی کارتر و حتی آنگ سان سوچی که به حمایت از نسل‌کشی در میانمار متهم است شایسته دریافت این جایزه شده‌اند. بنیاد نوبل بعد از آنکه بهانه‌ای برای دادن جایزه صلح به چرچیل، نخست‌وزیر وقت انگلستان در جنگ جهانی دوم پیدا نکرده در بخش ادبیات او را شایسته دریافت جایزه شناسایی کرد. حالا اما بهانه‌ها برای جایزه دادن به محمدی حتما بیشتر از چرچیل است.

یک هفته پیش بود که نرگس محمدی، بازیگر ایرانی توانست جایزه بهترین بازیگر زن را در جشنواره بین‌المللی فیلم جاده ابریشم چین بابت بازی در فیلم «سلوک» به کارگردانی عباس رافعی به دست آورد و آن را با بغض تقدیم کرد به «مردم شریف ایران» واضح است که نهادهای امنیتی غربی که در یک سال گذشته تمام تلاش‌شان را برای به تعطیلی کشیدن فرهنگ و هنر کشور به کار گرفته بودند از رسیدن پیام موفقیت نرگس محمدی به گوش مردم دلخوشی نداشته باشند. به همین دلیل نیز تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا یک روایت دیگر از زنانی ارائه دهند که در ایران زیست می‌کنند. روایتی که مطابق آن زنان ایرانی زیر بار انبوه شکنجه‌ها و ناعدالتی‌ها هستند. برای ساختن این روایت جعلی نیز تمام مجرمان سیاسی و اجتماعی در زندان‌های ایرانی به نفع رسانه‌های غربی مصادره به مطلوب می‌شوند. یک بار محمدمهدی کرمی برای رسانه‌های غربی تبدیل به دستاویز می‌شود و آنها بدون اینکه اشاره کنند او قاتل شهید عجمیان است برایش اشک تمساح می‌ریزند، یک روز هم نرگس محمدی‌نامی پیدا می‌شود تا همین نقش را ایفا کند. فردی که چوب‌خط اقداماتش علیه کشور پر شده و از حامیان تحریم ایران محسوب می‌شود از جانب نهادهای امنیتی غربی شایسته دریافت جایزه نوبل شناخته می‌شود تا به هر طریقی شده جایی در سرتیتر رسانه‌های غربی پیدا کند ولو اگر این شخصیت به‌قدری ناشناخته باشد که این رسانه‌ها حتی عکسش را هم با نرگس محمدی بازیگر اشتباه بگیرند.

برای خواندن متن کامل گزارش، اینجا را بخوانید.