سیدمهدی طالبی، خبرنگار گروه جهان‌شهر: صهیونیست‌ها تقریبا در هر جای فلسطین یا دیوار کشیده‌اند یا درحال دیوارکشی هستند. آنها در مرزهای خارجی تاکنون مرزها با لبنان و مصر را حصار کشی کرده‌اند و در مرزهای داخلی نیز کرانه‌باختری را با دیوار حائل از سرزمین‌های داخلی رژیم موسوم به سرزمین‌های 1948 منفک ساخته‌اند. همزمان حصارکشی‌هایی نیز میان مناطق فلسطینی‌نشین و صهیونیست‌نشین در کرانه‌باختری وجود دارد؛ حصارهایی میان مناطق مسکونی و حتی جاده‌ها. این حصارکشی داخلی در مرزها با غزه نیز وجود دارد. علی‌رغم این دیوارکشی‌ها، صهیونیست‌ها به دلیل تحولات جاری محیط پیرامونی‌شان به یاد حصارکشی مرزهای طولانی خود با اردن نیز افتاده‌اند. مقامات صهیونیست ادعا می‌کنند این حصارکشی برای جلوگیری از انتقال سلاح و پول از مرزهای اردن به داخل کرانه‌باختری است اما آنها هراس خود از موضوع واقعی را نیز پنهان نساخته‌اند. نهضت دیوارکشی صهیونیست‌ها به دور خود هرچند ناشی از مخاطرات امنیتی و نفوذ مبارزان فلسطینی نیز بوده اما در بیشترین هدف خود، ممانعت از نفوذ موج‌های انسانی را دنبال می‌کند.
رژیم‌صهیونیستی با سه حوزه جغرافیایی در متشنج درخصوص «موج نفوذ انسانی» مواجه است. این حوزه‌ها به ترتیب خطر شامل «نوار غزه»، «شاخ آفریقا» و «مصر و اردن» هستند. این سه حوزه در ادامه مورد بررسی قرار گرفته‌اند.
1. نوار غزه

فلسطین به‌طور جغرافیایی، عملی و تاریخی، به دو قسمت فلسطین شمالی و فلسطین جنوبی قابل تقسیم است. این دو منطقه تاریخ و حتی دنباله‌های حکومتی متفاوتی داشته‌اند. فلسطین شمالی آباد، پرآب و پرجمعیت و مملو از شهرها و روستاهاست اما صحراها فلسطین جنوبی را دربرگرفته و در آن بیشتر اقوام کوچ‌رو سکونت داشته‌اند. این تفاوت‌ها به میزانی است که حکومت فلسطین شمالی در دوره‌هایی به لحاظ اداری زیرمجموعه شامات بوده اما حکومت فلسطین جنوبی در ادامه ساختار اداره صحرای سینا قرار داشته و توسط حکام محلی و روسای عشایر کوچ‌رو مورد وثوق حکومت مرکزی در دوره امپراطوری عثمانی اداره می‌شده است.
نوار غزه تقریبا یکی از جنوبی‌ترین بخش‌های فلسطین شمالی است. این منطقه تحت محاصره که به‌عنوان متراکم‌ترین منطقه جهان به حساب می‌آید، با طول تقریبی 40 کیلومتر و عرض 10 کیلومتر، 360 کیلومتر مربع وسعت داشته و میزبان جمعیت بیش از دو میلیون نفری در همین مساحت به‌شدت کوچک است. این منطقه با مناطق پرجمعیت و آباد فلسطین شمالی در مرکز آن، شامل شهرهای قدس، تل‌آویو و هرتزلیا تنها 70 کیلومتر فاصله دارد. این جمعیت انبوه و درحال انفجار لاجرم راهی به سمت خارج از منطقه برای خود خواهد گشود که انتخاب مقصد آن متاثر از مسائل سیاسی، اقتصادی و جغرافیایی خواهد بود. به لحاظ جغرافیایی، غزه با مناطق آباد فلسطین شمالی مماس است و با بخش آبادتر فلسطین شمالی در مرکز این بخش یعنی قدس، تل‌آویو و هرتزلیا تنها 70 کیلومتر فاصله دارد اما این فاصله با نخستین مناطق آباد مصر در آن سوی کانال سوئز به بیش از 200 کیلومتر می‌رسد.
به لحاظ اقتصادی، امکانات موجود در فلسطین اشغالی مانند زیرساخت‌ها و کارخانجات از مصر بهتر است. هم‌اکنون نیز یکی از راه‌های فشار رژیم به غزه مسدود‌سازی مرزها و جلوگیری از ورود فلسطینیان این منطقه برای ورود به سرزمین‌های اشغالی برای کار است. مصر اما با بیش از 100 میلیون جمعیت و مشکلات اقتصادی و بیکاری، جای مناسبی برای میزبانی و فعالیت ساکنان غزه نیست. به لحاظ سیاسی فلسطینیان ساکن در غزه حاضر به خروج از سرزمین فلسطین نیستند. از اساس قسمت بزرگی از ساکنان غزه افرادی هستند که پس از تاسیس رژیم در سال 1948 از محل سکونت خود در سرزمین‌های 1948 رانده شده و مجبور شده‌اند به غزه که تا سال 1967 خارج از اشغال صهیونیست‌ها بود کوچ کنند.
به لحاظ روحیه ملی فلسطینیان ساکن این منطقه با آزادسازی غزه از اشغال صهیونیست‌ها در سال 2005 پس از 38 سال، نسبت به بازگشت و آزادسازی مناطق اجدادی‌شان امیدوارتر شده‌اند. تظاهرات سرزمین یا آنچه در بیشتر به راهپیمایی بازگشت مشهور است، در سال 2018 به‌منظور ایجاد موج انسانی برای بازگشت به سرزمین‌های اشغالی صورت گرفت. تعداد شهدای این راهپیمایی‌ها تا سال 2019 به نزدیک 200 نفر رسید و تعداد زخمی‌ها نیز از 6000 نفر فراتر رفت.
در هفته‌های اخیر پس از تقریبا سه الی چهار سال وقفه از سال 2019 تاکنون، راهپیمایی بازگشت درحال شروع مجدد است. در آخرین هفته‌های تابستان، حصار مرزی غزه با رژیم شاهد تجمعاتی بوده که به درگیری میان آنان و نظامیان صهیونیست انجامیده است. در این راهپیمایی‌ها ضمن تلاش تجمع‌کنندگان برای عبور دسته‌جمعی از حصارهای مرزی به دلیل دشواری کنترل آنها تعدادی از نظامیان صهیونیست در زدوخوردها آسیب‌های جدی دیده و حتی به هلاکت می‌رسند. در یکی از این موارد در دوره قبلی اعتراضات یک فلسطینی پس از تیراندازی یک صهیونیست از دریچه حصار مرزی به تظاهرکنندگان با کلت خود به وی شلیک کرد.
الموگ بوکر، خبرنگار شبکه ۱۳ تلویزیون رژیم‌صهیونیستی در نخستین روزهای مهرماه اعلام کرد: «ظرف سه روز چهار فلسطینی به نیروهای ارتش در مرزهای غزه تیراندازی کردند و زنده به منازل‌شان بازگشتند.» او تاکید کرده بود: «باید به محض تیراندازی آنها را به قتل رساند.»این راهپیمایی ورای موج انسانی و تبعات اخلاقی و حیثیتی رژیم در متوقف ساختن آن یک پدیده دیگر نیز در مجاورت خود می‌آفریند؛ «بالن‌های آتش‌زا.» این بالن‌ها به شکل مردمی توسط ساکنان نوار غزه به سمت سرزمین‌های اشغالی رها شده و موجب آتش‌سوزی در مزارع و باغات صهیونیست‌ها می‌شوند. به دلیل محیط کوچک فلسطین شمالی که تقریبا برابر با مساحت استان تهران است این اقدامات دارای بسامد گسترده‌ای می‌شوند.

برای خواندن متن کامل گزارش، اینجا را بخوانید.