فریدون جیرانی در نشست‌ «بر سینمای ایران چه گذشت»، درباره دلتنگی فردین برای بازیگری گفت: سال ۷۸ فردین را دیدم. خسته و تکیده شده بود. عاشق صدای دوربین بود و فقط می‌خواست این صدا را بشنود. دیگر تقریبا نابود شده بود. یک سریال تلویزیونی بهش پیشنهاد داده بودند و می‌خواست بازی کند و من اشتباه کردم گفتم:اشتباه نکن، خاطراتت از بین می‌رود. گفت: کدام خاطرات؟! آن خاطرات به درد من نمی‌خورد. من الان صدای دوربین را می‌خواهم.»