. با زدن دو گل، رکورد بهترین گلزن ملی برزیل از پله گرفته شد تا به نیمار برسد. بازیکن پرحاشیه ای که روزی قرار بود رقیب مسی باشد اما حالا در تیم الهلال بازی می کند! خبر از بالا تا پایینش ضد خبر است و از افول ارزش ها صحبت می کند. پله کجا، نیمار کجا و سانتوس کجا، الهلال کجا! باور اینکه روزی نیمار به رکورد پله برسد آنقدر سخت نبود که باور اینکه نیمار روزی در الهلال توپ بزند. منتهی زمین گرد است و آدم ها مشغول به شکستن استعدادهای خود هستند.  
2. روزی بود که میلان کوندرا در عشق های خنده دار دیالوگ سنگینی را نوشت که انگار قرار بود پیش بینی سرنوشت تلخ بشری باشد:«مرده های قدیم باید برای مرده های جدید جا باز کنند.» 
خوب که فکرش را بکنید متوجه می شوید که انگار این جمله چیزی نیست مگر یک پیش بینی تلخ نسبت به آینده ای که می آید. حالا همه چیزهای خوب قدیم باید برای چیزهای جدید جا باز کنند. چیزهایی که الزاما به خوبی برند قدیمی نیستند! مثل یک رستوران قدیمی که تخریب می شود تا جایش را به یک فست فود جدید بدهد. مثل سینماهای قدیمی که خراب می شوند تا جایشان یک مجتمع فرهنگی با چندین سالن سینما افتتاح گردد. سالن هایی که شما در آنها، جای بربادرفته یا عشق در بعدازظهر یا پدرخوانده یا فیلم های کلاسیک قدیمی، دعوت می شوید به تماشای فسیل یا آهنگ دو نفره یا نارگیل دو! شاید سالن مدرن تر و کیفیت پخش تصویر و صدا بیشتر شده باشد اما فیلم ها کوچک شده اند. مخاطب قدیمی احتمالا در این سالن ها خیلی حال خوبی نداشته باشد.
3. حکایت امروز ما حکایت نسل هاست. بپذیریم که زنده ها و مرده های قدیم به آرامی مشغول واگذاری میراث خود به زنده های جدیدند. سالن هایی که روزگاری فیلم های ادری هیپورن را به نمایش می گذاشتند، حالا باید باربی مارگو رابی را پخش کنند. انگار اندازه همه چیز در حال کوچک تر شدن است. جیمزباند جدید شاید زن باشد و هویت آدم ها حالا در واژگان بسیار پیچیده ای تعریف می شود که معنایش را نمی دانید! قبلا یا زن بودیم و یا مرد! حالا چنان کلمات جدیدی به کار برده می شود که آدم باید مترجم بگیرد تا بفهمد قصه چیست! اصل ماجرا این است که دنیا دارد به آرامی پیرمردهایش را کنار می گذارد و میراثشان را واگذار می کند. نسلی از بازیگران، خوانندگان، موسیقیدانان، شاعران، نویسندگان و کارگردانان به نام و مطرح داریم که در صف مرگ به انتظار مانده اند و به زودی میراثشان واگذار می شود. به زودی روزگار تلخی می رسد که بازی زندگی را باید بدون اسطوره های سالخورده اش ادامه دهیم. در ذهنتان مرور کنید هر اسمی که برایتان مهم است و بالای هشتاد سال سن دارد. در هر حوزه ای. سیاست.علم.ورزش.هنر.فرهنگ.اقتصاد. 
وقتی نیمار رکورد پله را زد، اولین چیزی که به ذهنم رسید همان دیالوگ میلان کوندرا بود. مرده های قدیم، مرده های جدید، رکوردهای شکسته شده!