یک حقیقت تلخ در مورد نقش جهان؛
چرا کسی که برای تماشای مسابقه فوتبال می‌رود، باید با خودش نارنجک داشته باشد؟ ظاهرا بعضی‌ها دیدن فوتبال از نزدیک را با اعزام‌شدن به خط مقدم جبهه اشتباه گرفته‌اند. اگر این اتفاق در دهه شصت رخ می‌داد، می‌شد آن را به ضعف اطلاعات و کنترل نشدن هیجانات مربوط دانست اما اینکه در سال 1402 نیز چنین ماجرایی تکرار می‌شود، اصلا پذیرفتنی نیست. سوال بزرگ هم همچنان این است که چرا هیچ تلاشی برای پایان دادن به این عادت زشت صورت نمی‌گیرد؟
خیلی از تیم‌های لیگ برتری، احساس می‌کنند که اصفهان در مقابل قانون از نوعی «مصونیت» برخوردار است. چطور می‌شود باشگاهی مثل تراکتور به خاطر پرتاب لیزر چند هوادار دویست میلیون تومان جریمه شود و باشگاه سپاهان بعد از پرتاب نارنجک در هر مسابقه، از جریمه قسر در برود؟ فدراسیون با این کار نه تنها به سپاهان کمک نمی‌کند، بلکه خیانت بزرگی به این تیم انجام می‌دهد. چرا که اگر این صحنه در رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا رخ بدهد، جرایم و محرومیت‌های بسیار سنگینی در انتظار این باشگاه خواهد بود. شاید در لیگ برتر، تلاشی برای پایان دادن به این اتفاق صورت نگرفته باشد اما ای.اف.سی ثابت کرده که در مقابل چنین مسائلی، هرگز کوتاه نمی‌آید. اصلا به فرض که قانونی وجود ندارد و محرومیتی هم در کار نیست. اگر کمی به بعد انسانی درون‌تان مراجعه کنید، قطعا به میان هواداران تیم حریف نارنجک نمی‌اندازید. چطور به خودتان اجازه می‌دهید که زندگی هوادارانی که مهمان شهرتان هستند را این طور به بازی بگیرید؟ البته که این، کار عده بسیار معدودی از طرفداران سپاهان است اما همان عده کم نیز، وجهه مهد تمدن، تاریخ و فرهنگ ایران را خراب می‌کنند. این مهمان‌کشی و این وضعیت جنگی، در شان فوتبال اصفهان نیست. این مسئله، باید هر چه زودتر خاتمه پیدا کند.
